FanFic.nl

Crush

16.

“Hey, ben je er bijna?”� vraagt Bill me door de telefoon. Ik heb hem net gebeld vanuit de taxi en ben inderdaad bijna bij zijn huis. “Zie je zo!”� zegt hij vrolijk. De vlinders in mijn buik gaan weer wild tekeer. Ik heb het vest wat ik van Bill geleend heb in mijn tas zitten zodat ik het terug kan geven. Mijn hand streelt de zachte stof, eigenlijk wil ik het vest houden. Zodra we de straat inrijden waar zijn huis staat word ik zenuwachtig. Ik heb een besluit genomen. Ik ga het hem vertellen. Alles.

Zodra de deur opengaat, omhelst Bill me. Hij voelt warm aan, ik heb het weer koud. Hij merkt het en trekt me mee naar binnen. “Het is warm hier,”� zegt hij. Ik glimlach en geef hem zijn vest terug. “Bedankt voor het lenen, hij was erg warm,”� zeg ik. Ook hij glimlacht nu. “Jij mag altijd mijn vest lenen,”� antwoord hij. Op dat moment komt Tom beneden. “Hey! Hoe is het?”� zegt hij. “Wel goed, druk met filmen enzo. Ga je ergens heen?”� vraag ik wanneer ik zie dat hij zijn jas aantrekt. “Ja, heel even naar een vriendin van me,”� antwoord hij. Ik hoor Bill zuchten en kijk hem vragend aan. “Laat maar,”� lacht hij als hij ziet dat ik ook de ondeugende grijns van Tom niet gemist heb. “Ik denk niet dat ik het wil weten,”� lach ik.

Niet veel later is Tom de deur uit en zijn Bill en ik helemaal alleen. “Iets te drinken?”� vraagt Bill aan me. Verbeeld ik het me nou of doet hij echt een beetje zenuwachtig? Het zal wel niets zijn. “Doe me maar cola ofzo,”� zeg ik tegen Bill. Hij knikt en loopt naar de keuken, om niet veel later terug te komen met twee glazen cola. De tv staat aan, maar Bill zet hem uit en gaat naast me op de bank zitten. Hij draait zo dat hij recht tegenover me zit. “En nu ga je me vertellen waarom je vanmiddag zo overstuurd was.”� Zegt hij. Ik schrik, hij laat er geen gras over groeien. “Ik… Ik zag je…”� begin ik, maar eigenlijk weet ik niet hoe ik het moet zeggen. “Wat zag je?”� vraagt Bill me. Hij vraagt het niet opdringerig, maar ik merk dat hij nieuwsgierig wordt. Ik besluit het er maar in een keer uit te gooien. “Ik wil weten wie je bent. Ik bedoel, ik weet wel wie je bent, maar niet wie je écht bent,”� begin ik te ratelen. “Ik zag je op een cd cover in de etalage van een winkel, ik hoorde je stem op tv en dan dat gepraat over opnames in studio, die limousine, dat overal waar jullie zijn mensen jullie aanstaren… Waarom is dat?”� Bill kijkt eerst geschokt, daarna kijkt hij verdrietig en dan vastberaden. Ten minste, dat lijkt zo, want nadat ik uitgepraat ben, blijft het lang stil.

“Het spijt me…”� zegt hij uiteindelijk. “Wat spijt je? Wat is er aan de hand Bill? Wat vertel je me niet?”� vraag ik. “Oké, het zit zo. Ik zing in een band waarin Tom gitaar speelt en nog twee vrienden van ons, Georg en Gustav, spelen basgitaar en drums. Onze band, Tokio Hotel, is het afgelopen jaar steeds beroemder geworden. Vandaar dus die cd, de limousine, de studio, de tv en de kijkende mensen. En het spijt me zo dat ik het niet gelijk verteld heb,”� ratelt Bill. Tijdens zijn verhaal zakt mijn mond steeds verder open. Bill? In een band? “Sam, zeg alsjeblieft iets,”� smeekt Bill als ik een tijdje niks zeg. “Maar waarom heb je het dan niet gelijk verteld?”� vraag ik hem. “Omdat ik niet wilde dat je me alleen leuk vond omdat ik toevallig Bill Kaulitz van Tokio Hotel ben. Ik wilde dat je me leuk vond omdat ik mezelf ben,”� antwoord hij.

Mijn verbazing wordt alsmaar groter. Hij wil dat ik hem leuk vind? Wil hij dat echt? “Ben je erg boos op me?”� vraagt Bill voorzichtig. Ik kijk hem aan. Ik kijk naar zijn mooie hoofd. Ik kijk naar zijn lieve mond. Ik kijk naar zijn chocoladebruine ogen. Ik kan gewoon niet boos op hem zijn, hij is te perfect. Ik glimlach en Bill ontspant iets.

Hij pakt mijn hand en buigt zijn hoofd naar me toe. Ik kijk in zijn ogen en zie de aarzeling erin. De aarzeling die vrijwel gelijk verdwijnt als hij de blik in mijn ogen ziet. Hij buigt nog iets verder naar me toe, ik voel zijn warme adem vlak voor hij zijn lippen op die van mij drukt. Langzaam open ik mijn mond en ik voel hoe zijn tong bij mij naar binnen glijdt. Ik streel zijn tongpiercing met mijn tong en kus zijn lippen. Hij zuigt nog even op mijn lippiercing en laat me dan los. Hij glimlacht. Wat is hij toch mooi als hij glimlacht.

Reacties: