FanFic.nl

Crush

34.

Die middag gaat midden in de opnames opeens mijn telefoon. Na ontzettend vaak sorry geroepen te hebben neem ik op. “Hey Sam, heb je al geregeld hoe je dat doet morgen?”� hoor ik de stem van Lola aan me vragen. Shit, helemaal vergeten! Als ik een tijdje stil ben heeft ze het door. “Je bent het vergeten hè?”� vraagt ze. Ik knik, maar bedenk me dan dat ze dat natuurlijk niet kan zien. “Ja, shit man, ik ben echt dom,”� zeg ik. Ze lacht. “Kan je niet vragen of je voor twee daagjes thuis kan komen dan?”� vraagt ze aan me. “Ik weet het niet, ze zijn hier nogal stipt met tijd enzo,”� antwoord ik. “Nou ja, je moet het maar even overleggen. Ik weet het anders ook niet,”� zegt Lola verontschuldigend. “Ja, dat ga ik zo wel even doen,”� zeg ik terug. “Oké, bel je me dan als je het weet?”� vraagt ze. “Ja, natuurlijk!”� antwoord ik. We nemen afscheid en hangen dan op.

“Peter, kan ik je zo even spreken?”� vraag ik hem als ik terug ben. Hij haalt zijn schouders op en loopt dan met me mee naar zijn trailer. “Wat is er mis?”� vraagt hij wanneer hij mijn serieuze gezicht ziet. “Ik ehm… Zou ik misschien wel twee dagen vrij kunnen krijgen als dat kan?”� vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me ongelovig aan. “Serieus?”� vraagt hij. Ik knik, opnieuw heel voorzichtig. “Dat kan zomaar niet Sam, we zitten met een tijdsschema,”� legt hij uit. “Ik weet het, maar het kan echt niet anders. Ik heb alles al geprobeerd,”� zeg ik. “Wat is er dan aan de hand?”� vraagt hij vervolgens. Wat moet ik zeggen? Ik kan hem natuurlijk niet uitleggen dat mijn ouders eigenlijk niet mogen weten dat ik in zijn film acteer. “Ehm…”� stamel ik. “Als je het niet wilt vertellen dan hoeft het niet. Als jij zegt dat het echt niet anders kan vertrouw ik je en moet je gaan,”� onderbreekt hij me. Ik haat het om tegen hem te liegen, hoe kan ik nou een goede actrice worden als het steeds zo gaat? Toch knik ik, het is nou eenmaal niet anders. Als mijn ouders er achter komen dat ik niet bij Lola ben kan ik helemaal niet meer acteren, dus dan moet ik maar liegen. “Maar zorg wel dat je echt over twee dagen terug bent, anders loopt alles helemaal in de soep!”� waarschuwt Peter me nog. “Doe ik,”� antwoord ik. Ik verontschuldig me nog en loop dan terug naar de set. “Je scène is klaar, Sam, dus je mag even pauze gaan houden.”� Zegt Peter tegen me, hij was achter me aan komen lopen. Ik knik en ga weer op mijn vertrouwde bankje zitten.

Ik doe mijn telefoon weer aan en toets het nummer van Lola in. “Hey! Heb je het geregeld?”� vraagt ze vrolijk. “Ja, het was wel moeilijk, maar ik heb twee dagen vrij gekregen dus ik ga na de opnames naar huis,”� antwoord ik. “Oh mooi, dan kan je daarna gewoon weer tegen je ouders zeggen dat je bij mij bent,”� zegt Lola. Ik bevestig dat en dan hangen we weer op. Dan zie ik dat ik een sms’je heb, Bill. ‘Lief schattig meisje, hoe is het? Zie ik je vandaag nog? kMis je.. xxx!’ Ik zucht. Nee, hij ziet me vandaag niet meer. En de aankomende twee dagen ook niet.

Pfff, ik wil helemaal niet terug! Ik wil hem terug sms’en, maar bedenk dan dat ik hem beter even kan bellen. “Hey beautifull!”� zegt hij lachend tegen me. “Hey cutie!”� zeg ik lachend terug. “Alles goed?”� vraagt hij me. “’t Gaat, ik moet terug naar Nederland,”� antwoord ik. “Wat? Wanneer?”� roept hij meteen in de lijn. “Vanavond, meteen als we klaar zijn met filmen,”� antwoord ik weer. “Hoe lang?”� vraagt hij dan. “Twee dagen dus ik zie je op zijn vroegst over drie dagen weer,”� zucht ik. Hij zucht ook. “Dan moet dan maar,”� zegt hij dan.
Op dat moment wordt ik geroepen door Hans, een van de opnameassistenten. Hij roept dat mij scène weer aan de beurt is. “Sorry, ik moet weg. Bel me oké?”� zeg ik snel. “Ja, doe ik. Doeg!”� zegt hij nog voor hij ophangt. Weer komt er een diepe zucht uit mijn mond, waarom is alles altijd zo moeilijk?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.