FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 20: Seeing the light

Verslagen liep ik terug naar het kasteel.
In gedachten verzonken liep in door de gangen te dwalen.
Waarom deed Gina nou zo raar?
Mijn gedachten werden onderbroken door luid gesnik en een woedende mannenstem. ‘Ik wil niet dat ze Vera afpakt! Ze verdient haar niet!’ Zei een meisjesstem snikkend.
Na een paar seconde drong het tot me door dat het de stem was van Gina. ‘Ik zet het haar betaald, niemand laat mijn chick huilen! NIEMAND!’ Riep de jongensstem.
De stem kwam me vaag bekent voor, maar mijn hoofd van een en al mist. Al die jaren dat ik Gina kende, heb ik haar nog nooit zo hartverscheurend horen huilen.
Plotseling ging de deur met een klap open. Ik slaakte een gilletje en sprong naar achteren. Draco keek me aan. Zijn gezicht stond woedend, bijna moordend. Hij moest wel echt van haar houden, hij leek nou niet zo’n persoon die echt zich aan iemand hechtte.
Even staarde we naar elkaar. Hij begon zwaarder te ademen en zijn ogen spoten vuur.
‘Jij..’ Siste hij. In een ruk haalde hij zijn toverstaf uit zijn jasje.
Vanaf dat moment leek alles wel in slow motion te gaan.
Ik zag hem zijn toverstok voor zich houden en schreeuwde een spreuk uit. ‘AVADA KADAVRA!’ Geen idee wat die spreuk inhield, maar het kon niks goeds betekenen.
Een groene lichtstraal vloog op me af. Even dacht ik dat ik eraan ging.
Als reflex gooide ik mezelf op de grond, en de straal raakte me net niet.
Achter me hoorde ik een knal en er vlogen brokken muur rond. ‘Draco! NEE! Rustig.’ Gina pakte Draco’s hand vast en keek hem recht in zijn ogen aan.
‘Niet doen, dit ben jij niet. Rustig, Drake…’ Zei ze sussend.
Wow, Gina redde mijn leven…
Ik krabbelde omhoog, en keek naar de twee. Ze waren in elkaars armen verstrengeld.
Ik twijfelde geen moment en greep mijn kans. Zo hard als mijn benen het toelieten rende ik weg. Ik zou Gina wel later bedanken, eerst bij die freak vandaan.
Ik keek niet goed uit en knalde tegen iemand op.
Papieren vlogen in het rond en we gilden tegelijk. Verschrik keek ik naar degene waartegen ik aan was gebotst. Tot mijn opluchting was het Marcel.
‘Sorry Mar, ik was … afgeleid.’ zei ik. Hij zei niks en we raapte samen de papieren op.
Ik pakte er een van de stapel en zag een beschrijving van een waterplant.
‘Wat is er zo speciaal aan deze plant?’ Vroeg ik nieuwsgierig. ‘Door die plant kan je onderwater adem halen. Ik ben net op weg naar het meer, om ze te zoeken.’ Zei hij met een rood hoofd. ‘Oh, wat cool! Mag ik mee?’ Vroeg ik.
Hij knikte verward zijn hoofd en ik huppelde achter hem aan.
Ik kon maar beter bij een tovenaar blijven, voor het geval dat Draco weer komt.
Ik weet het, Marcel mag dan wel niet goed zijn, maar hij kan ieder geval meer dan ik.
En die waterplant lijkt me ook wel handig, altijd al onderwater willen ademhalen.
Onderweg kwamen we Loena tegen. ‘Wat gaan jullie doen?’ Vroeg ze dromerig. Marcel legde voor de tweede keer over de plant uit. ‘Leuk! Mag ik mee?’ Nog voordat Marcel zijn mond open had gedaan, schreeuwde ik al ja.
Bij het meer aangekomen, hadden we de grootste lol met z’n drieën.
Totdat het ging schemeren, gingen we door met planten verzamelen. We waren alle drie kletsnat, onder andere mogelijk gemaakt door het watergevecht.
We liepen tevreden met onze vangst, terug naar het kasteel.

Reacties: