'Is dat je vader?' fluisterde ik zacht. 'Ja, en mijn moeder.' zei Ginny.
Wat een domme vraag, dacht ik bij mezelf. Het is zo duidelijk dat zij haar ouders zijn.
Ze leek er sprekend op. Allemaal rode haren en een lief gezicht.
Ginny's ouders stonden voor een blauwe auto. Vraag me niet welk merk, want ik en automerken gaan dus echt niet samen.
'Hallo! Ik ben Molly Weasley en dit is Arthur!' riep haar moeder vrolijk. Ik vind haar nu al aardig, dacht ik. Echt zo'n mens dat de hele dag taarten aan het bakken is en aan het breien is. 'Aangenaam' zei haar vader. Uiterst gefascineerd kijkt hij naar onze fietsen. Heeft die familie nooit van fietsen gehoord? Ginny keek er ook al zo raar naar.
'Dag meneer en mevrouw, ik ben Vera IJsland' Zei ik beleefd.
Gina stond daar alleen maar, met uitpuilende ogen. Ik stoot haar aan en ze begon haar naar te hakkelen.
'Nou tot morgen dan maar, hé?' zei ik. 'Ja, doei!' zei Ginny. ‘DOEG!’ Riepen Gina en ik tegelijk en we reden weg.
'Ach gut, wat een leuke meisjes zijn ze. Misschien moeten we ze een keer op een etentje vragen?' 'Doe niet zo gek Molly, ze zijn dreuzels.' Hoorde ik de vader van Ginny nog zeggen.
Die avond lag ik verstrooid in mijn bed. Hogwarts? Geen fiets? Dreuzels? Wat was er toch aan de hand met de Weasley-familie?
Morgen maar eens met Gina praten hierover.
o o