FanFic.nl

Angel, don't you cry

Hoofdstuk 4

Hij duwt me zachtjes achterover, zodat we in de positie komen waar hij over me heen ligt. Onze lippen komen van elkaar af en op onze monden verschijnt een lieve glimlach die ‘ik-kan-nu-al-niet-meer-zonder-je’ zegt. We kussen opnieuw. Heerlijk. Dan gaan we terug rechtzitten en neemt hij mijn hand vast. ‘ik hou van je’ fluistert hij in mijn oor waarna hij me in mijn nek kust. Ineens beginnen we hevig te kussen. Ik voel zijn hand onder mijn t-shirt gaan. Heerlijk hoe hij me aanraakt. Ik doe zijn broek open. En ineens is alles uit. We liggen naast elkaar in de zetel in het kamertje dat niet eens op slot is. Ik voel zijn borstkas tegen de mijne liggen. Ik voel zijn hartslag. Ik voel hem. En hem voelen, voelt uitzonderlijk goed. Heerlijk, geweldig. Hij kust me opnieuw als hij op me komt liggen.

-tijdsprong-
Ik hijg. Hij hijgt. Geweldig, dat was het. Ik had altijd gedacht dat ik mijn eerste keer zou doorbrengen in een bed, met een jongen waar ik lang mee samen was, in een ruimte die op slot zou zijn zodat niemand ons zou betrappen. Niet met een superster in de zetel in een kamertje in de backstage van een concertzaal dat niet eens op slot was. Maar ik ben blij dat het zo is gelopen. Ik sta op en kleedt me terug aan. Bill doet hetzelfde. Als we onze kleren terug aanhebben, houdt hij me stevig vast.
‘ik wil je nooit meer laten gaan’ fluistert hij in mijn oor.
‘ik jou ook niet, maar je bent nog altijd een superster die duizenden fans heeft die alles voor je zouden doen’ zeg ik voorzichtig terug. ‘en ze gaan het niet plezant vinden als hun grote idool een lief heeft’ voeg ik er nog aan toe.
‘Als ze echt met me inzitten, zouden ze blij moeten zijn voor me’ antwoord hij.
Ik glimlach en kijk in die mooie donkerbruine ogen van hem. Ze zijn prachtig. We schrikken allebei een beetje als er op de deur geklopt word.
‘Ja?’ Tom opent de deur en kijkt ons aan alsof hij weet dat we gevreeën hebben.
‘Iedereen is jullie aan het zoeken, jullie kunnen nu maar beter komen.’
‘We komen’ zegt Bill als hij mijn hand vastpakt en naar de deur loopt.
Tom kijkt van onze handen die elkaar vasthebben naar onze gezichten en terug naar onze handen.
‘Zijn jullie…?’ hij maakt zijn zin niet af van verbazing.
‘Een koppel? Ja dat klopt.’ Zegt Bill in Tom zijn plaats die van een opengevallen mond van verbazing naar een lachend gezicht van blijdschap gaat.
‘Wow Bill, nooit gedacht dat je sneller als mij zou zijn.’ Lacht hij en Bill duwt hem verder de gang op, richting tourbus.

-in de tourbus-
‘Tom heeft me de tourbus al laten zien want jullie waren nergens meer te vinden, en wachten wou ik niet. Ik zit niet alle dagen in de tourbus van Tokio Hotel hé’ zegt Moon als ze me lachend aankijkt.
Bill laat me de tourbus zien, hij laat mijn hand geen seconde los. Moon merkt het op en stiekem maakt ze haar handen tot een hartje dat ze naar mij gebaart. Ik knik met een grote lach op mijn gezicht. Moon steekt haar vinger op waardoor ik weet dat ze wil zeggen dat ze blij voor me is.
We zitten allemaal in de tourbus als David Jost binnenkomt. ‘Jongens, we moeten vertrekken. Meisjes, het was fijn jullie gezien te hebben, maar jullie idolen moeten doorreizen.’ Zegt hij op een toon waarvan hij eigenlijk bedoelt dat we meteen en zo snel mogelijk de tourbus moeten verlaten. Ik kijk Bill aan. Hij gaat me nu toch niet achterlaten? Bill kijkt van mij naar David Jost en terug naar mij. ‘Ik zal je mijn gsm nummer geven, bel me morgenvoormiddag.’ Hij haalt een papiertje en een pen uit zijn zak waar hij zijn nummer opschrijft. ‘alsjeblieft schatje.’ Dit kan hij toch niet menen? Dacht ik terwijl ik het papiertje aanneem en er verbaasd naar kijk. Georg en Gustav leggen hun in de zetel met hun laptops, Tom en Moon gaan samen met David Jost al naar buiten. Bill staat ook op. Ik hou hem tegen door zijn hand vast te nemen.
‘Je laat me hier gewoon achter?’
‘Angel, ik laat je niet achter, ik moet gewoon verder.’
‘Zonder mij, dus je laat me achter’ antwoord ik teleurstellend.
Ik ben niet boos op hem, ik wil gewoon bij hem zijn. Hij trekt me recht zodat ik recht voor hem sta en brengt zijn hand naar mijn kin.
‘Het liefst wil ik dat je mee verder op tour gaat, maar dat kan niet. Jij moet naar school, ik moet optreden, interviews geven en nog zoveel meer. Ik beloof dat we na de tour samen ergens op vakantie gaan, waar niemand ons lastigvalt, maar nu moeten we even gescheiden zijn van elkaar, het gaat gewoon niet anders.’
‘Ik kan thuisblijven van school?’
‘Angel, …’ hij kan zijn zin niet afmaken omdat ik hem onderbreek.
‘Laat maar, ik snap het’ zeg ik teleurstellend als ik hem een kus op zijn mond druk en langs hem doorloop naar buiten.

Ik sta naast Moon als Bill me een laatste kus geeft voor zijn vertrek. Tom staat tegenover Moon en geeft haar een dikke knuffel.
‘We gaan jullie missen’ zegt Tom zowel tegen Moon als tegen mij.
‘Wij jullie ook’ antwoorden we samen terwijl ik nog eens heel diep in Bill zijn ogen kijk.
Hij geeft me nog een hele dikke knuffel, kust me op mijn voorhoofd.
‘Ik ga je verschrikkelijk missen Angel, maar vergeten zal ik je nooit. Bel me morgenvroeg, ik hou van je.’
Ik krijg tranen in mijn ogen als Bill verder van me vandaan gaat en onze handen uit elkaar glijden. Hij stapt in de tourbus als hij nog een laatste keer naar me omkijkt. De tourbus vertrekt en daar staan we dan, helemaal alleen, op de parking van de concertzaal. Met een traan die over mijn wang rolt als de tourbus uit ons zicht verdwijnt.

Reacties: