FanFic.nl

Georg lovestory

H3

~ H3 ~
De afgelopen weken ben je iedere dag met Iris aan de slag geweets met de TH (Tokio Hotel) wedstrijd. En.. het begind best mooi te worden. Het is de bedoeling dat het een poster zou worden met de aankondiging van het concert er op. ‘Het is zo ver Wian. Hij is klaar.’ ‘wauw!’ Dit zeg je niet vaak over iets wat je zelf maakt, echt. ‘Nou het uur van de waarheid komt dichter bij’ Iris: ‘Ik pak wel even een grote envelop.’ Als Iris terug komt schuiven jullie samen de poster voorzichtig in de envelop. Het adres staat er op en jij mag als laatste de postzegels opplakken. ‘Nu mag hij op de post. Kom we brengen hem gelijk weg.’ Iris had het nog niet gezegt of je had je jas al aan. Bij het postkantoor ben je er toch wel sneu van. Je had hem graag zelf in je kamer gehangen, maar al snel troost je, jezelf met de gedachte dat je er een foto van hebt én dat je nu kans maakt om Georg in het echt te zien. Iris haar moeder had ook niet stil gezeten. Terwijl jullie naar huis lopen denk je hier nog over na. Ze had ook echt de hele tijd foto’s genomen van hoe jullie keihard aan het ploeteren waren op jullie ‘kunstwerk’ om het zo maar even te zeggen. ‘Ons kunstwerk.’ Iris lacht: ‘Je praat weer tegen jezelf.’ Je loopt een beetje rood aan, maar gelukkig ziet ze het niet. ‘Grapjas’ zeg je. ‘Ja ik weet het’ antwoord ze en ze loopt door naar binnen.

‘Weet jij al wat je gaat aantrekken Wian?’ Je antwoord: ‘Neuj.. maar het word wel iets wat Georg leuk moét vinden.’ ‘Haha, ja dat was te verwachten!’ ‘Ow?’ zeg je en rent op haar af. Nog geen 2 sec. Later zit je op haar rug (in hoeverre dat kan). Dan vallen jullie lachend op de grond en komen het eerste kwartier tot half uur niet meer bij van het lachen... ‘leuk hoor! Heb ik weer’ ‘Haha... ik geloof dat ik buikspieren heb..’ ‘auw.. Dat doet pijn..’
Gelukkig gaat de bui over, maar in je hoofd blijf je bij de vraag wat je aan zal trekken en wat hí­j mooi zou vinden.
Die nacht kun je amper slapen en denk je alleenmaar aan Georg en natuurlijk dat je hem misschien in het echt zal spreken...*zucht...zwijmel... Hij heeft zulk mooi haar.. zo zacht en die ogen... Zachtjes blaas je tegen een levends groot poster van Georg, die je naast je bend hebt hangen. Je blijft hem aanstaren en kijkt hem diep in zijn ogen. Dan vallen je ogen langzaam dicht en slaap je zacht in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.