FanFic.nl

Having famous siblings isn't always so funny..

Tres

{P.O.V. Lianne}
Als ik bijkom zie ik een dikke blonde vrouw - die ik herken als de verpleegster van onze school - over mij heen gebogen staan. ‘Zo, zo, je bent weer wakker.’ Zegt ze, terwijl ze me wat mineraalwater aanreikt. Ik kijk naar het glas en zie dat er allemaal kleine, blauwe visjes op staan. Hoe erg ik mijn best ook doe, ik kan me niet meer herinneren waarom ik hier lig. ‘Wat is er dan met mij gebeurd?’ Vraag ik dan maar uit nieuwsgierigheid. ‘Je bent een half uurtje geleden flauw gevallen bij Frans, je lerares heeft je hierheen gebracht.’ Frans… Frans, wat was er bij Frans? Plots zie ik het weer voor me: Joe, die voor mijn tafeltje staat en met Rowena praat. Blijkbaar kennen ze elkaar. Hoe kent Rowena Joe eigenlijk? Toen ze de deur uit waren, werd het me blijkbaar teveel. ‘Mag ik…’ ik begin de zin, maar stop dan abrupt als ik een verschrikkelijke hoofdpijn op voel komen. ‘Ja, je mag naar huis. Als dat lukt met je hoofdpijn.’ Ik knik naar de verpleegster dat dat wel lukt, pak mijn jas -die naast mij op een stoel ligt - en sta op. Ik moet Désirée vinden. Jammer dat ze een tweetalige - en een gymnasium - opleiding volgt en daardoor niet bij Rowie en mij in de klas zit. Ik kijk op mijn Jonashorloge - met Joe’s gezicht erop - en zie dat het half twee is, Deez heeft aardrijkskunde. Ik loop naar het lokaal waar ze normaal gesproken aardrijkskunde heeft. Na drie keer op de deur geklopt te hebben, open ik hem. Ik kijk om me heen en zie Désirée’s klas stil en geconcentreerd een toets maken. Helemaal vooraan zie ik Deez voor zich uitstaren, haar toetsblaadje ligt op de hoek van het tafeltje. Ik gebaar naar de leraar dat ik Désirée nodig heb, zie hem van mij naar Désirée en weer terug kijken en dan knikt hij dat het goed is. Deez ziet hem kijken en kijkt om. Als ze mij ziet glimlacht ze. Ik gebaar dat ze moet komen en ze kijkt naar de leraar voor toestemming. Als die knikt, staat ze voorzichtig op - om de anderen niet af te leiden van hun toets - , pakt haar tas in en loopt naar mij. Als we voorzichtig en stil de deur achter ons dicht hebben gedaan, beginnen we te kletsen. ‘Gelukkig was ik al klaar met die toets, anders had ik nooit weg gemogen. Maar waarom kom je mij eigenlijk ophalen?’ Vraagt Deez, terwijl ze haar wenkbrauw optrekt. Dan vertel ik haar wat er bij Frans was gebeurd. Deez kijkt me aan alsof ze me niet gelooft, maar als ze ziet dat mijn gezicht serieus staat, worden haar ogen groot. ‘Dus Rowie kent Joe?’ Ik knik en het enige wat Désirée uit kan brengen is een zacht ‘Wow.’ Als we buiten zijn, lopen we naar een parkje - er staat een heel mooi parkje met een grote vijver, recht tegenover onze school - en gaan daar op een bruin, net geverfd, gelukkig al wel droog, bankje zitten. ‘Deez, je mobiel.’ Ik houd mijn hand op en - zoals een beste vriendin beaamt te doen (; - ze legt haar mobiel er in. Ik ga op zoek naar Rowie’s nummer en terwijl Deez over mij heen geleund staat, bel ik Rowena. Na zeven keer gebeld te hebben en alleen maar voicemail Rowena’s aan de telefoon heb gehad, besluit ik om maar een sms’je naar haar te sturen.
ROWIE
Jij kent Joe? Waarvan?
Deez en ik zijn ongerust, waar ben je?
We hebben je al zeven keer geprobeerd te bellen.
Alleen maar voicemail Rowie’s.
Ik wil de echte!
Bel/sms snel terug.
X Lianne en Deez
We - Deez en ik - zitten nog een tijdje wat te kletsen, als ik Selena Gomez opeens Winter Wonderland hoor zingen.Ik kijk om me heen, maar zie niemand. Désirée’s iPod is kwijt, haar mp3-speler is kapot en haar discman neemt ze nooit mee. Ik heb ook niks opgezet. Deez ziet mij om me heen kijken en begint te lachen. ‘Wat is er zo grappig?’ Vraag ik - zogenaamd - verontwaardig. Désirée stopt met lachen en pakt haar mobiel. ‘Dat was mij ringtone, slimmerd. Rowena heeft ge-sms’t’ Ik spring gelijk op en leun op Deez om het berichtje te kunnen zien.
Heej Lianne en Deez,
Sorry dat ik zonder iets te zeggen weg was gegaan.
Dit ligt echt heel moeilijk.
En het is verschrikkelijk belangrijk.
Ik heb met mijn ouder overlegd en mag het jullie vertellen.
Jullie vragen je vast af wat ik moet vertellen.
Ik kan dat niet via de telefoon uitleggen.
Kom maar naar Schiphol.
Kevin (de Jonas) komt jullie daar ophalen.
Ga maar gewoon met hem mee, hij brengt jullie wel naar mij.
Hopelijk tot straks.
Have a nice flight.
‘Wat een lang sms’je.’ Fluister ik tegen Deez. ‘Het zijn er twee. En ik wil weten wat ze zeggen mag.’ Antwoord Deez. ‘Ik ook, kom je mee naar schiphol?’ Désirée knikt en springt op. Ik sms met haar mobiel naar mijn ouders en ook Deez licht haar ouders in. We fietsen naar het treinstation en kopen kaartjes naar Amsterdam. Een kleine drie kwartier later zijn we bij Schiphol.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.