FanFic.nl

Dreads and brother love don’t go together

Chapter V. Tom - Je zou je moeten schamen Tom Kaulitz!

‘Je zou jezelf moeten schamen Tom Kaulitz!’ Zeg ik streng tegen mezelf. ‘Een man van 38 huilt niet om zo’n onzin!’ Maar zodra ik mezelf dat zeg breek ik weer in tranen uit. Alles wat ik ooit lief had.. heb ik verloren.. en alleen maar.. omdat ik op dat moment niet naar mijn broertje wilde luisteren. Ik stond niet voor hem klaar.. Terwijl hij me op dat moment meer nodig had dan ooit! Ik heb zo’n spijt van wat ik heb gedaan!

Ik sta op en kijk even naar de hoge kast in de woonkamer. ‘Zou het er nog liggen?’ Vraag ik mezelf af. Het moet haast wel.. want niemand zou het verplaatst kunnen hebben behalve ik. Ik reik mijn arm uit en tast de bovenkant van de hoge kast af. ‘Hij ligt er nog!’ Ik pak het fotoboek van de kast af en ik blaas de stofwolk eraf die me doet hoesten. Ik ga terug op de bank zitten en sla het open. De eerste foto die ik tegenkom is een foto van mij en Bill als pasgeboren baby’s. Wat leken we toen al veel op elkaar.. Ik vraag me af of we nog steeds zo veel op elkaar lijken? Zouden we nog steeds om dezelfde dingen lachen? Of.. huilen?

Ik mis hem.. Mijn kleine broertje. Misschien moet ik Diana wel gewoon gelijk geven.. Misschien moet ik hem wel bellen! Maar nu nog niet.. dat kan ik nog niet.

Ik sla een volgende bladzijde om en ik zie een foto van mij en Bill tijdens onze eerste klassenfoto. Wat waren we toch een etters. En ik begin even te lachen van een herinnering van de dingen die we samen uitvraten.

Oké Tom én Bill! Ophouden nu.. Wie is wie? De kleuterjuf kijkt ons kwaad aan en we schieten samen in de lach. ‘Ik ben Tom!’ Zegt Bill grijnzend. ‘En ik ben Bill!’ Zeg ik met een engelen snoetje. En ik moet moeite doen niet in de lach te schieten. Ik kijk naar het blauwe T-shirt wat Bill aan heeft. Het is eigenlijk mijn T-shirt maar we hebben voor de lol gewisseld. De juf pakt Bill kwaad aan zijn hand. ‘Kom maar is mee Tom, dan laat maar eens zien wat je met dat bloemperkje hebt gedaan!’ Bill kijkt me angstig aan en piept:’Wat heb je gedaan?’ Ik begin zo hard te lachen dat ik bijna op de grond lig van het lachen. Maar dat had ik maar beter niet kunnen doen. Want ik voel hoe iemand me vastgrijpt bij mijn arm. ‘TOM KAULITZ!’ Snijd een stem door de peuterspeelzaal. Ik durf me niet om te draaien want ik op moment besef ik dat onze moeder woedend achter ons staat. ‘Thomas Kaulitz, waarom draagt Bill jou t-shirt?’ Vraagt mijn moeder streng terwijl ze wijst naar de juf en Bill die inmiddels gestopt zijn met lopen.

Lachend sla ik het fotoboek dicht. Ik moet hem gewoon bellen.. Het moet gewoon. Maar nu niet! Want het is laat en het is tijd om te gaan slapen. Ik leg het fotoboek terug op de tafel en ik loop naar boven. Mijn kleren hang ik over de stoel en ik stap in mijn boxer het veel te grote bed in. Even kijkt ik naar de lege plaats langs me. En ik zucht verdrietig. De hoop heb ik allang opgegeven. Jarenlang heb ik gezocht naar een partner. Maar niemand kon voldoen aan de partner van mijn dromen. Ik sluit mijn ogen. ‘Morgen weer een nieuwe dag..’ Spookt er nog even door mijn hoofd. Dan val ik in slaap.

Reacties: