FanFic.nl

Angel, don't you cry

Proloog

Ik ben Angelina, maar iedereen noemt me Angel. Ik ben 18 jaar, woon in Duitsland, Berlijn en heb al zoveel in mijn leven meegemaakt, dat ik liever niets meer zou meemaken. Op mijn 10de zijn mijn ouders gescheiden, ik bleef bij mijn vader, mijn moeder vertrok naar de andere kant van het land. Ik was zo verdrietig, kwaad maar ook teleurgesteld toen mijn ouders me het nieuws mededeelden. Sinds die dag ben ik wie ik nu ben: Angel met een rebelse reputatie, platinablond haar, zwarte make-up en een eigen stijl. Ik haat het om te zijn zoals iedereen. En toch heb ik iets wat heel veel anderen ook hebben: de liefde voor Tokio Hotel. Ik ben al 6 jaar fan. Die-Hard Fan. Groupie ben ik niet, en zal ik ook nooit worden. Ik heb de jongens 2 keer ontmoet, telkens bij een Meet&Greet die ik gewonnen had bij een wedstrijd van het magazine ‘Bravo’. Dat is trouwens mijn lievelingsmagazine.
Toen ik 12 was, stierf mijn vader. MIJN vader, die ik altijd graag heb gehad, veel liever dan mijn moeder die me na de scheiding liever zag gaan dan komen. Hij stierf bij een auto ongeluk met een dronken vrachtwagenbestuurder. Ik zat bij hem in de auto, naast hem. De vrachtwagen reed door het rood en botste tegen ons. BAM! En het was gedaan. Mijn leven was gedaan, want ik verloor mijn vader die dag.
Sinds mijn 12de ben ik dus alleen. Ik werd opgevangen door familie, maar ik voelde me nooit thuis. Tegenslagen heb ik dus wel genoeg gehad, en elke dag is een gevecht om te overleven. Maar tot mijn grote verbazing overleef ik het telkens. Dus ik geloof erin dat er mij ooit iets goed moet overkomen.

Reacties: