FanFic.nl

Een deel van mijn karakter [GS, TH]

-1-

Liebe Nica,

Je vader is overleden? Dat spijt me voor je. Ons allemaal. Maar ik ben lekker diegene die schrijft. Tom is aan het kloten op zijn gitaar, Bill zit hyper te zijn. En Georg is misschien de enige die echt toegeeft dat hij nieuwsgierig is naar je. Ja, ik ook, maar, dat begrijp je vast wel hoop ik?
Bill en Tom werpen steeds van die blikken naar elkaar. Ja, Tom, de meiden verslinder. Van hem moet je niets aantrekken hoor.

Dus, we zijn allemaal erg blij met je complimentje, ook al komt hij uit een slechte zin.
Bedankt trouwens dat je, een soort van, je adres erop gezet hebt. Nu kunnen we in elk geval terug schrijven. Tenzij jij niet meer schrijft. Wat wel heel jammer zou zijn.

Maar, ik, of, wij gaan weer. Laat snel iets van je horen? Bite?

Liefs Gustav

Met grote ogen kijk ik naar de brief. Ik ben blij, begrijp me niet verkeerd, maar, verbaasd. Mijn grote idolen hadden teruggeschreven, ze hadden het gewoon gedaan. En toen pas kwam de reactie. Mijn mond viel open en een lange gil kwam eruit. Dobsel keek geschrokken op, maar ze zag dat alles goed was, dus ging ze weer rustig liggen. Ik pakte mijn telefoon en draaide het nummer van mijn beste vriendin.
''Sas!! Ik heb een brief van Tokio Gotel, van Gustav!'' riep ik toen ze opnam.
''Jezus, ik sliep nog Nica, moest dat?'' zegt ze zacht, maar ik hoor dat ze lacht.
''Uhm. Ja?'' vraag ik onschuldig. Saskia barst in lachen uit. We zuchten tegelijk.
''Ga je terug schrijven?'' vraagt ze me uiteindelijk. Dan denk ik na. Als ik het wel doe, krijg ik waarschijnlijk, hoopte ik, een brief terug. Maar, wat zou ik er in moeten schrijven? Mijn verleden? Of in elk geval een deel ervan? En, wat zouden zij ervan vinden? Hadden hun geen vragen?

''Uhmm. Nica?'' haalt Saskia me uit mijn gedachten.
''Ik moet er over nadenken, ik weet niet wat ik er in moet zetten. Is dat raar?''
''Nee, dat is niet raar, kijk naar wat je hebt meegemaakt, je bent pas 19, het komt wel allemaal. Zet er in wat je van hun brief vond, en vertel ze een beetje over jezelf. '' Legde Saskia me uit.
''Thanks Sas''
''No problem, ik ga weer tukken, later'' een lange piep volgt. Ik lach. Saskia was niet van het vroege opstaan. Ik wel, ik hield van de frisse ochtendlucht, ik ging altijd joggen om half negen.

Mijn telefoon belande ergens op mijn bed en ik keek het raam uit. Ja, ik ga terugschrijven.

Reacties: