FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 8: Het station

'ETEN!' riep mevrouw Weasley. Vanaf elke etage hoorde je wel een soort van 'Ja'.
Ginny en ik huppelde samen naar beneden. Ik wenste dat ik hier elke dag kon zijn.
'Hallo liefje, alles goed? Ga maar gauw eten' Zei mevrouw Weasley. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. Alles was verrukkelijk. Pannenkoeken, spek, ei en nog veel meer.
Het was heel gezellig aan tafel. Ginny en ik lachte de hele tijd. Fred en George noemden ons de smilies. Toen begon meneer Weasley te praten: 'Zo zoals sommige van jullie weten, moeten we vandaag even Ron, Hermelien en Harry (Ginny en ik barstte weer in lachen uit) van het perron afhalen. Dus ik wil iedereen over een half uur bij de ingang zien staan. Oké?' 'Yes, sir!' riepen de tweeling in koor. 'Perron?' vroeg ik aan Ginny. 'Ja, die rijdt naar en van Hogwarts.' Serieus? Een trein. Uit welke eeuw kwamen die tovenaren? 'Kom op ik moet me opmaken voor Harry.' Fluisterde Ginny en we rende samen naar boven.
Een half uur later stond iedereen bij de ingang van Het Nest ( zo noemen ze hun huis ) en vertrokken we naar het perron.
Ik was nog steeds niet gewend geraakt aan de vliegende auto, werd er misselijk van.
Met een groen gezicht stapte ik uiteindelijk de auto uit en we stonden voor een gewoon station. 'Komt die trein hier aan?' Vroeg ik verbaasd. 'Nee, op perron 3/4' zei Ginny vrolijk. Oké, het werd gekker met de minuut.
Fred en George waren getransformeerd in een soort stuiterballen. Niet echt natuurlijk, maar ze leken er wel veel op. Ze plaagde de hele tijd, zoals zij dat noemen, dreuzels.
'Fred, blijf eens van die vrouw haar hoed af.' zei mevrouw Weasley. 'Ik ben Fred niet, ik ben George!' riep George kwaad. 'Lekkere moeder ben je' zei Fred.
Toen stonden we tegenover een stenen muur. Precies tussen perron 9 en 10 in.
'We zijn er!' riep Ginny vrolijk. 'Is het nou wel zo handig om Vera mee te nemen. Straks knalt ze tegen de muur aan!' Zei meneer Weasley twijfelend. 'Natuurlijk lukt het haar!' zei zijn vrouw bemoedigend.
Tegen de muur aan knallen? Moest ik door die muur heen? Zijn ze gek!
'Euh Ginny? Ik wacht wel hier.'zei ik twijfelend. Ginny keek naar de muur en toen weer naar mij. 'Doe niet zo gek, je komt er heus wel door.'
Zo gezegd, zo gedaan. Meneer en mevrouw Weasley gingen eerst door de muur en later Fred en George. Het was een raar gezicht. 'Kom op, houw mijn hand maar vast.' Zei Ginny.
Ik pakte haar hand vast en we rende samen door de muur. Ik werd begroet door een wolk van rook. Nadat mijn ogen gewend waren, zag ik een gigantische trein staan.
Allemaal kinderen liepen rond. Rare mensen, dat zeker.
Puntmutsen, mantels, je kon het niet gek genoeg bedenken of ze hadden het aan. 'Cool hé?' zeiden Fred en George tegen me. Ik daar in tegen kon geen woord uitbrengen.
In trance keek ik naar het perron.
Als ik het wou, zou ik er een heel jaar naar kunnen kijken.
'Ron, Harry, Hermelien! Hierzo!' riep mevrouw Weasley vrolijk. Ginny begon te stralen.
Ja, die was duidelijk in love. Ron en Harry waren precies zoals op de foto's.
Hermelien had ik nog nooit gezien. Ze was een mooi meisje en zag er lief uit. Daar zou ik het wel mee kunnen vinden.
'Iedereen, dit is Vera.' zei Ginny vrolijk en ze wees op mij. Even voelde ik me rood worden, maar gelukkig verdween dat snel.
'Hallo!' riepen ze alle drie vrolijk. Ik lachte even naar hun. Ik vond ze nu al aardig.
Toen zag ik een jongen staan. Niet een gewone jongen.
Een héél mooie jongen. Niet alleen zijn uiterlijk stond me aan, ook zijn uitstraling. Alles van hem zoog me naar hem toe.
'Niet aan beginnen, Veer. Dat is een stomme jongen.' Zei Ginny en ze draaide me om. 'Waarom is die stom dan?' Vroeg ik verbaasd, maar ze was alweer met Harry bezig.
Zo te zien vond Harry haar ook wel interessant.
Stiekem keek ik weer de jongen zijn kant op. Hij was slank en had blond haar. Mooie grijze ogen en een scherpe kaaklijn.
'Hé, zit jij bij ons op school? Ik heb je nog nooit eerder gezien.' vroeg Ron aan me. 'Nee.' antwoordde ik afwezig. 'Waar kijk je naar?' vroeg hij weer.
'Wie is hij?' en ik wees op de blonde jongen.
'Dat is Draco Malfoy. Enorme kwal.' En hij draaide zich om.
Draco was inderdaad een kakkers naam. Maar daar kon ik wel mee leven.
Shit, hij keek mijn kant op. Laf draaide ik mijn hoofd om en voelde mijn wangen gloeien.
Ik raakte met Hermelien aan de praat, totdat we werden onderbroken door een prachtige stem. 'Wat moet jij met zo'n schoonheid, modderbloedje?' Vroeg de stem.
Ik keek om en zag het gezicht van Draco. Man, wat was hij mooi.
'Ga toch lekker je huiselven pesten, Draco.' zei Hermelien boos. Blijkbaar vond ze hem niet aardig. 'Wat is een modderbloedje?' vroeg ik. 'Dat is iemand zoals Hermelien. Met geen tovenaarsbloed in haar aderen. Zo'n schone als jij bent wel volbloed hoop ik?' Vroeg Draco. Even verdronk ik in zijn ogen. Ik stond op het punt te antwoorden toen Harry tegen Draco begon te praten. 'Laat haar met rust Malfoy.' 'Oeh neem je het op voor je droomvriendinnetje. Nou blijf dromen want ze is van mij.’ Zei hij en hij lachte naar mij.
Hij was een player, dat was zeker. Hij zag me als een soort bezit.
Mooi of niet zijn houding stond me niet aan.
'Volgens mij beslis ik nog steeds wie mijn vriendje is of niet.' Zei ik kattig.
'Pit, daar houw ik wel van, wat is uw naam, als ik vragen mag?' Zei Draco plechtig.
'Als je van pit houdt ga je maar lekker naar de Mexicaan. En ik heet Vera. Onthoudt die naam maar goed, want die wordt je ergste nachtmerrie.' Zei ik en ik draaide me om.
Ik voelde zijn ogen in mijn rug branden. Het gaf een fijn gevoel.
Een soort van macht.
Noem het arrogant, maar het voelde zalig. Ik liep naar Ginny en de rest.
Ron hield zijn hand op en ik gaf hem een high-five.
Lachend liepen we naar de auto.

Reacties: