FanFic.nl

Georg lovestory

H13

Je probeert je tranen weg te vegen. Terwijl je dit doet hoor je iemand tegen je praten. Ze vraagt: ‘Heb je lang moeten wachten?’ Je knikt. ‘Ja, we waren er gister ochtend al, heel vroeg.’ En natuurlijk komt die vraag; ‘hebben jullie wel genoeg gegeten dan?’ Je verteld dat jullie met z’n 4en waren en dat jullie vele plastic tasjes vol met eten en drinken mee hadden genomen. Daar kon het dus niet aan liggen. De vrouw knikte instemmend. ‘dan zal het misschien de druk zijn geweest’ zegt ze.. Je hoort het nog amper. Je bent zo verzonken in jezelf en het enige waar je nu nog aan denkt zijn de woorden van Georg en die mooie lach toen hij weg ging.

Er lopen verschillende mensen van de organisatie voorbij en ook van de beveiliging.. Je ziet de grote letters VSD Hamburg en glimlacht een beetje.. Als je op je rug getikt word verwacht je Iris te zien maar terwijl je je omdraait hoor je iemand wat in het Duits tegen je zeggen. Je schrikt op. De man schrikt er van. ‘Rustig maar’ denk je snel. Dan herhaald hij rustig dezelfde woorden. Hij zegt je dat hij je herkend aan je T-shirt en je haren. Je bloost, maar weet niet goed wat je moet zeggen. Hij vraagt je of je laatst niet in een kleding winkel was om dit zelfde te passen. Je knikt en noemt de naam van het zaakje waar je met Iris en je mam was. Iris staat intussen naast je helemaal in tranen. Jullie snappen niet goed waar de man naar toe wil maar hij vraagt jullie mee te lopen naar achter. Dit is best interessant en jullie knikken heftig ja! ‘Sehr gern!’ krijg je er nog uit en loopt met hem mee.

Hij heeft je wel gevraagd dit rustig te doen en niet te gillen. Natuurlijk gingen jullie hier mee akkoord.. Stop.
Nee. Nee, niet nu… Je hoort het gillen ineens heel hard en dichtbij komen. Gelijk als een antwoord hierop hoor je brullende gitaren en dat strakke ritme.. Je wist dat er muziek was.. jullie hebben lang achter gezeten. Maar nu breekt alles. En al helemaal als je Bill het eerste nummer hoort inzetten.

De man heeft het niet door, en gelukkig maar dat zou misschien nog wel erger zijn. Zo afwezig als jullie zijn, stop de man bij de deur van een kamertje. Hij gaat naar binnen en vraagt jullie dit zelfde te doen. Teleurgesteld ploffen jullie op een bank neer en slikken de brok weg.

Tegelijkertijd komt er nog een man binnen. Hij steekt zijn hand naar jullie uit en groet beleefd. Uit fatsoen doen jullie dit ook maar. Hij begint een verhaal te vertellen maar zo snel kun je het niet volgen. ‘Entschuldigung, aber unser deutsch ist nicht sehr gut und wir können es so schnell nicht verstanden.’ De man verontschuldigt zich ook en begint zijn verhaal op nieuw. Deze keer wat rustiger aan. Het kwam er op neer dat de jongens zich alleen voelden de laatste tijd en dat in het speciaal Georg heel enthousiast was geweest over een meisje die hij had gezien in de winkel…

Je voelde je gelijk heerlijk van binnen en wilde graag de rest van het verhaal horen! Ook Iris stond met haar oren te klapperen en de teleurstelling was snel verdwenen.
…Het ding was dat Georg had gedacht haar nooit weer te zien en dus weer verder ging met alles. Nu was het zo dat de man die jullie mee had gevraagd naar achter jullie had herkend. Hij was mee geweest met Georg de stad in. Hun idee was nu om Georg te verassen na de show.

Toen jullie dat hoorden wisten jullie niet hoeveel je de mensen voor je bedanken moest! Ze begonnen te lachen en zeiden dat ze al op zo’n reactie gehoopt hadden. De vertellende man ging weer en de ander liep met jullie mee zodat jullie toch nog wat van de show konden zien. Over foto’s hoefden jullie je niet zorgen te maken. Julia en Marina stonden immers vooraan en na hun te hebben gesmst hadden ze beloofd om ook wat extra foto’s van Georg en Bill apart te maken. Dol gelukkig hebben jullie super hard mee gezongen, gedanst en gesprongen op de muziek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.