FanFic.nl

Crush

37.

“Je bent terug!”� Een vrolijke stem komt me tegemoet als ik de deur van mijn hotelkamer binnenkom. “Hoe kom jij hier nou?”� vraag ik verbaasd als ik Bill’s vrolijke hoofd voor me heen en weer zie springen. “Gewoon, door de deur,”� lacht hij. Ik had hem verteld dat ik eerder thuis zou komen en hoe laat, maar ik had nooit verwacht dat hij me op zou wachten. “Ja maar, hoe kon je daar dan door, je hebt toch geen sleutel?”� vraag ik verbaasd terwijl ik mijn spullen in een hoek gooi. “Ik kan alles,”� zegt hij nog voor hij zijn lippen op de mijne drukt en onze tongen zich met elkaar verstrengelen.

We liggen op het tweepersoonsbed in mijn hotelkamer. Hij kijkt naar de kleine tv aan het voeteneind en is aan het zappen tussen een aantal Duitse zenders. Ik lig gapend tegen hem aan. “Moe?”� vraagt hij. Ik knik en begin met de touwtjes van zijn vest te spelen. “Hoe lang moest je eigenlijk in de trein?”� vraagt hij dan. “Zes uur,”� antwoord ik na een snelle berekening. “Arme jij,”� zegt hij lachend. “Lach me niet uit!”� roep ik verontwaardigd terwijl ik hem in zijn buik prik en rechtop ga zitten. “Sorry,”� roep hij snel, hoewel hij nog steeds lacht. Ik breng een beledigd geluid uit en ga dan weer tegen hem aanliggen. “Ik heb je gemist,”� zeg ik na een tijdje, meer tegen zijn vest dan tegen hem. Toch hoort hij het. “Ik jou ook,”� antwoord hij. Ik kijk hem aan en glimlach, hij geeft me een kusje op mijn neus. Hoe kan hij zo perfect zijn?

Na een tijdje doorbreekt hij het perfecte moment. “Sammie, slaap je?”� vraagt hij, lichtjes tegen me aan duwend. Ik schud zachtjes mijn hoofd en kijk hem vragend aan. “Ik moet weg, de jongens wachten op me,”� legt hij uit. Langzaam kom ik overeind en rek ik me uit. “Oké, als het moet,”� zeg ik glimlachend. Hij geeft me nog een laatste kusje en loopt dan naar de deur. Hij heeft de deurklink al vast, maar laat hem dan weer los en draait zich naar me toe. “Moet je nog wat doen morgen?”� vraagt hij. Ik denk even na. Ik zou eigenlijk pas overmorgen terugkomen, dus ik heb morgen nog vrij. “Ik geloof het niet,”� antwoord ik. “Heb je zin om bij ons langs te komen dan? Het is daar waar je toen ook geweest bent, bij die studio,”� vraagt hij me. Enthousiast begin ik te knikken. “Natuurlijk! Lijkt me leuk,”� zeg ik. “Oké, cool!”� Hij grinnikt en loopt dan toch echt de deur uit.

Ik besluit mijn tas uit te pakken en dan iets te gaan eten. Ja, ik eet weer. Nou ja, misschien niet zoals ieder ander zou eten, maar ik merk aan mezelf dat Bill me veranderd. Hij maakt me minder onzeker. Ik bedoel, als dé Bill Kaulitz mij wil, waarom zou er dan iets mis zijn met me? Als ik te dik zou zijn zou hij me toch niet willen? Toch heb ik nog steeds die eetbuien, waarna mijn vinger er weer voor zorgt dat alles er weer uit komt, maar ik eet meer dan ik eerst deed. De gedachte aan Bill laat mij glimlachen terwijl ik een twee broodjes van de schaal bij het lopend buffet haal, toch handig zo’n hotel.

De ringtone van mijn telefoon laat me wakker schrikken uit mijn gedachtes. Ik stap van mijn zachte bed af en pak de telefoon van het tafeltje verderop. “Hallo,”� zeg ik vragend tegen het ding. “Hey met Marna, ik bel je om je even te laten weten dat we na de laatste draaidag uit eten gaan,”� begint degene aan de andere kant te praten. Marna is een van mijn medespeelsters. “Ehm, oké, wanneer is dat precies?”� vraag ik vertwijfelt. Ik had er helemaal niet aan gedacht dat we al bijna klaar waren met filmen. “Over anderhalve week,”� onderbreekt Marna mijn gedachtes. “Oké, ik zal het onthouden,”� zeg ik nog voor we ophangen. Anderhalve week. Dat is dus nog anderhalve week voor ik weer naar huis moet. Nog anderhalve week voor ik Bill helemaal niet meer zie. Nee, dat is onzin. Ik kan natuurlijk nog naar Duitsland komen, maar het is wel anders. Nu ben ik hier de hele tijd, elke dag, de hele week. Wanneer ik weer in Nederland zit ben ik er met een beetje mazzel een keer in de maand. En zelfs dat hou ik niet lang vol, want dan moet ik het zelf betalen en de treinen zijn duur, heel erg duur. Moedeloos laat ik mezelf op bed zakken. Waarom word ik ook weer verliefd op iemand die zo ver weg is? Ik kijk naar de display van mijn telefoon waar een foto van Bill op te zien is. Dat heb ik gedaan toen ik thuis was, ik wilde hem gewoon zien ook al was het op een foto. Ik wil hem bij me hebben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.