FanFic.nl

Having famous siblings isn't always so funny..

Seis

{Désirée P.O.V.}
Lianne is eindelijk - gelukkig voor haar, want ze vond die hoofdpijn verschrikkelijk - in slaap gevallen. Ze brabbelt iets en als ik beter luister hoor ik dat het over apen gaat. Oh, én over Joe. Ik draai me naar Kevin en wil een gesprek met hem beginnen - luisteren naar Lianne die iets over apen in combinatie met Joe en blauwe bananen verteld is niet echt boeiend - maar Kevin is ook in slaap gevallen. Hij snurkt. En hard ook! Even stop ik mijn handen over mijn oren om de geluiden om mij heen te negeren, maar het lukt niet. Fijn, zit ik hier dan met twee van die slapende herriemakers. Ik probeer om bij mijn tas te komen om mijn mobiel te pakken, zonder Lianne te laten vallen, wat niet lukt. Lianne heeft haar armen om me heen geslagen en houd me in de houdgreep - of in ieder geval iets waardoor ik niet weg kan - . Ik probeer haar armen weg te halen, zonder veel succes. Lianne is veel sterker als ze slaapt dan als ze wakker is. Misschien droomt ze dat ze Joe vast heeft en wil ze hem nooit meer los laten, zodat hij haar niet kan verlaten. Dat zal het wel zijn. Dan leg ik - verslagen door een slapend meisje die ook nog eens een jaar jonger is dan ik - mijn hoofd tegen de rugleuning en probeer te slapen. Het lukt niet! Ik ben niet moe en het gepraat en gesnurk stoort me. Dan verlost Lianne me uit haar “knuffel”� en ben ik vrij om te gaan en staan waar ik wil. Ik sta op, loop naar mijn tas, pak mijn mobiel - mijn zwarte, met Hello Kitty stickers beplakte Samsung star - en ga weer zitten. Ik zet mijn mobiel aan en stuur Rowena een Sms’je:
Rowie <3
Kevin is heel lief in het echt!
Maar hij snurkt heel hard ><
Lianne slaapt en ze praat.
Ze zegt iets over apen, Joe en blauwe bananen.
Dus ik zit hier tussen twee lieve herriemakers.
BTW, hoe is het met jou?
Ik stop mijn mobiel in mijn zak en ga liggen, voor zover dat kan in een vliegtuigstoel. Een paar minuten later heeft Rowena mijn Sms’je beantwoord:
Hooi <3
Ik weet dat hij lief is…
En dat hij snurkt.
En ik weet hoe het is om tussen twee slapende herriemakers te zitten.
Joe praat namelijk ook in zijn slaap.
Succes!
Met mij gaat het nu weet beter, ik dacht eventjes dat Nick dood ging.
Ik leg alles nog wel uit…
Zijn jullie er bijna?
Xxx Rowena
Net als ik haar sms’je wil beantwoorden, laat het “fasten seatbelts”� lampje zien dat we gaan landen. Ik maak eerst Lianne’s gordel vast, loop dan naar Kevin en klik hem ook vast. Wat zouden ze toch zonder mij moeten? - Naar beneden storten uit hun stoel terwijl het vliegtuig gaat landen ^^ - Ik ga weer zitten en maak mezelf vast. - Straks stort ik nog naar beneden terwijl het vliegtuig gaat landen… - Rowena heeft ondertussen nog een sms’je gestuurd:
BTW, je mag toch geen mobieltjes aan in het vliegtuig?
Shit, ze heeft gelijk! Snel zet ik mijn mobiel uit. En nu maar hopen dat ik geen zendmast heb lopen verstoren - zodat de vliegtuigbestuurman, piloot niet weet waar en of hij kan landen - en we veilig landen. Enkele minuten later staan we gelukkig met beide benen veilig op de grond. Lianne en Kevin zijn weer wakker en we lopen het vliegveld af. Dat is het voordeel als je met een privévliegtuig reist, je hoeft niet op je bagage te wachten. Niet dat we bagage bij ons hadden. Buiten loopt Kevin naar een zwarte auto en Lianne en ik lopen achter hem aan. ‘Onze huurauto. Een nieuwe dan, want de oude is gecrasht.’ Nadat Kevin voor Lianne en mij de deur heeft opengehouden, gaat hij voorin zitten en doet zijn gordel om. Ik doe mijn gordel om en help Lianne, die duidelijk nog niet helemaal wakker is. Als iedereen zijn - of haar - gordel om heeft start Kevin de auto en begint te rijden. ‘Heeft het aspirientje nog geholpen?’ Vraag ik bezorg aan Lianne, want haar gezicht ziet er niet echt blij uit. Ze knikt legt haar hoofd, net zoals in het vliegtuig, weer op mijn schouder. Enkele seconden ligt ze al babbelend te slapen. Ze is blijkbaar moe. Deze keer gaat het over Rowena. En frambozen met chocoladesmaak. IK vraag me echt af waar Lianne al dat exotisch fruit vandaan haalt. ‘Praat ze altijd zo in haar slaap? Ik zou geen kamer willen delen met iemand die zoveel praat.’ Zegt Kevin. ‘Ten eerste,’ verdedig ik Lianne, ‘Is Lianne hartstikke lief dus je zou je vereerd moeten voelen als je een kamer met haar mocht delen.’ Ik stop even ,met praten om mijn tong uit te steken naar Kevin en ik weet zeker dat hij het via de achteruitkijkspiegel heeft gezien, ‘Ten tweede, jij maakt net zoveel herrie met je gesnurk als zij met haar gepraat.’ Nu begint Kevin te blozen - waar achteruitkijkspiegels allemaal wel niet handig voor zijn - . ‘Sorry als je mijn gesnurk hebt moeten aanhoren. En sorry dat ik dat over Lianne zei, ik ben nogal chagrijnig door dat ongeluk van Nick.’ ‘Dat kunnen we merken, ja. Je excuses zijn aanvaard, om het op Rowena’s manier te zeggen.’ Kevin begint trekt verbaasd een wenkbrauw op en begint dan te lachen. ‘Zegt ze dat ook tegen jullie? Ik dacht dat ze dat alleen tegen haar broers..’ ‘En broertjes?’ Onderbreek ik hem. ‘Ja die ook. In ieder geval, ik heb haar dat nog nooit tegen mam en pap horen zeggen.’ ‘Hebben jullie ouders hun excuses dan wel eens aan Rowena aan moeten bieden?’ Kevin begint weer te lachen. ‘Nee, volgens mij niet. Logisch dat ik het haar nooit tegen hun heb horen zeggen.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.