FanFic.nl

Georg lovestory

H15

Tik, tik, tik… je hoorde een zacht geluid. Tik, tik, tik.. weer?.. je opende je ogen en moest even bijkomen van het idee dat je, blijkbaar, ergens anders was. Ondertussen zag je Iris haar bed uit kruipen en in wat kleding wurmen. Jij ging recht op zitten en vroeg alvast: ‘Wie is dat?’ met je meest slaperige hoofd. Het blijft even stil en zodra ze de deur heeft los gemaakt roept ze: ‘Hey! Wian, je vriendje staat te wachten in z’n meest oude kleding’. Je begint te lachen. Dan loop Georg naar binnen en kijkt de kamer rond opzoek naar jou.. Hij heeft er natuurlijk geen bal van verstaan. Iris lach nog wat na en wijst hem de weg.. Ineens staat hij oog in oog met je. Je schaamt je dood. Je slaapt half en ligt nog deels in bed, daarbij zie je er op het moment niet op je charmantst uit. Terwijl jij half in paniek raakt, glimlacht hij en wenst hij je een goede morgen. Die stem maakt je gelijk rustig, niet de woorden.. de stem. Zachtjes wens je hem ook een goede morgen en gaat nog wat rechter op zitten. Hij komt rustig op je af. Je hart klopt sneller en sneller. Dan gaat hij op je bed zitten en vraagt je of vandaag naar huis gaat.. Je wil geen antwoord geven. Het mag gewoon nog niet over zijn. Dat kan gewoon niet. Hij kijkt je lief aan met zijn mooie groen/grijze ogen. Je voelt een brok opkomen, maar weet deze gelukkig wat te onderdrukken. Snel denk je, ik moet zijn nummer hebben.. of hij dat van mij.. Je hebt het nog maar net bedacht of Georg begint te praten. Hij vraagt je of hij jou nummer mag en dat hij jammer genoeg verder moet. Hij kan niet blijven.. Nou word het mooi, denk je zacht. Heb je net de mooiste jongen van je leven gevonden, gesproken, gezien en gevoeld en dan gaat hij weg. Je geeft hem je nummer, maar de tranen staan je in de ogen.

Geen twijfel mogelijk dat hij dat zou zien. Je wilde niet maar het gebeurde gewoon. Zonder na te denken kijk je weg. Tot je zijn hand over je schouder voelt glijden. Hij geeft je zacht een kus… DE kus.. je denkt niet meer je voelt alleen en je weet dat je niet wil dat hij gaat. Hij fluistert in je oor.. Hij wil je graag, heel graag weer zien. Het liefst zo snel mogelijk. Nu ben je verdrietig maar ook heel blij, hij wil dat je bij hem bent. Hij zal jou ook gaan missen. Je geeft hem een knuffel en zegt dan toch maar dat je van hem houd. Hij doet hetzelfde, maar gaat, na nog een klein kusje op je voorhoofd, weg. Je ziet hem weggaan en weet nog net een klein glimlachje te maken. Voor hem.. Voor hem alleen.

Zachtjes pak je je spullen. Iris heeft het wel door. Ze laat je rustig je gang gaan. Kleine tranen rollen langzaam langs je ogen, over je wangen naar beneden. Het snikken is al opgehouden. ‘Gelukkig wilde hij mijn nummer wel hebben’ zeg je, in de hoop dat Iris het hoort. Iris is al klaar en komt je kamer binnen. Gelijk reageert ze op je. ‘Ja, gelukkig wel. Zal ik je helpen?’ Ze pakt je T-shirt en stopt hem in je tas. Al pratend over wat er allemaal is gebeurd maken jullie de kamer een beetje op orde en ruimen jullie je spulletjes op in jullie tassen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.