FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 21: Reünie

De volgende ochtend ontwaakte ik met een bonkend hoofd, waarschijnlijk door gister. Vandaag moest ik van mezelf Gina bedanken, ze had me ten slotte gered.
Met een hart, kloppend in mijn keel, liep ik naar de grote zaal. Ik keek om me heen, geen Gina. Met een zucht liet ik me op de bank aan de Griffoendor tafel vallen.
‘What’s wrong?’ Vroeg Ginny. Tja, waar moest ik beginnen.
‘Ik ben bijna vermoord door Draco, dankzij Gina leef ik nog.’ Ik besloot het daarbij te houden en liep weg. Ik struinde het hele kasteel door, zoekend naar haar.
Bij de Zwadderich gang, hoorde ik haar vertrouwde stem.
‘Ja schat, je was geweldig…’ Ieuw ieuw, wilde ik dit horen. Ook Draco’s stem galmde door de kerkers. ‘Ga nou maar, voordat iemand ons betrapt.’ Ik hoorde het geluid van klikkende hakken steeds dichterbij komen.
‘Psst Gina!’ fluisterde ik. Verward keek ze om. Even leek het erop alsof ze door wilde lopen, maar kwam toch. Woorden schoten me tekort.
Hoe moest je iemand bedanken die net je leven had gered? ‘Thanks…Je weet wel, voor dat Draco gevecht, nou ja gevecht… Euhmm…Nou dat wilde ik even melden….Ik bedoel zeggen, melden klinkt zo stom…Ja.’ Ik draaide me om en liep weg.
Een hand op mijn schouder hield me tegen. Gina drukte me tegen haar aan.
Een paar minuten stonden we omarmd in de kerkers. Ons gesnik weergalmde tegen de muren. ‘Sorry’ Zeiden we tegelijk. We lachten, alweer tegelijk.
Net als vroeger.
In stilte liepen we naar de leerlingenkamer. ‘Hey! Waar was je nou, ik maakte me zo ongerust! Draco en gevecht, tell me everything!’ Zei Ginny.
Het was niet naar bedoeld, maar ik liep straal langs haar.
Haar stem ging het ene oor in en het andere weer uit. Het enige wat nu belangrijk was, is Gina. We waren weer vriendinnen, nu hopelijk voor altijd.
Samen liepen we door naar de slaapzaal. ‘We moeten echt eens gaan shoppen.’ Zei ze. Ze trok er een bloedserieus gezicht bij. Ik proestte het uit.
Verontwaardigd smeet ze een kussen naar mijn hoofd. ‘He!’ Ik gooide hem terug, zo ontstond er een kussen gevecht. Na een minuut hoorde we een luid scheurend geluid.
Overal om ons heen dwarrelde veertjes. ‘Oeps…’
‘Nou’ zei Gina, en ze duwde een bezem in mijn handen,’Schoonmaken jij, maar niet zonder een liedje!’ En ze draaide aan de radio. ‘Hier is Demi Lovato met Here We Go Again!’ Zei de DJ net iets te blij. Vanaf dat moment was dat ons liedje.
Het was fijn om in de ons-versie te denken, het voelde vertrouwd.
Al play-backend met de bezems, zongen (beter gezegd schreeuwde) we het liedje mee.

I throw all of your stuff away
and then I clear you right out of my head
I tear you out of my heart,
and ignore all your messages.
I tell everyone we got through
Cause I'm so much better without you.
But it's just another pretty lie
Cause I break down,
every time you come around.
O Oh O Oh

So how did you get here under my skin?
Swore that I'd never let you back in.
Should have known better
Than trying to let you go,
cause here we go go go again.
Hard as I try I know I can't quit
Something about you is so addictive.
We're falling together
You'd think that by now I'd know
cause here we go go go again.
(…)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.