FanFic.nl

Crush

17.

“Dus je bent niet boos op me?”� vraagt Bill me met een grote glimlach op zijn gezicht. “Hm, ik weet het niet hoor,”� plaag ik hem. “Het spijt me echt heel erg,”� zegt Bill op een zielig toontje, terwijl hij me aankijkt met zijn mooie grote ogen. Ik doe alsof ik nadenk en hij begrijpt de hint. Zijn handen vouwen zich om mijn gezicht en trekken me naar hem toe. Weer begint hij me te zoenen. Zijn piercing tikt tegen die van mij aan als hij over mijn lippen likt. “Leuk geluidje,”� zegt Bill en ik lach. “Heb je me nu wel vergeven?”� vraagt hij daarna. Ik knik en geef hem een zoen op zijn mond. Zijn lippen zijn warm en zacht. Hij is zo mooi.

Ik lig op de bank, tegen Bill aan. Zijn arm ligt om me heen en ik voel zijn ademhaling. Niet te geloven dat dit echt gebeurd. Dat ik hier lig met hem. Ik. “Vertel nog eens wat over jezelf, je weet nu alles over mij,”� zegt Bill op een gegeven moment tegen me. “Oh ja? Weet ik nu écht alles van je?”� lach ik. Hij doet alsof hij nadenkt. “Ja, ik denk het wel,”� knikt hij. “Hm, oké. Wat wil je weten over mij dan?”� vraag ik hem. “Alles!”� antwoord hij vrolijk. Ik vertel hem over mijn leven in Nederland, over hoe mijn ouders niet willen dat ik acteer en over mijn gebrek aan vrienden. Ik vertel hem alles, behalve één ding. Dat kan ik hem gewoonweg niet vertellen, dat gaat niet. Ik kan hem niet vertellen over de afkeer die ik heb tegen mezelf, ik kan hem niet vertellen over mijn vreetbuien en ik kan hem al helemaal niet vertellen over het uitkotsen van mijn eten. Hij zou me gelijk niet meer willen. Het is nu al een wonder dat hij me überhaupt wil.

Bill geeft me een kusje op mijn hoofd. “Nu weten we alles van elkaar,”� zegt hij. Ik glimlach, maar haat mezelf omdat ik niet eerlijk tegen hem ben. Hij verdient het niet, maar ik kan niet anders. “Ach, wat zitten jullie er lief bij!”� klinkt het dan. Het is Tom. “Hoi Tom,”� zegt Bill verveelt. “Hoe was het bij je vriendinnetje?”� vraag ik plagerig. “Volgens mij is het een stuk interessanter als ik die vraag doorspeel aan jullie. Wat is hier gebeurd?”� zegt hij terug. Bill wil net zijn mond open doen als er een bekend deuntje klinkt, mijn telefoon. Ik neem de telefoon op, het is Franky. “Hey Sam, heb je zin om vanavond uit eten te gaan?”� vraagt hij me. “Met de hele groep?”� zeg ik. “Nee, gewoon wij tweetjes, gezellig,”� antwoord Franky.

Shit, hoe ga ik tactvol tegen hem zeggen dat het niet kan? “Nou Franky, klinkt leuk hoor, maar ik kan niet,”� zeg ik voorzichtig. “Oh, wat doe je vanavond dan?”� vraagt hij me dan. “Ehm, ik zit bij die twee jongens die laatst bij de opnames waren, weet je nog?”� antwoord ik. Ik probeer het noemen van de namen van Bill en Tom zo goed mogelijk te vermijden. Dan weten ze meteen dat ik over ze praat. Franky vraagt gelukkig niet door, maar hij klinkt wel teleurgesteld. Nadat ik opgehangen heb, kijken twee paar ogen mij nieuwsgierig aan. “Een van mijn collega’s,”� zeg ik op een overdreven zakelijke manier en ze moeten allebei lachen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.