FanFic.nl

Crush

43.

Ik word wakker van een geluid dat ik niet meteen kan plaatsen, maar net voordat ik mijn ogen open wil doen realiseer me dat ik heel goed weet wat het is. Vlak boven mij hoor ik een stem, het gefluister van Bill. Zijn vingers strelen door mijn haar en ik voel zijn borst onrustig op en neer gaan. Ik blijf heel stil liggen en probeer te horen wat hij zegt. Dat is moeilijker dan je zou denken, want zijn stem is zo zacht dat ik me afvraag of hij zichzelf wel hoort. Af en toe vang ik een paar woorden op maar veel kan ik er niet van maken.

Net als ik weer wil gaan slapen, hoor ik toch iets. Zijn zachte stem bij mijn oor. “Waarom hou ik zo veel van je?”� klinkt het uit zijn mond. Bijna open ik toch mijn ogen, maar dan voel ik opeens iets op mijn wang vallen. Het valt en druipt langzaam langs mijn kaak naar beneden, een traan. Een traan van Bill. Waarom huilt hij? Wat is er aan de hand? Ik wil zo graag mijn ogen open doen en het hem vragen, maar ik weet dat ik het op dit moment niet moet doen. Hij wil niet dat ik dit hoor, ik mag dit niet horen. Met de grootste moeite hou ik mijn ogen dicht en concentreer ik me op zijn ademhaling. Bill zegt niets meer. Hij is weer gekalmeerd en het rustig op en neer gaan van zijn borst sust mij langzaam in slaap.

Als ik voor de tweede keer wakker word voel ik dat er iets mist. Deze keer open ik wel mijn ogen en zie ik dat de plek naast mij in bed leeg is. Ik kijk op en zie nog net hoe Bill snel de deur uitloopt. Was hij naar me aan het kijken? Waarom? Ik laat me zuchtend mijn hoofd in het kussen vallen. Ik weet niet wat er met hem aan de hand is, maar het heeft met mij te maken en ik moet er achter komen. Dan komt Bill de kamer weer inlopen. Hij ziet dat ik mijn ogen weer dicht heb en begint te praten. “Sam, ben je wakker? Kom je ontbijten?”� vraagt hij. Ik kreun even als teken dat ik er zo aankom waarna hij zich omdraait en naar beneden loopt. Met weer een zucht kom ik het bed uit en trek ik mijn kleren aan. Een blik in de spiegel verteld me dat ik gisteren beter wel mijn make-up eraf had kunnen halen en mijn haar mag ook wel eens gewassen worden. Nou ja, daar is nu niets meer aan te doen. Ik verbeter het zo goed als ik kan en loop dan naar beneden.

Tom en Bill zijn druk aan het discussiëren als ik beneden kom, ik hoor ze op de trap al. “Wat wil je doen dan?”� vraagt de stem van Tom. “Geen idee, het geheim houden? Hoe groot is de kans dat ze erachter komen?”� antwoord Bill. “Groot, dat is echt geen optie Bill.”� Ik hoor hoe hij diep zucht en vraag me af waar het over gaat. “Wat moet ik dan?”� vraagt Bill weer. De verleiding om te blijven luisteren is groot, maar ik weet dat de kans om betrapt te worden nog groter is en dat zou geen fijne situatie opleveren. Daarom besluit ik toch maar naar binnen te stappen. Het gesprek valt meteen stil wanneer ze mij zien. “Goedemorgen!”� zeg ik zo vrolijk mogelijk. Ik wil niet dat ze weten dat ik hun halve gesprek heb gevolgd. Hoewel, hoe lang zouden ze al aan het praten geweest zijn? En waar ging het nou precies over?

Helemaal verzonken in gedachten ga ik aan de lange eettafel zitten en pak ik een broodje uit de mand. Omdat ik niet oplet merk ik niet dat de broodjes gloeiend heet zijn. Een brandend gevoel verspreid zich door mijn vingers. “Auw!”� roep ik hard terwijl ik het broodje terug in de mand gooi. “Ja, die zijn dus heet,”� grinnikt Tom waarna ik hem een boze blik toe werp. “Dat merk ik ja,”� antwoord ik. Al wachtend tot de broodjes afgekoeld zijn nip ik van mijn kopje thee terwijl ik Bill bekijk. Hij lijkt er niet helemaal bij te zijn. Een wazige blik staat in zijn ogen en hij roert al minstens tien minuten in zijn thee. Het ene suikerklontje wat hij erin gooide is allang gesmolten.

Nadat het broodje eindelijk genoeg afgekoeld is werk ik het naar binnen, mijn thee is inmiddels al op. Ik heb nog nauwelijks de laatste hap doorgeslikt of Bill vraagt me wanneer ik weg ga. Verbaasd kijk ik hem aan. “Wil je me weg hebben ofzo?”� vraag ik. Hij lijkt even geschrokken van deze vraag maar hersteld zich snel. “Nee, natuurlijk niet, maar ik vraag het me gewoon af. We moeten zo weer de studio in,”� antwoord hij. Hij kijkt me niet aan, is nog steeds geconcentreerd op zijn kopje thee die inmiddels al lang leeg is. Ik ben het zat nu, het hoeft even niet meer. Als hij me hier niet wil ga ik wel weg. “Bel je me?”� vraag ik als we bij de deur staan. Hij knikt, geeft me nog een kusje en doet dan de deur dicht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.