FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 27: Everybody is pushing me away…

Gina: Nou zoveel weet ik eigenlijk ook niet van haar.
Vera: GINA! Vertel gewoon!
Gina: Het enige wat ik weet is dat ze in Zwadderich zat.
Vera: Zat?
Gina: Ja, ze is van school afgestuurd, ze schijnt niet op haar bek gevallen te zijn.
Vera: Maar ze is toch een Weasley?
Gina: Ja, maar hoor eens, ik moet gaan Draco komt net terug.
Vera: Waarvandaan?
Gina: Luister, ik moet echt gaan.
Vera: Gin, ik weet het. Ik heb het gezien.
Gina: …
Vera: Je moet niet gaan, het is gevaarlijk.
Gina: Ik moet echt gaan, doei.

En ze hing op. Had ik het nou niet moeten zeggen?
Ik deed de deur open en bekeek mezelf in de spiegel. Meid, wat doe je jezelf aan.
Je kunt nu ook gewoon weglopen en je leven weer oppakken.
Maar ik wist dat, dat een leugen was. Ik zou nooit meer gewoon kunnen zijn. De toverwereld heeft me in zijn ban. En ik klam me er stevig aan vast.
Ik frunnikte wat aan mijn haar en liep weer naar Jenny toe.
‘Mens, ik dacht dat je door die plee was gespoeld!’ Ik lachte, ze was eigenlijk best grappig. Maar wat had ze gedaan dan, dat ze van school was gestuurd? ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ Vroeg ik om een gesprek opgang te krijgen. ‘Dertien.’ Zei ze en ze keek me aan. ‘Ik moet eigenlijk gaan, zullen we morgen weer afspreken?’ Ik knikte en we sproken een tijd af.
Die week, knapte ik echt op. Jenny en ik raakten closer, ze deed me aan Ginny denken.
Alleen was Jenny duisterder, ze hield een groot geheim voor zich.
Met mijn moeder heb ik niet meer gepraat, sinds het telefoontje.
Ik ging weer naar school, sliep goed en ad als Ron (veel dus).
Gina heb ik helaas niet meer gesproken, ze neemt niet op.
Hoe op aarde is zij ooit een dooddoener geworden?
Ik stapte op mijn fiets, op weg naar het cafeetje waar Jenny en ik voor de zoveelste keer hebben afgesproken. Ik zette mijn fiets op slot en liep naar binnen. Ik keek rond of Jenny er al was, maar tevergeefs. Ze was er nog niet.
Langzaam liep ik naar een tafeltje en zette me neer.
‘Hoi! Wat doe jij nou weer hier?’ Vroeg een warme stem.
Ik keek opzij en zag Fred staan. ‘FRED!’ Gilde ik. Mensen keken op, maar dat boeide me niet. Ik knuffelde hem zowat dood. Hij hield me stevig vast. ‘Wacht je op iemand?’ Vroeg hij. Voordat ik antwoord kon geven, zij Jenny het al. ‘Op mij’ Zei ze arrogant.
Waarom doet ze nou bitchy tegen haar broer?
‘Wat? Veer, oh, waarom nou weer haar. Je kiest ze wel uit zeg!’ Zei hij tegen me.
Ik keek wanhopig van Jenny naar Fred. Wat nu?
‘Nou, ik denk dat deze afspraak is afgelopen, Vera. Zie je wel een andere keer. Doei!’ En Jenny draaide zich om en beende uit het café.
‘Kom mee.’ zei Fred vastbesloten. Hij pakte mijn hand vast en trok me mee naar de wc’s.
‘W-wat?’ Bracht ik uit. ‘Rustig maar, niet schrikken.’ Hij pakte ook me andere hand en ik werd van de grond gesleurd. Het leek wel alsof al mijn lucht uit mijn longen werd geperst.
Ik wilde overgeven, maar ik kon niks uit brengen.
Toen belandde we in een plas. Met een harde klap viel ik in het water.
Mijn maag draaide om, en ik kon me niet meer inhouden.
Ik rende naar de bosjes en leegde mijn maag. ‘O, sorry. Ik wist niet dat dit je eerste keer was.’ Zei Fred verontschuldigend en hij veegde mijn haren uit mijn gezicht.
‘Ga zitten.’ Zei hij en dat deed ik. Ik veegde mijn mondhoeken af met mijn mouw.
‘Dus, wat is dat nou tussen jullie en Jenny.’ Fred zuchtte en keek naar de ondergaande zon. We bleven eventjes zitten. Hoopvol keek ik hem aan.
Hij schudde zijn hoofd en hielp mij overeind ‘Nu niet.’ Fluisterde hij.
‘Waar zijn we eigenlijk?’ Vroeg ik.

Reacties: