FanFic.nl

I Can't Hate You Anymore

3.

Ik rende snel de deur uit, maar ik kon niet erg hard rennen, ik was nogal uitgeput. Ik zag micheal net de bossen uitkomen, hij keek me boos aan. < besloten terug te komen?> zei hij sarcastisch. Ik haalde diep adem en wierp me op hem, omhelsde hem stevig. < hoofd gestoten?> vroeg hij, op hetzelfde toon. < Sorry Micheal, ik zweer je dat het me spijt > hij lachtte al, godzijdank. < ’t was niks, was er wat?> ik schudde mijn hoofd en hij hield erover op. We praatten wat en hij ging naar binnen, zijn huis in. Ik zwaaide nog een keer en liep het bos in. Automatisch vonden mijn voeten de plek waar ik het laatst Damon had gezien, een nauwe gevoel zette me klem en ik liep daarom dus maar weg. Wat moest ik gaan doen? Toen ik het bos uit was besloot ik maar een rondje door de stadje te gaan maken, puur uit verveling, wat zou ik anders moeten doen? Beetje thuis met mijn zusje gaan staan ruzieën ? ik glimlachte en haalde mijn mobiel uit mijn zak, bond mijn oordopjes eraan vast en zo liep ik verder. Halverwege kwam ik Melinda tegen, ze vroeg me waar Micheal was en ik zei dat hij thuis was. Arme Melinda, ze had geen idee dat ze zo dadelijk met grote kans gedumpt ging worden. Ze liep vrolijk de richting Micheal’s huis op en ik begon rustig door te lopen. Weet je, ik ben niet zo een ‘wacht op groen, loop daarna door’ typetje bij stoplichten, ik ben nogal ongeduldig, en ook daarom, liep ik dit keer door, en ik had geen idee dat er een auto aankwam, hoe kon ik het weten? Ik liep dus gewoon door - bij de stoplichten - en ik was halverwege de weg, die ongeveer 4 meter was, toen ik door mijn muziek heen getoeter hoorde. Voor ik ook maar kans had mijn hoofd om te draaien, voelde ik een scherpe steek in mijn rechterheup, daarna een harde klap tegen mijn schouder, ik voelde dat ik wat rolde, en daarna met een klap op de grond viel, maar tot mijn verbazing, had ik er geen last van, behalve mijn hoofd, die klopte hard, meer niet. Ik deed mijn ogen open en haalde de oordopjes uit mijn oren. < kijk dan toch ook uit > die automobilist kwam de auto uit lopen en ik zag dat hij geschrokken was, maar meer boos. Ik glimlachte en stond op. < gaat het ?> vroeg hij, nu echt bezorgd. Ik knikte, en ondertussen kwamen er meer mensen aan. < het gaat,> zij ik en begon weer weg te lopen. Ik voelde die blikken van die mensen in mijn rug branden en grijnzde nog breder. Ik had helemaal niks, behalve koppijn dan. Plotseling werd ik bij mijn pols gegrepen en omgedraaid. Ik zag eerst een naakte borst, ik begon naar boven te kijken, en er leek er geen eind aan te komen, verdomme, wat was hij lang. Ik keek in bezorgde zwarte ogen en voelde mijn hart sneller kloppen. < Wat ?> stootte ik uit. < je bent net zowat aangereden, en denk dat je zo kunt opstaan en weg kunt lopen ?> vroeg hij, o god. Wat was hij móóii!! < uhhh, ja ?> vroeg ik, mijn ogen niet kunnen afwendend. Ik haalde mijn oordopjes uit mijn oren en slikte. < niet dan ? > hij keek me aan alsof ik gek was, en lachte daarna breed. Ik zou die lach van hem nooit meer kunnen vergeten, dat voelde ik. Ik zuchtte , < mag ik mijn pols terug ?> zodra hij mij losliet besefte ik hoe warm hij eigenlijk was, ik bekeek hem nog eens goed, hij had donkerbruine bijna zwarte ogen, hmm, verder was ie wel mooi, hij had een roestbruine huidskleur, een kleur waar ik een hekel aan had, maar dat maakte me niet uit, hij stond hem goed. < gaat het echt ?> vroeg hij nog eens, en ik voelde me helemaal warm worden, ben ik menselijk? Ik ken deze jonge niet eens, en ik ben al verliefd op hem, god nee, asjblieft niet. Ik knikte. < jij je zin > zij hij en ik zag hem grijnzen. Ik hapte naar adem en draaide me om. < jij ook doei he > hoorde ik hem zeggen, en ik draaide me met een grijns op. < doei > hij glimlachte. < ik ben… uhumm.. Seth > zei ie, hmm, Seth, geen lelijke naam. < Jennifer> hij grijjnsde, < mooie naam > ik glimlachte, ik kon het niet helpen, zijn lach was zo aanstekelijk. < Seth.. is ook geen slechte naam > hij rolde met zijn ogen en ik zag iemand van de verte aankomen, ik denk dat Seth hem hoorde want hij draaide zich om. < Ja..> hij keek eventjes raar < jonge, waar was je, ik ben je de hele tijd al aan het zoeken > hij wierp een blik op mij en keek Seth daarna weer aan. Seth draaide zich weer terug om naar mij en die andere jongen kwam erbij staan. < Jennifer, dit is.. > hij werd onderbroken. < Jake ? > Die jongen zei het vragend, ik zag Seth hem een boze blik toewerpen. < jake ja > zuchtte Seth boos. Ik glimlachte. < aangenaam kennis te maken, maar k moet gaan > zei ik snel, ik weet niet waarom, maar mijn hart klopte plotseling te snel. Ik draaide mijn hoofd weg van Seth’s six-pac en keek hem aan. < doei dan he > grijnsde hij. < doei > fluisterde ik in een adem en draaide me snel om. Ik liep snel weg, en weerhield mezelf van omdraaien en mezelf in deze Seth’s armen te werpen. Ik slikte en liep snel naar huis..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.