FanFic.nl

Georg lovestory

H16

Als alles gepakt is sluit de je deur achter jullie. Langzaam lopen jullie de hal door. Er komt een medewerker van het Hotel aangelopen die vriendelijk: ‘Wie gehts?’ vraagt en waar op jullie in het Nederlands antwoorden. ’t Gaat, had je gezegd, maar je wist wel beter. Je voelt je alleen. Je mist Georg.. ‘Der schöne Georg..’ je lacht terwijl je het zachtjes voor jezelf blijft herhalen. Hier en daar zie je mensen lopen. Sommigen zijn druk en anderen staren Iris en jou aan. Jullie lopen door.. Iris drukt op het knopje van de lift en jullie stappen in. Eenmaal beneden lopen jullie lusteloos naar de balie om de sleutel in te leveren. De man knipoogt, maar jullie snappen niet waarom. ‘Zal zeker gedacht hebben dat jij een scharrel was van Tom’ terwijl je dat zegt lach je Iris uit. ‘Ja of ze verdenken jou en Georg van een of andere bedscene!’ kaatst ze net zo hard terug. ‘Ik vind het jammer dat ik Bil niet gesproken heb’. Iris zucht. ‘Mag ik mee zuchten?’ vraag je en samen moeten jullie toch wel een beetje lachen.

Gelukkig is het station niet ver en weten jullie de goede trein te vinden. Samen zoeken jullie een plekje uit. Erg vrolijk ben je niet. Je zit liever met zo min mogelijk mensen om je heen en je ziet dat Iris er net zo over denkt. Na een tijdje worden jullie lui en gaan lekker tegen het raam liggen. Je legt jezelf lekker in de bank en sluit je ogen. Je denkt aan Georg en hoe hij vanochtend was. Je herhaald het steeds weer. Hoe hij binnen kwam tot hoe hij je troostte en weer weg ging. Hij was zo lief voor je geweest en zo zorgzaam. Je word er warm van. Terwijl je langzaam in slaap valt denk je nog steeds aan hoe hij naar je lachte en hoe zijn mooie haar over zijn gezicht schoof toen hij zich omdraaide.

De omgeving licht op. Je voelt dat je mee word genomen. Een hand houd de jouwe vast. Heel teder helemaal niet ruig of ruw. Je ziet alleen de hand en een sterke arm die je meeneemt. De hand laat je los, nog geen tel later word er een arm om je heen geslagen en zie je zijn gezicht ineens van heel dicht bij. Zachtjes hoor je muziek spelen in de verte.. Nee hè.. denk je. Het komt steeds dichterbij. Snel probeer je je weer te richten op Georg die met zijn gezicht net nog vlak voor je was. Je voelt alleen nog maar zijn arm.. zijn gezicht is nergens meer te bekennen.

Het geluid word harder.. en je voelt een arm op je schouder.. Rustig word je wakker en ziet ineens Iris voor je neus die je mobiel voor je snufferd houd. Je schiet overeind als je Iris hoort. ‘Wian..’ fluistert ze een beetje. ‘Wian.. je telefoon gaat..’. Zou het hem zijn?? Je denkt het terwijl Iris het je vraagt en je neemt gelijk op.

‘met mij’ zeg je vol spanning. Zo slaperig als je net nog was zo hyperactief ben je nu. Alle gedachten razen door je hoofd. ‘eh..’ hoor je aan de andere kant. ‘Ich bin’s’ en gelijk herken je zijn stem. Je staat zo te shaken dat je niet meer weet wat je zeggen moet of wat je juist niet zeggen moet. Toch waag je de gok. ‘ich miss dich’ je hoort hem grijnzen. ‘wie geht’s dir? Ist alles gut?’ ‘Ja.. Mir geht‘s gut’. Je probeert hem zo goed en zo kwaad als het gaat te vertellen dat je in de trein zit en dat je samen met Iris op weg bent naar huis. Gelijk daarna vraag je hem hoe het daar gaat. Dan blijft het even stil. Gaat het niet goed? vraag je hem gelijk. Maar hij antwoord dan snel dat alles goed is. Dan zegt hij zachtjes dat hij je mist en dat hij gewoon even je stem wilde horen.

‘Zal hij bang zijn geweest?’ vraag je je hardop af, nadat je Iris op de hoogte heb gebracht van het gesprek. ‘ik weet niet. Je hebt nu in ieder geval zijn nummer’ ‘Ja.. gelukkig wel.’ ‘Smsen word nu dus ook een optie’ voegt ze er vrolijk aan toe.

Nederland komt in zicht.. en na nog een paar uurtjes zijn jullie thuis. Je moeder was wel wat bezorgt maargoed je bent oud en wijs genoeg had je vader gezegd en hier was je het compleet mee eens.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.