FanFic.nl

All the same

Hoofdstuk 11

Een kwartiertje later stonden ze in de sneeuw met elk een snowboard bij zich. Kevin en Draco konden er al heel wat van, maar Isabelle en Simone hadden nog nooit op zo'n ding gestaan "Wouah!" riep Isabelle dan ook uit toen ze de zoveelste keer tegen de grond ging. Draco trok haar grinnikend overeind. "Je moet meer op je voorste been steunen." raadde hij haar toen aan. "En sinds wanneer ben jij hier de expert?" snoof Simone, Draco keek Kevin even grijnzend aan. Vervolgens zette hij zich af en leek van de berg af te vliegen. "Als ik jou was zou ik zo'n opmerkingen niet meer maken, blijkbaar kan hij er wel wat van." mompelde Isabelle tegen Simone, deze sloeg mokkend haar armen over elkaar heen. Draco was weer naar boven geklommen en stond weer bij hen. "Zei je wat, Simone?" vroeg hij toen grijnzend, Simone snoof alleen maar een keer laagdunkend en zei niets. "Waarom probeer jij niet een keer?" vroeg Kevin toen aan Simone. "Ik breek liever geen been, dank je." snauwde deze nu.
"Isa?" vroeg Draco nu engelachtig en hij keek Isabelle met zijn liefste blik aan. "Als ik een arm breek dan is het jouw schuld." zei deze nu, ze slikte even en keek voor zich, het was best wel hoog. "Je kan het Isa, kom op, probeer het!" moedigde Draco haar aan. Isabelle beet op haar lip, zette zich af en raasde naar beneden. "HOE STOP JE ZO'N DING?!" riep ze toen plots uit en ze probeerde te vertragen door naar achteren te leunen. Dit had als enige resultaat dat de neus van haar snowboard omhoog schoot. "Eeek!" gilde ze en ze leunde gauw weer naar voren waardoor haar board weer normaal over de sneeuw gleed. "Werkt dus niet zoals een skateboard." mompelde ze zacht, plots bleef haar board achter een kiezeltje hangen. Isabelle's voeten schoten los uit de riemen, ze draaide even in het rond in de lucht en kwam vervolgens op haar rug in de sneeuw terecht. Draco was haar achterna gekomen en stopte nu vlakbij haar. "Gaat het?" vroeg hij toen lachend, Isabelle veegde de sneeuw uit haar gezicht en liet zich overeind trekken door zijn sterke armen.
"Ja hoor, best, enkel had je me wel eens mogen zeggen hoe in hemelsnaam je zo'n ding stopt!" gromde Isabelle, Draco grinnikte en knuffelde haar. "Je deed het goed voor een eerste keer op zo'n ding te staan, hoor." fluisterde hij in haar oor, Isabelle glimlachte en drukte haar gezicht in zijn schouder terwijl zijn handen door haar haren en over haar rug streken.

"Oh mijn god zeg me alsjeblieft dat dat ní­ét Draco en Isabelle zijn." bracht Simone walgend uit toen ze 2 mensen beneden aan de voet van de berg zag staan knuffelen. Kevin wierp een blik naar beneden. "Dat zijn ze, dat paarse skipak is Isabelle en het zwarte Draco." zei hij toen monotoon, Simone keek hem geërgerd aan. "Dank je, nu heb je me net geholpen een trauma op te lopen!" snauwde ze, Kevin grijnsde breed en stapte naar haar toe."En als je dat probeert dan ben ik nog erger getraumatiseerd!" gromde Simone, Kevin luisterde echter niet en liet haar geen keuze. Simone zette zich af en voor ze het doorhad raasde ze naar beneden. Kevin was even te verbijsterd om te reageren maar racete haar vervolgens grijnzend achterna.
Simone keek verbaasd voor zich. Ze stond op een snowboard, ze ging met meer snelheid naar beneden dan ze wilde en ze stond nog steeds. Ze keek achterom om te kijken wat Kevin deed, ze zag dat hij haar gevolgd was. Ze kwam er ook al snel achter dat ze niet achterom had moeten kijken want ze verloor bijna haar evenwicht. Ze keek snel weer voor zich en zag verderop een boom staan. ‘O nee! Hoe draai je op zo’n ding!’ mompelde ze, wat ze ook deed het lukte niet. Als ze nog lang doorbleef gaan zou ze er tegen aan knallen. ‘Draai met je heupen en knieën!’ schreeuwde Kevin achter haar. Snel deed Simone wat hij zei en nu stond ze verticaal op de baan en viel klap om.
Kevin stopte vlakbij haar en grijnsde breed. "Blijf uit m'n buurt." snauwde Simone, Kevin grinnikte. "Nou, goed, dan mag je daar lekker blijven liggen bevriezen." zei hij, Simone keek hem woedend aan. "Nou dan doe ik dat!" snauwde ze weer. ‘Kom op Simoon, wil je hier soms ziek van terugkomen?’ zuchtte Kevin. ‘Wie zegt dat ik jouw hulp nodig heb om op te staan,’ beet Simone hem toe, Kevin hief sceptisch zijn wenkbrauwen op. ‘Nou goed dan, ik zie je wel beneden,’ zei hij. ‘Of niet,’ zei hij liefjes en hij racete verder naar beneden. ‘Alsof ik zijn hulp nodig heb om op te staan, hoe oud denkt hij dat ik ben,’ mopperde Simone, terwijl ze haar snowboard, die verticaal in de sneeuw was komen te staan, weer goed op de sneeuw zetten. ‘Ik ben toch zeker geen klein kind, wie denk hij wel niet wie hij is!’ raasde ze verder terwijl ze op probeerde te staan. Het was een poging zonder succes. ‘misschien toch iets moeilijker dan ik dacht,’ mompelde Simone toen haar snowboard weggleed.

‘Waar is Simone gebleven?’ vroeg Draco, die vanaf beneden alles had gezien. ‘Achter die boom,’ zei Kevin terwijl hij zijn snowboard losknipten en verder liep op zijn sneeuwlaarzen, richting het huisje. ‘O aha, en eh… wat doet ze daar precies?’ vroeg Draco weer. ‘Koppig zijn en bevriezen,’ riep Kevin terwijl hij doorliep. ‘Aha, en jij doet niks omdat…?’ vroeg Draco weer. "Omdat ze maar eens moet stoppen met koppig zijn en mijn hulp moet accepteren," riep Kevin weer. ‘Je kan haar niet zomaar achterlaten!’ zei Isabelle verontwaardigd. ‘Tot nu toe lukt het anders goed,’ riep Kevin. ‘Draco, help-’ ‘Ik dacht het niet lieverd, Kevin heeft een punt weet je,’ onderbrak Draco, Isabelle. ‘Fijn dan doe ik het wel,’ zei Isabelle terwijl ze richting de lift liep. ‘Nee hoor, jij komt gezellig met mij mee,’ glimlachte. Draco en hij greep Isabelle bij haar pols. ‘Ik laat haar niet zomaar achter, Draco!’ zei Isabelle. ‘Ze komt vanzelf wel beneden, denk je echt dat Kevin een nacht met haar in 1 bed voorbij laat gaan terwijl hij een goede smoes heeft,’ grijnsde Draco. "Draco! Ik laat haar niet achter!" Isabelle bleef staan en sloeg koppig haar armen over elkaar heen. Draco zuchtte en trok haar mee. "Oh best, maar dan mag jij je vannacht toch mooi gaan vervelen." zei Isabelle toen doodkalm, Draco keek haar even aan. "Dat zou je me niet aandoen." zei hij toen, Isabelle lachte schamper. "Oh nee?" zei ze toen op mysterieuze toon, Draco knipperde een keer met zijn ogen. "Kevin! Wacht even!" riep hij toen, Kevin draaide zich om en Draco stormde met Isabelle naar de lift. Toen ze boven waren ging Isabelle snel richting Simone, totdat ze er achter kwam dat ze nog steeds niet wist hoe ze moest remmen, vandaar dat ze met een gil voorbij Simone schoof en weer bij Kevin uitkwam. Draco stopte echter wel en liep naar Simone toe, die nu verwoedde pogingen deed om haar snowboard los te maken. ‘Blijf uit mijn buurt,’ zei ze zodra Draco zag. ‘Doe niet zo koppig en laat Kevin je de volgende keer helpen,’ zei Draco nors en hij trok Simone aan haar armen omhoog. Zodra ze eenmaal vast stond, liet hij haar los en racete weer naar beneden. Even dacht Simone om weer koppig te gaat zitten, maar bedacht zich toen ze de warme haard herinnerde waar ze uit was gekomen en ze zette zich voorzichtig af zodat ze dit keer niet te snel ging. De helling was echter te steil en al snel schoot ze weer naar beneden, ze moest snel remmen anders zou ze in volle vaart tegen een huisje aanknallen en ze gebruiken dit keer een iets subtielere manier om te stoppen. Het schilde niet veel of ze viel weer maar ze hield zich nog net overeind. "Kom op, en laat Kevin je helpen volgende keer, die 2 hadden je echt bijna laten zitten." zei Isabelle, Simone keek haar kwaad aan. "Oh dus jij staat ook gezellig aan hun kant? Nou mooi is dat!" snauwde ze nors. "Simone, Isa bedoelde het zo helemaal niet, hoor." begon Draco, maar Simone gaf hem zo'n woedende blik dat hij meteen zweeg. ‘En voor jullie informatie ik had toevallig alles prima onder controle!’ snauwde Simone terwijl ze op een bankje ging zitten om haar snowboard los te krijgen. ‘Gommibommi’ zei Draco en haar snowboard vloog los. ‘Ben je gek, ik had wel weggeblazen kunnen worden!’ riep Simone en trapte het ding los, stormde, langs Kevin die ook niet bepaald vrolijk keek, het huisje binnen.
"Hoi kinderen, hebben jullie het niet koud? Ga anders maar even voor de open haard zitten." glimlachte Narcissa toen ze de woonkamer inkwamen en ze liep weer naar de keuken. "Ik weet anders wel een andere manier om het warm te krijgen ook, hoor." fluisterde Draco flirterig in Isabelle's oor. Deze glimlachte naar hem en Draco sloeg zijn armen om haar heen. “Iel, neem een kamer wil je.”� bracht Simone walgend uit toen ze elkaar kusten. “Ok,”� grijnsde Draco en hij trok Isabelle al mee naar de hal. “Hé, niks van, neem geen kamer!”� riep Simone uit toen ze doorhad wat Draco van plan was. “Ook goed,”� zei deze en hij zoende Isabelle opnieuw. “Aaargh! Doe dí¡t gewoon ní­ét!”� zei Simone toen geërgerd, Draco liet Isabelle grinnikend los. Wanneer komen Apple en Sam eigenlijk? En wisten ZIJ ervan dat we hier uit zijn genodigd?’ vroeg Simone na een stilte. ‘Nee alleen Kevin wist ervan,’ antwoordde Draco.
‘En ze komen in de namiddag,’ voegde hij eraan toe om vervolgens weer in een stilte te vervallen. "Ies, kan ik je even spreken?" vroeg hij toen, Isabelle knikte en volgde hem naar de hal. "Wat is er?" vroeg ze toen. "Nou, kijk, je weet hoe het zit met Kevin en Simone, maar kan je niet eens met Simone praten? Kevin vind haar echt leuk maar ze wil hem maar geen kans geven." vroeg hij toen en hij keek haar smekend aan. "Ik probeer het, maar ik betwijfel of ze zal luisteren." antwoordde deze die al nadacht over hoe ze in hemelsnaam met Simone over Kevin moest gaan praten. ‘Natuurlijk wel, jij, Apple en Simone luisteren altijd naar elkaar,’ zei Draco. ‘Ja maar dit gaat over Kevin,’ zei Isabelle. ‘Ik bedoel, Simone vind hem nogal… ehm… irritant,’ voegde ze er snel aan toe toen Draco zeer verontwaardigd keek. ‘En ik weet daarom ook niet of ze wel wil luisteren of dat ze me het raam uit gaat gooien,’ legde Isabelle snel verder uit. ‘Zeg het dan maar ergens waar geen ramen zijn,’ zei Draco. ‘Dat was een voorbeeld!’ zei Isabelle. ‘Rustig maar, ik plaag je maar,’ lachte Draco en hij drukte zijn lippen op de hare. Isabelle reageerde gelijk toen hij met zijn tong over haar lippen gleed en deed haar mond open. Isabelle vergat alles om zich heen, bijvoorbeeld ook dat er elk moment iemand de hal in kon lopen.


Een snerpend geluid vulde de door het haardvuur verlichte woonkamer. “Daar zijn ze!”� riep Simone enthousiast terwijl ze uit de fauteuil sprong en naar de houten voordeur rende. Deze was rijkelijk versierd met belletjes, borden en lampjes. Net toen Simone de deur opentrok kwam Isabelle ook in het deurgat staan. Twee grijnzende jongeren stonden bibberend in de sneeuw. “Apple!”� gilde Isabelle en sloeg haar armen rond Apple’s nek. Simone, Apple en Isabelle hielden een groepsknuffel terwijl Kevin en Draco Sam verwelkomde. “Mijn tenen zijn eraf gevroren”�, bracht Apple moeizaam uit toen Simone haar stikte. Isabelle rende snel de kamer uit. Terwijl de jongens wat bijpraatten aan de bar zaten Apple en Simone gezellig in de fauteuils. “Isabelle is verliefd.”� fluisterde Simone zachtjes, die dichter bij Apple kwam. “Op wie?”� glimlachte Apple. “Draco”�, zei Simone giftig, haar middelvinger stak ze in haar mond toen ze die naam uitsprak. “WAT!”� tierde Apple verbijsterd uit. Alle drie de jongens draaiden hun hoofden tegelijkertijd naar de meisjes. “Stt!”� siste Simone geërgerd. “Waarom riep je zo?”� vroeg Sam nieuwsgierig. “N-niks”�, stotterde Apple, die Sam afwimpelde. “Maar-“ “Warme chocomelk voor de gasten!”� zei Isabelle blij. Ze kwam de kamer in gestapt met twee dampende tassen in haar handen. De ene reikte ze aan Sam en de andere overhandigde ze aan Apple met een brede grijns. Terwijl deze van haar chocomelk dronk plofte Isabelle met een zucht naast Apple neer. Daardoor reikte de chocomelk ver boven de rand van de tas en stortte op Apple en het tapijt neer. “Auw! Is heet”�, mompelde Apple, die op haar onderlip beet. Snel trokken Isabelle en Simone Apple mee naar boven om haar in de badkamer te verzorgen. De jongens hadden het tafereel aanschouwd en grinnikten stilletjes.“Hoe zit het tussen jou en Isabelle?”� vroeg Sam.“Ze werkt volkomen mee en is stapelverliefd op me”�, zei Draco verwaand terwijl hij wat meer naar achter leunde. “Hoe heb je dí t voor mekaar gekregen?!”� vroeg Sam verontwaardigd. De jongensachtige grijns van Draco sprak boekdelen. “En tussen jou en Simone?”� Kevin’s glimlach verdween van z’n gezicht en hij richtte zijn aandacht op een lelijke vaas met Egyptische tekens. Net toen Sam z’n vraag wou herhalen stootte Draco deze aan en schudde onopvallend zijn hoofd. "Wat?" vroeg Sam nu nieuwsgierig, Draco keek hem even kwaad aan. "Niet doen!" fluisterde hij geluidloos, maar Sam luisterde niet. "Wat is er met jou en Simone, Kevin!?" vroeg hij nu op dwingende toon, Kevin draaide zich boos om. "Wat er í­s?" fluisterde hij, het was duidelijk dat hij zich moest inhouden om niet uit te barsten. "Wat er is, is dat ze me nog steeds niet wil! Ze blijft koppig doen!" fluisterde hij nu hees, er liep een rilling over Sam's rug. “Misschien moet je proberen om haar niet telkens aan te vallen maar gewoon lief en vriendelijk te zijn”�, zei Sam snel. “Ik val haar niet-“ “Dat doe je wel! Denk je dat iemand het leuk vindt wanneer je die persoon de hele tijd lastig valt!”� siste Sam die boos begon te worden. Terwijl Sam en Draco verwachtten dat Kevin zou barstten van woede hield hij zich gedeisd en liet zijn hoofd op zijn borstkas rusten. ‘Ik val haar niet de hele tijd lastig,’ mompelde hij terwijl hij weer opkeek. Sam en Draco gaven hem een blik. ‘Jij hoeft niet zo te kijken! Jij bent 10 keer zo erg,’ zei Kevin verontwaardigt tegen Draco. Net toen Draco z'n mond opende om tegen Kevin te gaan schreeuwen kwam Isabelle de trap afgestormd. Ze liep naar Draco toe, sloeg haar armen om hem heen en kuste hem verwoed op de mond. Deze twijfelde niet en beantwoordde de kus. Apple en Simone kwamen ook aan de bar staan. Toen Simone het koppel zag rolde ze geïrriteerd met haar ogen. "Heb je je pijn gedaan?" vroeg Sam lief toen Apple over haar linkerhand wreef. "Ja. Misschien doet het niet meer zo'n pijn als je mij een kusje geeft", grijnsde Apple die naast Sam ging staan. Sam boog zich naar Apple en hun lippen raakten elkaar. Ze streek door zijn haar terwijl Sam zijn handen op haar onderrug liet rusten. De tweede keer die dag rolde Simone haar ogen. 'Normaal gezien zou Kevin nu moeten zeggen: "Ik wil ook wel wat van dat." met zijn irritante grijns', dacht Simone. 'Maar hij doet gewoon dat ik er niet ben', merkte ze op toen Kevin het tapijt bestudeerde. “Misschien is hij ziek,”� dacht ze toen Kevin heel even naar haar keek maar meteen weer weg keek. “Of hij is weer zoals hij een paar weken geleden was,”� hoopte Simone. “Nee dat zal het wel niet zijn,”� dacht ze vervolgens en ze plofte op een kruk neer. Kevin deed echter nog steeds niks terwijl Isabelle, Draco, Apple en Sam nog steeds druk aan het zoenen waren. Net toen Simone weer een van haar opmerkingen wou geven stopten de twee koppeltjes tegelijk met zoenen. Het was muisstil in de woonkamer, alleen het geknetter van het haardvuur vulde de kamer. Draco kneep in Isabelle’s hand, ze had meteen door wat hij daar mee bedoelde. "Uhm, Siem kan ik je even spreken", vroeg Isabelle stil. "Ok", zei Simone, die opgelucht was dat de stilte verbroken was. "En ik dan?" vroeg Apple verontwaardigd. "Blijf jij maar bij de drie jongengs", riep Isabelle haar lachend toe zonder om te kijken. "Leuk zeg", mompelde Apple geërgerd. Eenmaal in de gang deed Isabelle wat haar gevraagd werd. “Siem, ik... euhm. Ok. Kevin is verliefd op jouw, al sinds heel lang.”� Isabelle liet de woorden uit haar mond vloeien zonder er bij na te denken. Terwijl Isabelle dacht dat Simone zou staan schreeuwen keek deze Isabelle aan met grote ogen. “Ik weet, zijn manier om jou te versieren is geen goede maar hij ziet je graag”�, vervolgde Isabelle die schrik begon te krijgen van de manier waarop Simone keek. Een warme rilling stroomde door Simone heen. Verstond ze dit goed? Kevin was verliefd op haar. Verward schudde ze haar hoofd heen en weer. Elke keer zei hij; “Ik zie je graag, Simone.”� Was dat dan geen manier om haar in bed te krijgen? “Siem?”� vroeg Isa bang, ze legde haar handen op Simone’s schouders. “Maar”�, was het enige wat ze over haar lippen kreeg. “En Simone, ik weet al heel lang dat jij ook iets voor hem voelt”�, grijnsde Isabelle die knipoogde. Simone kon het niet laten om flauwtjes te glimlachen. Normaal zou ze nu beginnen schreeuwen en koppig gezegd hebben dat het niet waar was. Ze wou beginnen roepen en gillen dat ze hij niet verliefd is op haar maar ze kon het niet. “DUURT HET DAAR NOG LANG?”� klonk het vanuit de woonkamer. Ze herkenden de stem van Apple en barstten in lachen uit. Ze voelden zich gelukkig. Isabelle omdat Simone niet was beginnen roepen en Simone door het laatste nieuwtje. “En? Heb je je geamuseerd met de jongens?”� spotte Simone toen ze weer naar de woonkamer gingen. “Ha ha ha”�, zei Apple langzaam. Ze kruiste haar armen voor zich en draaide haar hoofd. “Appletje is boos omdat ze ons klein geheimpje niet mag weten”�, lachte Isabelle die op Draco’s schoot ging zitten. Deze kuste zachtjes haar nek. “Gelukkig heb ik Sam nog!”� zei Apple, ze kuste hem stevig op de mond. Sam maakte een sprongetje van schrik maar beantwoordde de kus. Simone keek Kevin even aan, net op hetzelfde moment keek hij naar haar, ze glimlachte en Kevin keek haar verbaasd aan. "Het eten is klaar!" klonk Narcissa's stem plots door het huis. Onmiddelijk sprong Draco op, daarbij Isabelle bijna op de grond gooiend. 'Heb je soms honger?' vroeg Apple met op getrokken wenkbrauwen. Draco grijnsde schaapachtig maar trok Isabelle vervolgens mee naar de eetzaal. Sam en Apple volgde en vervolgens liepen er een ongemakkelijke Kevin en Simone achter. 'Gelukt?' vroeg Draco zacht aan Isabelle. 'Ze is overtuigd ja,' glimlachte Isabelle. ‘Mooi zo, ik vermoed trouwens dat Kevin ook wat rustiger wordt,’ zei hij geheimzinnig en Isabelle keek vragend op. Draco veranderde echter vrolijk van onderwerp. ‘Van snowboarden krijg je honger,’ zei Draco terwijl hij op een stoel neerplofte. ‘Jullie hebben al gesnowboard?’ vroeg Sam verontwaardigd. ‘Rustig maar we gaan morgen wel weer als jullie willen,’ zei Draco lachend. ‘Als je dit keer maar verteld hoe je moet remmen,’ zei Isabelle. ‘Met je heupen en knieën draaien, maar niet te hard dan kom je niet echt fijn neer,’ antwoordde Simone meteen. Kevin kon zich niet bedwingen om een tevreden glimlach tegen te houden. Ze had het onthouden! Narcissa zette bij iedereen een soepbord waarna ze 2 lepels groentensoep in lepelde. Gulzig slurpte iedereen z'n bord leeg zonder één woord uit te wisselen. Bijna tegelijkertijd had iedereen gedaan en ze wachtten ongeduldig op de volgende gang. "Om welk uur gaan we morgen gaan snowboarden?"
Iedereen tastte toe van het heerlijke eten dat Narcissa bereid had. Na het eten gingen ze naar boven, het was al halfelf en iedereen was best moe. De meiden gingen eerst douchen en daarna de jongens. Ze bleven nog even op de kamer van Draco en Isabelle zitten en babbelden nog wat, speelden knalpoker en amuseerden zich gewoon nog goed tot iedereen naar zijn eigen kamer ging.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.