FanFic.nl

Villa 13 (afgelopen)

20.

Tosca her point of view
Ik had Tom nog steeds vast bij zijn kraag. Hij keek me met angstige ogen aan. Ze stonden smekend. Er zat een brok in mijn keel. Ik kon het niet. Ik zette Tom weer neer. Hij ging meteen een stap naar achter. Ik keek hem even aan. Ik wist niet goed wat ze met Tom zou doen. “Eet wat”� zei ik. ik nam uit mijn jaszak een appel en gooide die naar Tom. Hij ving hem onhandig en nam er dan een hap uit. “Tot morgen”� zei ik en ging de deur uit. Ik sloot de deur en klom in een boom. Zo liep ik door de bomen terug naar de bewoonde wereld. Ik kon Tom niet vermoorden. Het ging gewoon niet. Ik sprong op een dak van een huis en liep zo over de daken terug naar huis. Hopelijk kan Makbule dat jochie nog in bedwang houden om Tom te gaan zoeken. Maar als hij het doet, zal hij ook als mijn maaltijd eindigen. Hij ruikt ook wel heerlijk, maar Tom zijn geur is toch het heerlijkst. Hij ruikt nog lekkerder dan de lekkerste bloem kan ruiken. De heerlijkste geur die ik ooit heb geroken. En als ik hem zie raak ik betoverd door zijn schoonheid. Morgen ga ik terug naar hem. Ik hou van er van als ik in zijn aanwezigheid ben. Het betoverd me op een of andere manier. Ik voel me zo goed bij hem. En zo goed heb ik me nog nooit gevoeld bij iemand. Maar ik voel me op een andere manier heel goed bij Makbule. Ik weet niet goed wat het is.

Makbule lag te slapen. Wat had ik anders verwacht het is al ver over middernacht. Ik ben ergens wel blij dat ik Tom zijn leven nog niet heb beëindigd. Misschien kan ik hem nog een tijde vasthouden. Het geeft me een kick om alles zo in het geheim te doen. Ik vind het zo spannend. Ik denk dat ik even wat extra info ga opzoeken over Tom. Ik weet eigenlijk nog niet super veel van hem. En aangezien hij beroemd is vind ik vast wel veel roddels van hem op internet. Fijn, mijn laptop deed weer eens sloom. Net nu. Ik zuchtte en wachtte. Ik typte in Google ‘Tom Kaulitz’ en duwde dan op enter. Meteen kreeg ik veel resultaten. Ik klikte op het eerste en las wat er stond. Er stond veel gegeil en nog wat over Tom. Niet wat ik zocht dus. Maar na een tijd had ik toch een site gevonden waar echte roddeltjes over Tom stonden. Ik vond het best interessant om te lezen. Maar na een tijd werd het ook saai en ging ik andere dingen doen.

Al sneller dan ik verwachtte was het weer ochtend. Makbule kwam mijn kamer in. “Wat heb je eigenlijk met Tom gedaan?”� vroeg ze. “gewoon, beetje plezier gemaakt”� zei ik. “Wat heb je met hem gedaan dan?”� vroeg Makbule. Ze kwam langs me op mijn bed zitten. “Gewoon, wat dingetjes gedaan”� lachte ik geheimzinnig. “Leeft hij überhaupt nog wel?”� vroeg Makbule. “Misschien”� giechelde ik. “Komaan Tos, doe niet zo, je laat Bill wel serieus leiden, en dat meen ik serieus, hij gaat er echt onderdoor!”� zei Makbule. “Mak liefje, wacht maar af”� giechelde ik. “Je laat me dan wel te lang wachten, het lijkt alsof alles wat ik een paar jaar geleden heb beleefd opnieuw beleef.”� zei Makbule. Ik lachte even, niet uitlachen, gewoon toelachen. Makbule draaide met haar ogen en gaf mee en stompje. “Ik ga werken, tot straks”� zei ze. En weg was ze. Ik ging liggen en dacht na. Ik ga even een kijkje nemen bij Bill. Misschien is hij echt wel zo overstuur dat Tom weg is. Ik ging de deur uit en liep naar villa 13. Ik ging mega stil villa 13 in. Ik knipte met mijn vingers en werd onzichtbaar. Een vampier truckje. Ik ging stilletjes zijn kamer in. Daar trof ik hem aan in een hoekje tegen de muur. Hij lag er te slapen. Maar hij zag er vrij onrustig uit. Ergens vond ik het best wel zielig om hem zo te zien. Ik ging voor hem zitten en streelde hem zachtjes over zijn wang. Ik veegde zachtjes de opgedroogde tranen weg. Hij ziet er zo kwetsbaar uit in zijn slaap. Ik denk dat ik hem volgende nacht meeneem naar Tom. Maar dat weet ik nog niet zeker. Ik moet er over denken. Bill opende zijn ogen. Gelukkig kon hij me niet zien. Anders was ik de pineut. Hij zuchtte diep. Hij begon weer te huilen. Dat gaf me de doorslag.

Reacties: