FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``17

Leerlingen in lokaal A110, aardrijkskunde, De heer Prutten is helaas afwezig, jullie kunnen naar de Aula. Ik grijnsde en schoof mijn stoel achteruit en stond op. En op dat moment gebeurde er iets vreemds, mijn armen begonnen zomaar uit het niks te tintellen. Ik klampte me vast en de tafel terwijl ik weer normaal probeerde te kijken, en met normaal bedoel ik; zonder dat alles draait. Ook mijn benen begonnen te tintellen en het gevoel spreidde zich over heel mijn lichaam. Ik zag nog dat Aiden me bezorgd aankeek, en vervolgens zag ik de plafond, ik was gevallen, en toch ging het getintel door. Wat gebeurde er ?

Ik knipperde een paar keer, ik kon er niks aan doen, maar angst overviel me. Ik verwachtte dat ik Richard’s kop te zien zou krijgen, maar in plaats daarvan zag ik Aiden’s kop. < paige ?> vroeg hij. Ik probeerde mijn mond te bewegen, maar mijn spieren wilden niet meewerken. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. Ik weet niet hoelang ik daar heb gelegen, maar toen ik mijn ogen weer open deed zat in EHBO op school. Ik voelde de kracht langzaam naar mijn tenen terug keren en niet veel later kon ik me gewoon bewegen. Ik haalde diep adem. <Zo, Paige, alles in orde ?> een wijf met blonde haren hing half over me heen. En ze voelde wat aan mijn voorhoofd. Ik knipperde een paar keer, < prima, bedankt > Ik zag Aiden in de hoek van de kamer naar me kijken. < wil je liever naar huis ?> vroeg ze terwijl ze opnieuw aan mijn voorhoofd voelde. < Nee bedankt, liever niet > Ik slikte en stond op. < zet hier even je naam op meid, dan kan ik aftekenen dat je niet ongeoorloofd afwezig was. > Ik haalde mijn schouders op en pakte de pen die ze naar me rijkte. Ik gebruikte geen kracht ofzo, weet je, ik pakte gewoon de pen aan, en ik weet niet wat ik verkeerd deed, maar toen ik wilde schrijven, dus de pen goed ging vast houden, brak hij op de punt waar ik heb vast hield. Ik slikte. < De pen.. > De vrouw keek er raar naar en gaf me een nieuwe. Nu pakte ik de pen voorzichtig vast, en dat had ik nog nooit gedaan, ik bedoel denk jij ooit na voor dat je een pen vast pakt? Ik pakte hem dus voorzichtig vast en slaagde om mijn naam normaal te schrijven. De vrouw krabelde snel een handtekening erop en net toen ze de brief aan me wilde geven herinnerde ik me dat ik nu aula uur had. < O, mevrouw > zei ik. < ik heb hem niet nodig, we hebben aula uur > de vrouw trok een verontwaardigd gezicht en draaide zich om, zonder een woord te zeggen trok ze zicht terug naar haar kantoor. Ik maakte een vertontwaardigd geluid en draaide me toen om, en juist op dat moment zette Aiden zich af van de muur en keek me aandachtig aan. < wat ?> vroeg ik botweg, ik weigerde hem te negeren en doen alsof er niks was gebeurd. < gaat het ?> vroeg hij, Ik knikte en zette een in de richting van de deur, ik struikelde over mijn voeten en wankelde wat, het lukte me rechtop te blijven staan. En op dat moment pakte hij mijn elleboog vast. Al mijn spieren reageerden erop en ze werden slap, maar mijn verstand was er gelukkig bij; ik was te min voor hem, had hij gezegd, ik sloeg zijn hand weg en hij keek naar zijn hand alsof zijn hand was geraakt door de bliksem. Daarna keek hij mij met grote ogen aan. < Hoe is je dat vo.. > zijn woorden hielden op en ik fronste. < watte ?> vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. < niks, laat maar > ik haalde mijn schouders op en pakte de deurlink vast, maar zodra ik het vast had maakte het een krakende geluid alsof het op de punt stond te breken, en ik liet hem snel los. Aiden keek er vreemd naar, en daarna naar mij. < is er iets Paige ?> vroeg hij en ik haalde mijn schouders op. < niet iets dat je moet weten > Hij trok zijn wenkbrauwen op, en plotseling kwam hij dicht in mijn buurt staan, zijn geur drong mijn neusgaten binnen en ik hield mijn verstand er moeilijk bij. Hij liep net zo lang op me af tot mijn rug de deur raakte. Ik keek hem behoedzaam aan, en probeerde door mijn mond te ademen, zodat ik mijn verstand er bij kon houden, maar tevergeefs, het hielp niet. Zijn ogen werden sneaky en zijn ene hand ging over mijn kaak. < Zeg, Paige > fluisterde hij. < wat is er met je kaak gebeurd ?> ik hapte naar adem, < niks > piepte ik. Hij begon te glimlachen. Langzaam kwam zijn hoofd dichter bij, en ik drukte mezelf dieper de deur in, maar toen ik opnieuw dat krakende geluid hoorde, stopte ik. Ik wilde net mijn mond open trekken om hem te zeggen dat hij normaal moest doen, maar op dat moment drukte hij zijn mond op de mijne, en toen was ik verloren. Hij kust mijn mond een paar keer stevig en net toen ik hem terug wilde kussen trok hij zich geschrokken terug - alsof hij zich realiseerde waar hij mee bezig was - Hij trok me meteen van de deur weg, en voor ik het wist stond ik alleen in het kamertje..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.