FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 4: Mijn droom

De dag daarna, was ik nog zenuwachtiger dan de vorige.
Misschien doordat ik lessen ga volgen met volslagen vreemden, misschien door Ginny's achtergrond. Gina begon op een ander tijdstip, dus ik moest alleen naar school.
Het eerste uur had ik Geschiedenis. Nerveus liep ik naar het lokaal.
Tot mijn grote opluchting stonden er al een paar mensen. Anders stond dat zo nerd-achtig. Achterin zag ik een paar rode haren tevoorschijn komen. 'GINNY!' riep ik net iets te enthousiast. 'Hallo Vera!' zei ze lachend.
Mooi, deze les kon ieder geval niet meer stuk.
Mevrouw Schaars was onze geschiedenisdocente. Ze vertelde de hele les over wat je moest kunnen en weten voor haar vak. Ginny en ik kletste gezellig.
'He, ik hoorde je vader over een dreuzel praten. Wat is dat?'
Oké, dat had ik niet moeten vragen. Ginny werd rood. Niet zomaar rood, echt rood. Ze murmelde wat en keek de andere kant op. 'Sorry, dat had ik niet moeten vragen.' zei ik verlegen. 'Nee, dat is het niet' Begon Ginny, 'Ik mag het niet zeggen. Het is gewoon, euh, een familie geheim. Ja, een familie geheim.' Tevreden met haar antwoord keek ze weer naar Schaars. Ik daarin tegen was helemaal niet tevreden.
Familie geheim, me neus, dacht ik.
'Alle historische mensen hadden een droom. Denk maar aan Karel de Grote. Zijn droom was om groot man te worden. Nu wil ik dat je met je buurman of buurvrouw bespreekt wat jouw droom is. Zo leer je elkaar gelijk beter kennen. Misschien kan jullie elkaar wel helpen om elkaars droom te vervullen!' Oké, dit ging interessant worden.
'Wat is jouw droom?' Vroeg ik gauw. Ik had dus echt geen zin om iemand mijn echte droom te vertellen. Veels te gíªnant. 'Ik wil schouwe-...' Plots hield ze haar mond. 'Wat?' vroeg ik verbaasd. 'Vertel maar, ik zal echt niet lachen.' Zei ik geruststellend. Ik beken. Dit zei ik in de hoop dat zij mij ook niet zou gaan uitlachen. 'Schouwer.' zei Ginny zacht. 'Wat is dat?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Oh, een soort van politie. En die van jou?' Vroeg ze luchtig.
Ik voelde me dom. Ze zei het, alsof het het normaalste beroep was.
Schouwer, nog nooit van gehoord.
'Ik wil, euh, nou ja ik zeg het maar, zangeres worden.' Zo, dat was eruit. Ze keek me met glunderende ogen aan. Nu was het mijn beurt om rood te worden. 'Zangeres?' zei ze, alsof het woord kon breken. 'Ja.' 'Dat is zo gaaf. Ik wou dat ik kon zingen.'
Halleluja, ze vindt me niet raar.
Maar ja, zij is ook niet de gewoonste.

Reacties: