FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``11

-p-
Ik werd wakker van de pijn over heel mijn lichaam. Kreunend deed ik mijn ogen open en zag dat ik in mijn kamer lag. Wtf was er gebeurd? Mijn hand ging naar mijn wang en vond een soort van verband. Ik vloekte en stond op. In het begin duizelde het een beetje. Ik stond op en de duizeligheid werd heviger. Ik kreunde en ineens herinnerde ik me wat er was gebeurd. Dean! Verdomme. Ik was niet echt boos op hem, tenminste, ik voelde me niet boos, maar wilde wel boos zijn. Hij had me verdomme weken genegeerd en daarna opengescheurd? Hij zou moeten smeken wilde hij het goed maken. Ik stond op en meteen viel ik terug door de duizeligheid. Ik vloekte en toen ging mijn deur open. < zo veel schelden is niet goed voor je > ik rolde met mijn ogen en keek Emma daarna weer aan < wacht even, dan roep ik Emily even. > Ik kreunde. < Emily ? Wat doet zij hier?> Ik denk dat ik het antwoord al wist. < Iemand moest je toch verzorgen? Je hebt 2 hechtingen gehad in je kaak > mijn ogen werden groot, ik had verwacht dat het diep zou zijn, maar niet diep genoeg voor hechtingen. Ik vloekte en hield me aan mijn meubels vast en slenterde naar mijn spiegel toe. Emma verdween, en al gauw kwam Emily naar boven, en achter hem verscheen er een hele groep. Oké? Ik begreep dat Emily kwam, en ook dat mijn moeder kwam. Maar hoezo Paul, Sam, Jacob, Embry, Quill, en mijn vader, en hun kinderen? Ik had nooit gedacht dat hun allemaal in mijn kamer zouden passen. Ik zag dat iedereen er was, behalve Dean. Ik slikte, er was toch niks ergs met hem gebeurd he. O kut, ik had mijn broer zo boos gemaakt, en nu moest hij levenslang als een wolf door? Kut. Misschien moest ik hem mijn exuses maar aanbieden. Ik werd opnieuw duizelig en dit keer hield Emily me vast. < Misschien moet je beter gaan liggen.> ik schudde me los. < Nee > zei ik. < het gaat wel> ze rolde met haar ogen alsof ze wilde zeggen; Vast wel. Ze bracht me terug naar mijn bed en ik weigerde te gaan liggen. < Vanwaar deze drukte ?> vroeg ik. En de meeste grinnikte. < we wilde zien of alles goed met je ging> zei Paul en ik besloot me van de domme te houden. < Wat is er gebeurd?> De ogen Paul vernauwden zich en hij zocht duidelijk hulp van de anderen. < Weet je dat niet meer?> vroeg Emily terwijl ze me neuteraal aankeek. < Wat niet?> Mijn moeder kwam naast me zitten. < laat maar zitten liefje, probeer maar wat te slapen > zei ze terwijl ze me duwde zodat ik moest liggen. Meteen duwde ik haar hand weg. < Nee > zei ik. < ik heb geen slaap, en mijn spieren zijn stijf, wat is er gebeurt?> Ik vroeg mezelf af hoe ze zich hier uit gingen redden. < Laat maar liefje > zei mijn moeder, en ik irriteerde me aan haar koosnaam. < Paul vond je in de woonkamer > zei mijn vader. Shit, mijn vader, die was ik even vergeten. Mijn vader keek meestal dwars door me heen. Of ik nou loog of niet. Mijn vaders ogen vernauwden zich alsof hij wist dat ik loog. Zelfs al kon ik mijn vader overtuigen, wat me af en toe wel lukte, zo ik nooit, en ook nooit Dean kunnen overtuigen. < in de woonkamer ?> vroeg ik verbaasd. Ik greep naar mijn hoofd, en dit keer was het niet voor de nep, mijn hoofd deed echt pijn. < Zeg jared, doe eens een raam open > Tot mijn vader grinnikte mijn vader en deed daarna mijn balkon deur open. < Zeg alle mensen hier onder de 20 naar beneden. > zei Emily en de meeste verdwenen zodat er nu veel meer ruimte was. < Ik ga maar eventjes bij Dean kijken > zei Sam, en ook hij verdween. Nu kwam mijn vader dichterbij. < Nee, Jared, niet nu, laat haar eerst rusten > mijn vader zuchtte, en toen verdween iedereen uit de kamer. Mijn moeder bleef me even bezorgd aankijken. Daarna drukte ze een kus op mijn voorhoofd en ook zij verdween. Ik stond kreunend op en nam de paracetemol die op mijn nachtkastje lag. Daarna ging naar mijn balkon en staarde er naar buiten. Ik raakte onbewust mijn lippen aan, de lippen waar Aiden de zijn op had geplaatst. Ik slikte en dacht terug aan dat moment. Het was heerlijk geweest, al was het kort. Ik slikte. Ik was meer om Aiden gaan geven dan me lief was. Ik had nog nooit iemand op deze manier lief gehad. Of ja, misschien toch wel, met dit was anders, sterker. Mijn mobiel trilde en ik nam snel op. < Paige ?> vroeg Aiden meteen, en ik glimlachte. < ja ?> mijn stem klonk goed, denk ik, tenminste, het klonk niet als die van iemand die door d’r broer was aangevallen. < gaat het ? Je klinkt vreemd ?> ik glimlachte. < ja, alles is in orde. > Hij leek het te geloven. < Het spijt me dat ik net zomaar verdween > Ik dacht terug aan dat moment. Inderdaad, alles was heel snel gegaan. < maakt niet uit, denk ik > Als hij was gebleven, was hij waarschijnlijk de aangevallene geweest. Hij gniffelde. < weet je het zeker?> ik grinnikte pijnlijk, mijn kaak begon te prikken. < Paige?> vroeg hij. < ja?> ik rolde met mijn ogen. < weet je zeker dat het goed gaat > ik zuchtte. < never better > loog ik. < ik moet met je praten> zei hij daarna. < ik zeg toch dat het goed gaat > zei ik en hij zuchtte. < niet over dat .. > zei hij. < over.. over daarnet, weet je wel > ik zuchtte . < hoe laat is het?> eventjes was het stil. < half 7 > ik slikte. Ik bedacht me net dat mijn wang er waarschijnlijk niet uitzag. < ik ben daar binnen een kwartier. > ik slikte. < nee! > zei ik snel. < niet vandaag, niet nu, volgend week goed ?> ik kon mezelf wel neerschieten, volgende week? Zeg dan tenminste morgen! Eventjes was het stil. < Er is iets he ?> vroeg hij. < nee > zei ik snel. < er is niks, ik heb alleen bezoek > hij zuchtte. < het is iets ergs he ?> vroeg hij, mij negerend. < Ik ben daar binnen 15 minuten, en zorg dat je voor de deur staat, of ik klim je balkon op. > ik slikte. < tot zo > zei hij en voor ik iets kon zeggen hing hij op. Shit, lekker dan. Ik sloop zachtjes de trap af. Ik wist niet waarom, maar het voelde aan alsof dean wist wat ik wilde doen. Ik besloot het veiliger te nemen, ik ging terug naar boven en bond een sjaal over mijn nek, die mijn halve gezicht verborg. Ik klom zachtes, zoals ik vaker had gedaan mijn balkon af en sprintte snel naar de hoek van de straat. Wat was ik blij dat de paracetmol snel had gewerkt X’] . En nu.. ik beet op mijn onderlip. Nu maar wachten op Aiden…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.