FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 13: Macarena

De volgende dag stond ik met klamme handen op.
God, wat was ik zenuwachtig.
Bij het ontbijt, kreeg ik ook al niets naar binnen.
Ron vond dit helemaal niet erg en nam mijn bord er ook nog bij. 'Houw je nou ooit eens op met eten?' vroeg Hermelien geïrriteerd. Hij antwoordde iets onverstaanbaars.
'Kom we moeten gaan, de les begint zo.' Zei Harry en we liepen met z'n alle naar gedaante verwisseling.
Werkelijk, ik heb nog nooit zo erg een les verknalt. Natuurlijk moesten we weer zo nodig practicum gaan doen vandaag. De leerlingen moesten hun huisdieren veranderen in een beker. Ik moest in het boek studeren, maar mijn gedachten waren er niet bij en ik keek steeds uit het raam. 'Mevrouw IJsland, concentreer je nou eens!' zei Anderling met een rood aangelopen hoofd.
Toen de bel ging, moest Ginny me zowat van de bank afsleuren. 'Kom op je gaat het geweldig doen, ik beloof het je.' Zei ze gerust stellend. Ja, zij heeft makkelijk praten. Zij hoeft niet voor Zwadderich en Griffoendor over dreuzels te praten.
Zwadderich nog wel, als ik nou geen potloden naar me toe gegooid krijg,
weet ik het ook niet meer.
Met een diepe ademhaling stap ik het lokaal van Sneep in.
'Nou zoals jullie allemaal weten geeft mevrouw IJsland vandaag les' zei Sneep, net iets te vrolijk. Hij keek naar de Zwadderaars en vervolgde: 'Het onderwerp is Dreuzels'. Een boe-geroep kwam op uit de monden van bijna alle Zwadderaars.
Ik kon wel janken.
Stammelend begon ik mijn verhaal te doen. Na een tijdje ging het eigenlijk eigenlijk wel goed, totdat Malfidus weer eens zijn mond open moest trekken.
'Waarom heb je dreuzels nodig, vuile loeders. Ze kunnen niks!' zei hij terwijl hij opstond en de klas wou verlaten. 'Malfidus doe normaal, o nee dat kan je niet!' Zei Harry woedend. Hij keek me even aan en gaf een bemoedigende glimlach. 'Houw jij nou maar je mond, Potter. Anders dan komen de dementors je nog halen.' Zwadderich proestte het uit.
Draco begon raar met zijn handen voor zich te bewegen, zodat hij er als een dementor uitzag. Opeens was ik het zat.
'MALFIDUS GA ZITTEN. DE MACARENA DOE JE MAAR IN JE EIGEN TIJD!'
Heel Griffoendor begon te klappen. Sneep wilde wat zeggen, maar ik gebaarde dat hij stil moest zijn. 'Ik ben nu de lerares, meneer Sneep.' Stom verbaasd ging hij weer zitten.
Ik vervolgde mijn les en alles liep op rolletjes. Ik begon er zelfs plezier in te krijgen.
Toen de bel ging, kreeg ik een applaus, zelfs van de Zwadderaars.
Samen met de Griffoendors liep ik het lokaal uit, om een verslagen Sneep achter te laten.

Reacties: