FanFic.nl

Locked Up

Dorien

Suki PoV;
Tom staat rillend naast me, ik heb mijn armen om hem heen geslagen en probeer hem warm te wrijven. Hij heeft me zijn vest gegeven, en daarom loopt hij in een dun T-shirt door de sneeuw. Lief van hem, maar erg riskant voor zijn eigen gezondheid.
Iets verderop zitten Bill en Nadezh naast elkaar op de grond, starend in de verte.
En nog iets verderop staan Taylor en Nicole, doodstil. Nicole is ongerust, kijkt paniekerig om zich heen.
We weten allemaal dat van iedereen zij de beste band had met Dorien, en dat is dan ook de reden dat ze nu zo ongerust is. Volgens mij wilt ze niet verder zonder haar, maar zoals het er nu naar uitziet, zal het toch moeten.
‘Nicole, ik bevries. We moeten door.’ klappertand Tom en duwt zijn hoofd in mijn hals. Ik aai voorzichtig over zijn cornrows.
‘Nee! Dorien komt nog wel, dat weet ik gewoon, we moeten gewoon even wachten.’ zegt ze en zet enkele stappen voorwaarts. Om haar ogen af te schermen van de nog steeds vallende, synthetische sneeuw, houdt ze haar hand pal boven haar ogen.
‘Daar! Ik zie ze! Oh, nee. Laat maar. Het was een boom.’ zucht ze en laat zich door haar benen zakken. De sneeuw vormt zich om haar heen.
Taylor loopt naar haar toe, knielt achter haar en slaat zijn armen om haar schouders. Ze knijpt even in zijn pols ten teken van appreciatie.
Er is nu helemaal niets dat we kunnen doen.
Een luide gons klinkt door de klamme lucht, Tom en ik wankelen op onze benen. De anderen zaten al, die hebben nu even geen last van evenwicht. Maar desondanks was het geen aangename ervaring.
Een tweede gons doet ons uiteindelijk toch uit balans komen. We vallen in een soort knuffelslashworstelgreep op de grond.
Na de derde gons houdt het op.
‘Volgens mij zit de tijd er op.’ fluistert Taylor zacht in Nicoles oor. Ze schudt verwoed haar hoofd en wilt het nog steeds niet geloven.
Ergens begrijp ik het wel. Ik zou ook niet zonder Tom willen. Oké, dat is niet mogelijk. Maar als het wel zou kunnen, zou ik het erg vinden. Of Nadezh, ja dat zou ik ook erg vinden. Eigenlijk vind ik het van iedereen wel erg, maar dit spel draait om winst en niet om vriendschap. Hoewel ik Locked Up voor eeuwig dankbaar zal zijn voor de vriendschappen en de relatie met Tom die ik erdoor heb opgebouwd.
Ik druk voorzichtig mijn lippen tegen die van hem. Zijn vingers kriebelen langs mijn heupen tot ze bij mijn onderrug zijn. Daar wrijven ze zachtjes over de stof van zijn vest, ik voel een warm gevoel op mijn rug. En niet alleen op mijn rug, ook in mijn borst broeit iets warmer dan de zon.
Zijn lippiercing en tong tikken tegen mijn bovenlip.
‘Suki! Tom!’ sist Bill en tikt met de top van zijn schoen tegen onze benen. Jammer. Ik ruk me los van Tom en ga rechtstaan, om dan Tom te helpen.
‘We moeten verder. En we hebben Nicole overtuigd. Eindelijk.’ Dat laatste voegde hij er fluisterend aan toe.
Als ik even omkijk, zie ik dat zowel Taylor als Nadezh op haar inpraten.
Met mijn arm om die van Tom geklemd loop ik de trap op. Steeds hoger en hoger tot we bij een ebbenhouten deur met gouden handvaten komen. Bill duwt ze open en piept naar binnen.
‘Het is hier warm.’ roept hij blij en glipt als eerste naar binnen. Tom, die nog steeds rilt en elk greintje warmte kan gebruiken, sleurt me in zijn haast mee naar binnen. En Bill had gelijk, het is hier aangenaam warm.
De deur wordt gesloten, dat betekent dat ook de laatste drie binnen zijn.
Met z’n zessen lopen we de trap af naar beneden, terwijl we het steeds warmer krijgen.
De oorsprong van al de warmte komt tevoorschijn. We komen terecht op een groot plein van crèmekleurige stenen, in het midden is echter een groten, koperen schaal geplaatst. Houtblokken liggen er, terwijl ze verteerd worden door vlammen. Rook kringelt door de ruimte.
Tom gaat er vlakbij staan en houdt zijn handen uitgestrekt. Het trillen is nog niet gestopt, het klappertanden echter al wel en dat is toch al een vooruitgang.
‘Wat is hier de bedoeling van?’ vraagt Bill en gaat op de grond zitten, dicht bij het vuur.
‘Geen idee.’ antwoordt Taylor en gaat ook zitten. Zijn hand schiet voor zijn mond om een geeuw aan het oog te onttrekken. Iedereen heeft het echter gezien.
‘Ik ben ook best moe.’ gaapt Nadezh en kruipt naar Bill toe, rolt op haar zij en gaat op de grond liggen, met haar hoofd in zijn schoot. In kleine, masserende bewegingen gaat hij door haar haren en niet veel later ligt ze zachtjes blazend te slapen.
Ik zie hoe ook Nicole en Taylor tegen elkaar aankruipen, naast elkaar op de grond.
Bill dommelt zachtjes in , zijn hoofd voorover en zijn rug in een gevaarlijke kromming.
Ik maak het mezelf gemakkelijk op de koude stenen en nestel me dieper in Toms vest. Mijn ogen vallen toe, maar ik open ze meteen weer bij het horen van voetstappen. Tot mijn grote opluchting is het Tom maar, die naar me toe stapt.
‘Slaapwel Suki.’ fluistert hij zacht en kust me op mijn wang. Dan neemt hij me in mijn armen.
Ik leg voorzichtig mijn hoofd op zijn borst, die al heel wat warmer aanvoelt dan daarnet.
‘Slaapwel Tom.’ geeuw ik, zijn naam gaat verloren in de slaap die me overmand. De knusse warmte en de toch comfortabele houding op de stenen. Mijn ogen zakken deze keer echt toe, en ik ben klaar om te gaan dromen.

Sorry, het is een zestigtal woorden korter dan mijn norm maar ik kreeg er niet echt meer uit. Locked Up is, blijft en zal altijd mijn probleemverhaal zijn, maar ik heb ideeën en de finale is in zicht.
Ik ben benieuwd wie er gaat winnen.
Btw, Dorien kreeg dus de meeste 'eruit'-stemmen, en is daarom uit de wedstrijd.

Reacties: