FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 18: Why here?

Het leek net alsof er een bom ontplofte in de kamer.
De meiden begonnen te gillen, jongens pakte angstig hun stokken.
Niemand ging naar Ginny toe, bang dat het een vloek was. Roerloos bleef ik staan, wanhoop sloeg lichtelijk toe. Wat moest ik doen? Ik kende geen spreuken.
‘Iemand help haar!’ Riep ik uit. Ik rende naar haar toe en knielde naast haar.
Met lege ogen keek ze me aan. Ze lag te stuiptrekken en uit haar mond kwam schuim. ‘Alsjeblieft!’ zei ik hulpeloos ‘Alsjeblieft.’ En snikkend liet ik me over Ginny heen vallen. Dit was het, ze ging dood, dacht ik bij mezelf.
Na een paar minuten werd ik van haar af getrokken. ‘Uit de weg iedereen. Vera meekomen.’ Met betraande ogen probeerde ik te onderscheiden we er tegen me aan het praten was. Veel tijd had ik niet, want ik werd ruw aan mijn gewaad meegetrokken.
‘Wat denk je wel niet? Let je dan helemaal niet op! Nu kan jij ook besmet zijn.’
Het was een mannenstem en het klonk nasaal en slaapverwekkend: Sneep.
Bij de ziekenboeg aangekomen werd Ginny op een bed gelegd. Ze trilde nog licht, maar was spierwit weggetrokken. Sneep duwde me op een bed en zei dat ik moest wachten.
Als een lijk keek ik naar Ginny. Ze werd door twee zusters geholpen. Allerlei spreuken werden op haar afgevuurd, en drankjes werden in haar gegoten.
‘Is het goed met haar?’ ‘Als ik erachter kom wie dit gedaan heeft, vermoord ik hem!’ ‘Ik doe met je mee!’ Ik keek achterom, waar de stemmen vandaan kwamen.
Ik zag Ron en Hermelien binnen komen. Voorop liep een rood aangelopen Harry, ik had hem nog nooit zo kwaad gezien.
‘Vera! Wat is er gebeurd? Is alles goed met haar? Het is Draco hè? Ik weet het zeker, alleen hij zou zoiets vreselijks doen. Ik zeg het jullie, hij is een dooddoener!’ Tierde Harry uit. ‘HARRY! Om zoiets te zeggen is vreselijk, zelfs bij Draco. Jeweetwelwie zou nooit zo’n jong iemand aannemen.’ Zei Hermelien.
Ik keek weer naar Ginny. Ron stond met tranen in zijn ogen het tafereel te bekijken.
Het zag er hartverscheurend uit.
‘Zo meisje nu jij. Voel je je goed, niets raars?’ Vroeg een van de zusters. Ik knikte en ze duwde me een beker in mijn handen. ‘Drink maar, dan voel je je gauw weer beter.’ Gehoorzaam dronk ik het op. Kokhalzend slikte ik het door, het was super smerig.
Op Rons gezicht verscheen een waterig lachje, toch nog iets goeds gedaan vandaag.
Harry en Hermelien waren nog steeds over Draco aan het praten.
Volgen kon ik niet meer, de moeheid overspoelde me.
Ik liet me achterover vallen en viel in slaap.

Reacties: