FanFic.nl

When I found you...

A look into my life

“Salena, we gaan”� roept mijn vader vanaf de hal beneden. Ik loop mijn kamer uit en loop de gang af naar de trap. Ik zie mijn vader al onder aan de trap staan met zijn koffers. Ik loop de trap af. Mijn moeder komt de hal in lopen vanuit haar kantoor. “Willem we moeten nu echt gaan, we missen straks nog het vliegtuig”� zegt ze en wilt al naar buiten gaan.
“Mam!”� roep ik vanaf de trap. Ik sla de laatste twee treden over en spring op de grond. “Moet je niet eerst afscheid van mij nemen voor dat je gaat”�
Mijn vader slaat een arm om me heen en geeft me een kus op mijn kruin. “Laat haar maar, ze is gewoon gestrest”� “Ja vast”� mompel ik. Volgens mij wou mijn moeder gewoon geen kinderen, anders had ze me vast anders behandeld. Ze probeerd haar schuld af te kopen door me van alles te geven wat ik wil, ook wat ik niet wil of nodig heb. Hij laat me los en pakt zijn portemonnee uit zijn zak. “Hier, kan je wat kopen als we weg zijn”� en hij drukt me een paar biljetten in mijn handen. Zie dat bedoel ik nou, geen we houden van je of we zullen je missen, maar gewoon wat geld en dan denken ze dat het wel goed zit. “Willem schiet nou is op! We hebben niet de hele dag de tijd!”� Mijn moeders hoofd komt om de hoek. “Dag meisje, doe niks wat wij ook niet zouden doen en gedraag je we hebben camera's dus we zien alles”� en weg is haar hoofd. “Je heb je moeder gehoord, doeg”� en mijn vader vedwijnd ook naar buiten met zijn koffers.
Ik zucht en sluit de deur. Ik kijk naar het geld in mijn hand en begin het te tellen. “200 euro”� fluister ik. Ik zucht weer en kijk naar de lege hal voor me. Fijn, weer een paar dagen alleen thuis, ik weet niet eens hoelang ze weg blijven. Ik loop de trap weer op en ga naar mijn kamer. Ik sluit de deur achter me dicht en ga weer achter mijn computer zitten. Ik zou het liefst als mijn ouders weer eens weg waren een groot feest houden in dit huis. Het is toch groot genoeg, maar dat zullen mijn ouders me niet echt op prijs stellen, zoals me moeder net al zei, ze zien alles toch wel door die verdomde camera's.
Ik kijk op mijn msn, maar zie dat er niemand bijzonder online is. Ik meld me af en sluit mijn computer af. Ik loop naar beneden. In de hal blijf ik even staan en kijk naar de deur, zou ik... Nee, ik ben gewoon nog steeds de brave milionairs dochter die niks verkeerds doet. Ik kijk weg van de deur en loop naar de keuken. Ik pak een bak ben en jerry's ijs en ga in de woonkamer lang uit op de bank liggen en naar de tv kijken met een bak ijs op mijn schoot.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.