FanFic.nl

Een deel van mijn karakter [GS, TH]

-7-

''Geef me een reden Nica! Een reden, waarom we het niet zouden doen!'' riep haar vader.
''Pa! Kijk dan naar buiten!, het is kloteweer, en je weet het wel'' schreeuwde Nica terug.
Maar niemand die haar geloofde. En dat, was het laatste wat Nica tegen haar vader riep.

''Nica?''
''Ben je er nog meisje?'' een stem kwam van verre. Nica schrok op.
''Ja ja, ik ben er nog'' lachte die.
''Flashback'' mompelde ze er achteraan. Saskia keek haar bezorgd aan. Daarna focuste ze weer op de muziek die werd gespeeld.

''Vandaag, of, vanavond, zijn hier vast, 2 hele bijzondere meiden'' riep Bill. Nica en Saskia keken elkaar aan. Fronsend. Maar ook een beetje schichtig. Ze stonden vrij vooraan, en konden zo door de menigte naar het trapje lopen. Was dit wel een goede keuze geweest? De stem, ging verder.
''Een daarvan, schreef ons een brief, met daarin haar verhaal, en daarvan is haar beste vriendin. We hebben geen idee waar ze zitten. Maar, dit nummer is voor jullie!'' het publiek ging uit hun dag. En vooral toen ze de eerste noten van Rette Mich hoorde. Net zoals Nica en Saskia, sprongen ze op en neer, zwaaide met hun armen, en zongen elke strofe mee.

Uitgeteld. Dat waren ze. Uitgeteld lagen ze op een bank, of zaten ze op een stoel. Met allemaal een fles drinken in hun hand, en hun ogen staarden. Ze waren wel allemaal net onder de douche geweest. Dat zag je. Ze hadden iets fris aan, en, hun haren waren nog wat.
Stilletjes stonden Nica en Saskia in de deuropening. Geen van de vier bandleden, merkte hun op. Nica liet haar, ogen, of, oog, door de ruimte glijden. Een aparte sfeer kwam bij haar naar boven. Pas toen ze kon plaatsen wat het was, liep ze stil naar de bank, en plofte naas Tom neer, en die schrok zich meteen een ongeluk. Saskia lach dubbel van het lachen, en Tom gaf me een duw.
''Tom'' riep een stem geïrriteerd. Gustav. Hij begreep me, dacht Nica.
''Uhm, hee?'' lachten Nica en Saskia samen. Heel onschuldig keken ze de bang aan.
''Ja, het is al goed dames'' zeiden die. Een zucht van verlichting.
''Iets te drinken?'' vroeg Georg vanuit zijn stoel bij de ijskast.
''Ein cola bitte, und eine fanta'' mopelde Nica. Ze was zo slecht in Duits. Maar Georg leek het te begrijpen. Hij gooide de blikjes naar Bill en die gaf ze aan hun. Nica bekeek ze. Ze wisten het allemaal, kwam ze erachter. En allemaal waren ze even bezorgd.

''Nee!!''
'' Ik kan niet halfblind zijn, dat kan niet! Ik zie jullie toch nog perfect?''
''Dat komt omdat je er aan gewend bent meisje, maar je rechteroog, vangt niets meer op van de wereld buiten je.'' zei haar moeder.
Zoute tranen glipten uit haar ogen.
''Dat kunnen ze dan nog wel allebei, godverdomme'' snikte Nica. Ze deed geen moeite om de tranen weg te vegen. Nooit meer.

Zodoende. Tranen gleden over haar wangen, maar wegvegen? Ho maar. Saskia troostte haar, wist wat er in haar omging. Gustav kwam aan de andere kant naast haar zitten. Nica sloot haar ogen.
En fluisterde de woorden die ze TOEN wilde uitspreken. Maar TOEN redde Saskia haar net op tijd. De woorden die zo fluisterde net voordat ze wilde springen.
En nu fluistert ze die woorden, voordat duisternis, haar omsluit.

''Rette Mich''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.