Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Georg lovestory » H12

Georg lovestory

12 dec 2008 - 16:54

545

0

241



H12

Eindelijk staan jullie dan in Duitsland, op het voor jullie nu zeer bekende terrein. Gister en vandaag waren slopend geweest want daar zat je dan samen met andere fans te wachten voor de ingang, die nu al stond. De vele spelletjes zijn gespeeld en het meeste eten ben je nu ook wel beu.. en ja hoor de verveling slaat toe. Ook iris verveeld zich en weet niet wat er nog te doen is.
Dan komt Marina ineens met het grandioos idee om te gaan wolken kijken en te zeggen wat je ziet. Jullie gaan alle 4 liggen en om de beurt zeggen jullie wat jullie zien.
Na een tijdje zie je een gitaar, je begint het te vertellen en zegt er lachend bij dat Georg hem onzichtbaar bespeeld. Naarmate de dag vordert komen er meer fans bij. Jullie claimen het eerste stuk voor jullie zelf en bakenen dit dan ook mooi af. Lekker vooraan! Het word steeds wat drukker en jullie beginnen het nu echt te voelen! Vandaag! Ja straks zullen jullie recht in de ogen van de jongens kijken en natuurlijk genieten van de super mooie show!

Bij die gedachte droom je helemaal weg en na een tijdje word je wakker geschud door iris.. ‘Hey, Wian lekker geslapen?’ vraagt ze met een grote lach. ‘oh nee! Wat heb je uit gespookt!’ je vind het gelijk verdacht. Iris begint te lachen en helpt je opstaan. ‘Kijk..’ zegt ze. ‘.. heb je de rij al gezien?! Die is zo ongelofelijk lang!’ ‘echt?! Ben ik blij dat ik hier sta!’ en net als je dat zegt word er flink geduwd. ‘shit!’ denk je en je klemt je vast aan Iris en het hek. ‘Maar waar zijn Marina en Julia?’ zeg je terwijl je plat word gedrukt tussen de hekken en de mensen achter je. ‘Naar de wc’ antwoord Iris droog. ‘huh? Hoezo?’ ‘nou ze moesten nogal nodig.. maar gelukkig stond er iemand van de organisatie dichtbij. Die is met ze mee zodat ze straks weer bij ons staan.

De verdere dag verloopt langzaam. Het duurt allemaal veel te lang en jullie zijn blij als jullie om 3 uur iemand achter het hek horen staan. Er word gegild en gejoeld maar alleen de slapers mogen er door. Jij en Iris, Julia en Marina dus ook! Tegen het doorslaan aan zittend stromen jullie naar binnen. Het liefst zo snel mogelijk natuurlijk. Dan zie je, terwijl je gecontroleerd word op kaartje, vloeistof enz., dat er mensen op het podium lopen. Ook hoor je al muziek. Na de controle lopen jullie snel door en ja hoor je kan terecht in het eerste vak! Mooi vooraan staan dus!

Iedereen heeft de grootste verhalen. De een nog groter dan de ander en zo gaat het door. Dan mis je ineens Iris.. ze is flauw gevallen.. snel roep je iemand van de organisatie terwijl Julia en Marina haar op haar benen helpen. Jij gaat natuurlijk met Iris mee en dus moeten jullie je prachtige plekje opgeven. Zo lang gewacht, zo lang verlangt naar die ene blik in dit ene concert. Voor je gevoel valt alles in duigen en begin jij je ook wat slapjes te voelen. Een maal bij die stand staan de tranen je in de ogen. Dit is echt het meest verrotte ooit.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.