FanFic.nl

Angel, don't you cry

Hoofdstuk 2

Ik zing mee. ‘in your shadow i can shine’. Nu bewegen Bill zijn lippen samen met de mijne terwijl we diep in elkaars ogen kijken. Hij staat op het podium, ik sta ergens op de eerst rij tussen al die andere fans. Ik maak mezelf wijs dat dit gewoon toeval is, dat hij wel meer meisjes in de ogen kijkt tijdens een concert. Ja, ik ben maar een zoveelste fan die hij in de ogen kijkt en haar even speciaal laat voelen. Snel kijk ik weg. Moon zit haar helemaal uit te leven. Ik merk dat ik als enige stil sta tussen al de bewegende fans, dus herpak ik me snel en begin terug te bewegen. Liedjes volgen en iedereen blijft schreeuwen. Bill zet een geweldig optreden neer en ook Tom, Georg en Gustav doen het uitstekend goed. ‘Als afsluiter van deze fijne avond, wil ik dat iedereen met zijn laatste krachten meezingt met het liedje dat ons zo beroemd maakte. Hier is Durch Den Monsun!’ zegt Bill door de microfoon en ik begin te schreeuwen, zoals ik die avond nog niet geschreeuwd had. Durch Den Monsun is mijn absolute lievelingsliedje. Bill begint te zingen en je hoort een echo van de fans die mee aan het zingen zijn. Het is een geweldige afsluiter van een geweldig concert!
De muziek stopt en de lichten gaan uit als de jongens backstage verdwijnen. Heel de zaal schreeuwt nog een paar minuten na en de eerste fans verlaten de zaal al. Ik en Moon beslissen om nog even te blijven, nog even laten bezinken wat we zojuist gezien hebben.
‘Dat was echt geweldig!’ Moon is echt enthousiast.
‘Ja, dat was het beste concert dat ik ooit heb gezien.’
‘Angel, ik heb een idee.’
Ik kijk Moon aan op een manier waarvan ze weet dat ze verder moet vertellen.
‘Laten we backstage gaan!’
‘Moon, komaan! Dat gaat nooit lukken! Er zijn zoveel fans die dat proberen, er staat overal security, we geraken nooit binnen!’
‘Angel, ken je mij of ken je me niet?’
‘Moon, het …’ ze laat me niet uitpraten.
‘Ken je me of ken je me niet Angel?’ zegt ze lachend.
‘Ik ken je. Leg me je briljant plan uit.’

-tijdsprong van een half uur-

Hier staan we dan. Voor de ingang van de backstage en de security laat alleen maar mensen met een backstagepasje binnen. Moon kijkt me lachend aan en ziet dat ik er niet meer zo zeker van ben dat het ons gaat lukken.
‘Angel, vertrouw mij, het gaat ons lukken. Zeker met zo een geniaal plan als dat van mij’ voegt ze er nog lachend aan toe. Dat is Moon, ze zou eigenlijk nog wel heel goed bij Tom passen, ze zijn alletwee sarcastisch en supergrappig.
‘Okee, laten we er dan nu aan beginnen, voor ik toch van gedachten verander.’
We lopen richting de security, die ons natuurlijk tegenhoud.
‘Waar dachten jullie naartoe te gaan, jongedames?’
‘Hey’ zegt Moon op een verleidelijke toon. ‘Wij zijn groupies.’
Moon denkt echt dat we binnenkomen door te zeggen dat we groupies zijn, maar ik geloof er nog steeds niet 100% in.
‘Oh groupies, natuurlijk mogen jullie NIET BINNEN!’ maakt de security zijn zin hard pratend af.
‘Maar…’ zegt Moon als de security teken doet dat ze even moet zwijgen. Er wordt iets in zijn ear-in gezegt. De security draait zich even om om beter te kunnen luisteren naar wat er in zijn oor gezegd wordt. Moon kijkt me aan en ik hoop dat ze het niet gaat doen, maar ze heeft mijn hand al vast en trekt me mee naar binnen. We lopen door de gangen van de backstage, op zoek naar Tokio Hotel.
‘Het is hier zo ingewikkeld, al die gangen en deuren.’ Zegt Moon.
Nu we binnen zijn, ben ik er helemaal zeker van dat we ze gaan vinden.
‘Moon, we zijn nu backstage, we gaan ze vinden hoor!’
We lopen door de gangen, op elke deur aan het kijken of er niet ergens ‘Tokio Hotel’ opstaat. Ineens horen we het. Duits gepraat. Stemmen die ons zo bekend voorkomen. Voetstappen die we al in zoveel video’s bekeken en gehoord hebben. En dan zien we het. We zien hen. Bill, Tom, Georg en Gustav staan tegenover ons in de gang. We staan oog in oog met Tokio Hotel.

Reacties: