FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 25: Dà coffeeshop

‘Je moet nu echt naar school, Vera dit kan zo niet meer door gaan!’ Mijn moeder stond met tranen in haar ogen tegen over me. Ze wilde nog wat zeggen, maar ik liep weg.
Alweer.
Na de brief van Perkamentus, heb ik geen oog dicht gedaan, nauwelijks iets gegeten, en Ginny’s brief begraven. Ik wilde de brief lezen, met heel mijn hart.
Maar, als het ministerie erachter komt, dat ik nog contact heb met de toverwereld, gaat er iets ergs gebeuren, dat voel ik. En Ginny mag ook niet in gevaar komen, dus stuur ik ook maar niets terug.
Ik dwaalde wat door de stad. Het is een mooie stad, maar niets vergeleken met bijvoorbeeld het Hogwarts. Nee Vera, niet aan denken.
Geen toverwereld voor jou.
Ik liep een winkeltje binnen, snuffelde wat rond.
Net toen ik weer naar buiten wilde gaan, zag ik haar. Mijn hoofd schreeuwde nee, maar mijn gevoelens waren te sterk. De drang was te groot.
Ik schuilde achter een kleding rek en volgde elke beweging van haar.
Waarom draaide ze zich nou niet om, dan had ik haar gezicht kunnen zien. Zou ze blij zijn, dat ik van Hogwarts af ben? Haar roden haren wapperde in de wind, toen ze de winkel verliet. Ik wilde haar roepen, zodat ze stil bleef staan.
Ik rende achter haar aan naar buiten. Nergens kon ik haar meer vinden.
Ik duwde mensen weg, ik zou en moest haar nog een keer zien.
Na een kwartier doelloos rondjes gerent te hebben, gaf ik het op.
Ik zou haar nooit meer zien.

Dance like a hippogriff
Nananananananana
Can you dance like a hippogriff?
Nananananananana

Verward zocht ik mijn mobiel. Die ringtone moest ik ook maar eens veranderen.
De woedende stem van mijn moeder knalde uit mijn mobiel.
Moeder: Waar op aarde ben je? Het is allang etenstijd!
Vera: Rustig, gosh. Ik ben in de stad.
Moeder: Hoe, wat, waarom?
Vera: Nou, ik…
Moeder: LAAT MAAR! School heeft gebeld, je bent al twee weken absent! Nu moet ik op school komen en met het afdelingshoofd praten. Weet je wel niet hoe gíªnant dat is? Weet je, laat ook maar. Ik stop ermee! Je bent nu oud en wijs genoeg. Je zoekt het zelf maar uit. Ik ben je spuugzat!

En daarmee hing ze op.
Nog in shock van de uitbarsting, liep ik maar weer eens een rondje in de stad.
Moest ik nu wel naar huis gaan? Waar moest ik anders heen, ik heb verder geen vrienden meer. Toen net alle hoop uit mijn lichaam droop, zag ik haar weer.
‘GINNY!’ riep ik. Ze keek niet om, ze liep gewoon door.
Negeert ze me nu? Ze moest het wel gehoord hebben.
Na een paar straten, liep ze een cafeetje in. Wat doet ze nou?
Dat is een beruchte coffeeshop, zeggen ze.
Nou ja, alles voor vriendschap. Ik deed voorzichtig de deur open en keek rond.
Dit leek helemaal niet op een coffeeshop, geen mensen die stoned zijn, geen weed, rook. Gewoon een café. De barman lachte vriendelijk naar me.
Hij boeide me niks, ik wilde Ginny. Mijn ogen gleden over de mensen, duidelijk tovenaars. Mantels, puntmutsen en toverstokken.
Kon niet missen. Ginny, waar ben je? Toen viel mijn oog op haar lange rode haren.
Half struikelend liep ik naar haar toe. Ze stond bij een schilderij, ze bekeek het.
Ginny hield toch niet van kunst? ´Ginny!´ Ze draaide zich om, en voordat ik haar gezicht kon zien, vloog ik haar om haar hals.
´Euh, ik ben Ginny niet.´ zei het meisje. Ik liet haar los en ze keek me arrogant aan.
‘Sorry, i-ik dacht dat…’ Verder kwam ik niet. Ik barste in tranen uit. Al mijn hoop was weer in een klap weg. ‘Maar ik ken Ginny wel, jij moet Vera zijn, toch?’ Ik knikte verward.
‘Hi, ik ben Jenny.’ Ik keek haar verbaasd aan. ‘Wat? Heeft Ginny niks over mij verteld, pff, ik dacht dat jullie beste vrienden waren!’
‘W-wat, sorry ik begrijp het niet.’ Mijn hoofd werkte niet echt mee vandaag…
‘Jenny? Jenny Weasley?’ Zei ze en ze keek me hoopvol aan. Ik schudde schuldig mijn hoofd en mompelde iets van een sorry.
Wacht? Zei ze nou Weasley?
‘Kom, ik leg het je uit.’ en ze trok me mee naar een tafeltje in de hoek.

Reacties: