FanFic.nl

Having famous siblings isn't always so funny..

Ocho

{P.O.V. Rowena}
Hier zit ik dan, in een minirestaurant in een ziekenhuis, vieze pizza te eten met mijn twee beste vriendinnen. Mijn twee beste vriendinnen tegen wie ik gelogen heb en mijn twee beste vriendinnen, aan wie ik nu de waarheid moet vertellen. Waarom is alles toch zo gecompliceerd? Of om het beter te zeggen: Waarom heb ik mijzelf in zo’n lastige situatie gebracht? Ik zucht diep. Désirée hoort het blijkbaar en ze kijkt op van haar bord met pizza. ‘Wat is er?’ Ze praat met haar mond vol pizza. Blijkbaar vind zij haar pizza wel lekker, want ze heeft hem bijna op. Ik heb nog maar één hap op. Misschien komt het omdat de pizza Hawaï lekkerder is dan de vier kazen pizza? Ik heb geen pizza Hawaï gekozen omdat ik geen vlees eet. En op pizza Hawaï zit, juist ja, ham. Het ligt vast aan de pizza. ‘Rowie, ik vroeg of er wat aan de hand is.’ Deez herhaalt haar vraag, want door mijn gepieker over pizza’s was ik vergeten haar vraag te beantwoorden. Ik haal diep adem. ‘Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met vertellen. Er is zoveel gebeurt dat jullie niet weten en waar ik over gelogen heb.’ Het komt er in een adem uit. Nu kijkt Lianne ook op van haar pizza. ‘Begin gewoon bij het begin. Hoe het zit met Frankie, Joe, Kevin en vooral hoe het zit met Nick.’ Ook Lianne praat met haar mond vol. In haar mond zit het laatste stukje van haar pizza. Pizza met salami, jummie! Dikke pech voor vegetariërs. Is iedereen zijn - of haar - tafelmanieren vergeten? Of pieker ik er teveel over? ‘Oké, het begin dus. Goed, maar jullie mogen me niet onderbreken. Niks zeggen totdat ik zeg dat ik klaar ben.’ Deez en Lianne knikken, nog steeds met volle mond. Ik zucht diep en haal nog eens flink adem. ‘Het begon allemaal zo’n zestien jaar geleden, op 8 maart 1994. Toen werden Nick en ik geboren. Ja, ik en Nick. Als tweeling dus. Ik werd net tien minuten eerder geboren. Mijn ouders, pa en ma Jonas dus, vonden het niet handig om een meisje tussen 3, en later toen Frankie geboren werd 4, jongens te laten opgroeien. Dus stuurden me ze naar Nederland, niet voor altijd, maar totdat ik achttien zou worden. Ik heb wel gewoon contact met ze gehad, alleen niet zoveel, omdat dat zou gaan opvallen. Maar toen kwam Nick in het ziekenhuis terecht en kwam Joe mijn klaslokaal binnengestormd, zoals Lianne gezien heeft. En Lianne is waarschijnlijk niet de enige die het gezien heeft. De kinderen in onze klas zijn niet doof, en ze verstaan heus wel wat Engels. Ze hebben dus waarschijnlijk alles begrepen wat Joe tegen mij gezegd heeft. Bovendien vragen de dokters in dit ziekenhuis zich af wie ik ben en ook de taxichauffeur stelde die vraag. Hij heeft een grote JB-fan als dochter, dus dat wij bij hem in de taxi zaten zal wel niet geheim blijven. Paparazzi zal zich erop storten en het zal niet lang meer duren voordat ze erachter komen wie ik ben. Mijn ouders willen voorkomen dat het een roddel word, dus hebben ze voor morgen een persconferentie georganiseerd, met allerlei journalisten van kranten, tijdschriften en internetsites. Morgen zullen ze mij dus “officieel”� als hun dochter en zusje voorstellen.’ Lianne en Deez kijken me met grote ogen aan, Lianne heeft tranen in haar ogen. ‘Maar betekend dat dan dat je naar Amerika moet?’ Vraagt ze geschrokken. Ik knik. ‘Als Nick uit het ziekenhuis ontslagen word, willen mijn ouders verhuizen. Ze zijn al opzoek naar een ander huis, maar wel in Texas.’ Désirée kijkt me nog steeds, met open mond en grote ogen, geschrokken aan. Dan doet ze haar mond dicht, gaat wat rechter op zitten en houd haar hand voor haar mond. ‘Ik wil helemaal niet dat je weggaat,’ fluistert ze zachtjes, maar net hard genoeg dat ik het kan horen. ‘Ik wil ook helemaal niet weg,’ fluister ik terug. ‘Je hoeft ook niet weg,’ opeens hoor ik Kevin’s stem achter me en ik draai me naar hem om. ‘Wat zei je?’ Vraag ik. ‘Dat je niet weg hoeft, mamma heeft een huis gevonden in Nederland, in een dorpje dat Oud-Beijerland heet.’ ‘Oud-Beijerland, het klinkt erg klein.’ ‘Het is ook klein, maar mam zegt dat het er wel heel gezellig is. Het enige nadeel is dat ik gewoon in Amerika blijf.’ Ik knik. ‘Dat word Nederlands leren voor Joe en Nick.’ Kevin begint te lachen. ‘Dat gaat nog leuk worden, ze zullen vast zo’n verschrikkelijk Amerikaans accent houden.’ Ik begin ook een beetje mee te lachen. ‘Frankie niet, die is meestal wel goed in talen.’ Kevin knikt. ‘Komen jullie zo naar boven?’ Ik knik, ‘Alleen nog even ons drinken op drinken, dan komen we, oké?’ ‘Oké, maar wel eerst je pizza opeten, je hebt nog helemaal niks gegeten sinds we hier zijn.’ ‘Maar ik lust de pizza niet,’ zeg ik, maar ik neem toch nog maar een hapje.

Reacties: