FanFic.nl

Crush

39.

Bill drukt plagerige kusjes in mijn nek. Het is zijn poging om mij te laten blijven. “Toe nou,”� zegt hij zeurderig gevolgd door een kusje. “Ik wil dat je blijft slapen,”� nog een kusje. “Je moet,”� weer eentje. Na nog drie kusjes besluit ik hem uit zijn leiden te verlossen. “Ik kan niet Billy. Morgen beginnen we weer met filmen en we beginnen heel vroeg omdat ik drie dagen weg was,”� zeg ik. Hij lijkt te begrijpen dat het echt niet anders kan en loopt met me mee naar de deur. “Weet je het zeker?”� probeert hij nog een keer. Ik knik, ik heb geen keus. “Jammer,”� hij drukt zijn lippen deze keer gewoon op mijn mond en we raken weer verwikkeld in een zoen. “Bill, ik moet weg,”� zeg ik na een paar minuten. “Weet ik,”� antwoord hij zonder me los te laten. “Dan ga ik nu,”� zeg ik, maar ook mijn handen laten hem niet los. “Oké,”� nu laat ik hem toch los. “Zie ik je morgen nog?”� vraagt hij dan. Ik antwoord dat ik het waarschijnlijk te druk heb met de opnames.

Mijn korte terugkeer naar Nederland heeft ze een flinke achterstand opgelopen. Dat waar we eerst twee weken voor hadden, moeten we nu in anderhalve week op band zien te krijgen. “Misschien overmorgen?”� vraag ik. Hij denkt even na maar geeft dan een bevestigend antwoord. Weer trekt hij me naar zich toe om een laatste kusje in mijn nek te plantten. “Je bent lief,”� fluister ik nog in zijn oor voordat ik me omdraai en de deur aan de achterkant van de woning uitloop.

Mijn wekker gaat vroeg de volgende ochtend, te vroeg. Kreunend kom ik uit bed en sleep ik mezelf na de badkamer. Na mijn haar en make-up een beetje fatsoenlijk te hebben gedaan, kleed ik me aan en loop ik naar beneden om te ontbijten. Ondanks dat ik dacht redelijk vroeg te zijn zie ik tot mijn grote verbazing dat de halve cast al aan het eten is. “Hey, ben je er ook weer?”� vraagt Jamie vrolijk aan me zodra ik ga zitten. Ik knik terwijl ik snel een broodje naar binnen werk. “Hoe was het in Nederland?”� vraagt Franky dan vrolijk aan me. Verbaasd kijk ik hem aan. Sinds wanneer praat hij weer tegen me? En nog wel zo vrolijk. “Ehm, een beetje saai eigenlijk,”� antwoord ik uiteindelijk. Hij lacht en gaat verder met eten. Ik hou hem nog een tijdje in de gaten en kom dan tot de ontdekking dat hij wel heel close is met Lara. Grinnikend eet ik mijn broodje verder op. Hij doet in ieder geval weer normaal tegen me dus hij zal wel niet meer boos zijn, dat is al een hele opluchting.

De opnames gaan redelijk vlot. Aan het eind van de dag hebben we dan ook de helft van de achterstand al weggewerkt. “Goed gedaan mensen!”� roept Peter waarna we allemaal weer na het hotel mogen gaan. Het is inmiddels half negen dus het wordt al donker en zodra het ook maar een beetje donker wordt moeten we stoppen met filmen. Heeft iets met het licht te maken geloof ik. Eigenlijk vind ik het best jammer. Het ging net zo lekker en als we nou vandaag nog wat meer gedaan hadden kon ik morgen misschien eerder naar Bill. Nou ja, niets aan te doen.

Ik loop achter de rest van de crew aan terug naar het hotel. Toevallig kom ik naast Franky te lopen. Nou ja, toevallig, ik sprong snel voor Jamie, maar dat terzijde. “Ging goed hè?”� begin ik vrolijk te praten. Franky kijkt meteen op en begint te lachen. “Ja, echt wel. Met jou ook toch?”� vraagt hij. Ik knik vrolijk. “Wat ga je vanavond doen?”� Ik werp een onschuldige blik in zijn richting terwijl ik wacht op een antwoord, maar kijk hem verder niet aan. “Weet ik niet eigenlijk, misschien zou ik nog even met Lara de stad in gaan ofzo.”� Ook hij kijkt me niet aan. Hoewel ik niet weet of dat is omdat hij dat niet wil, of dat hij gewoon bang is om over iets te struikelen terwijl hij loopt. “Jullie zijn leuk samen,”� zeg ik terwijl ik een poging doe om niet te veel te lachen.

Ik meen het wel, ze zijn echt leuk samen, maar het idee is gewoon grappig. “Hoezo? We hebben helemaal niks samen!”� protesteert hij meteen. Midden op de weg blijft hij staan, mij verontwaardigd aanstarend. Op dat moment begin ik wel te lachen. “Kom op, het straalt van je af en van haar ook. Het is niet erg hoor, Franky,”� probeer ik hem te kalmeren. “Van haar ook?”� vraagt hij zachtjes zodra hij weer naast me loopt. Ik knik. Een grote grijns verschijnt op zijn gezicht. “Vind je het niet erg?”� verontschuldigend kijkt hij me aan. “Nee, waarom zou ik?”� vraag ik verbaasd. “Nou ja, omdat wij in het begin… Ach, laat maar.”� Op dat moment komen we aan bij het hotel, waar ik meteen naar boven loop om, hoe kan het ook anders, Bill te bellen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.