FanFic.nl

Bite [Vamps]

Frustration in the spotlight [22]

Achter me hoor ik glazen breken. Als ik me omdraai, zie ik een ober met een knalrood hoofd, Nancy met haar handen voor haar mond, een dienblad rondtollend over het tapijt en een fles en een tiental glazen in grote scherven rond hen beiden heen.
Ik zucht onopvallend en draai me om naar Tom. Ik zet een klein stapje achteruit. Met de glazen is ook ons moment in scherven kapot gevallen.
Na nog een korte blik met hem gewisseld te hebben, wordt ik aan mijn arm meegetrokken. Het is Bill, te zien aan de lange nagels met een donkere kleur.
'Er zijn nog cadeautjes voor je.' grinnikt hij in mijn oor en trekt me verder door de menigte. Oké, ik wil veel liever bij Tom zijn met een ongemakkelijk gevoel over wat er daarnet - BIJNA - gebeurde, dan bij Bill te moeten zijn. Ik vind hem aardig, maar hij is zó niet Tom. En eigenlijk weet Bill zo ontzettend weinig van mij.
Hij mag ook niet veel weten maar...
Stop met zeuren!
Ik word op een stoel geduwd en een elastiek word onder mijn kin getrokken. Nee, laat het niet zijn wat ik denk dat het is en laat dat zeker niet... Een fluogeel feesthoedje wordt op mijn hoofd geplant. Lekker dan.
Naast me verschijnt Tom met eenzelfde model op zijn cornrows, alleen een iets meer modebewuste kleur: Donkerblauw.
Ik krijg een klein pakje in mijn handen gelegd, het heeft een fleurig inpakpapier met lichtroze en -oranje bloemetjes erop. Nancy port me in mijn zij, genoeg voor mij om te weten dat het van haar komt.
Uit het papier valt een fijn, zilveren schakeltjesketting waaraan een klein, donkerrood steentje hangt. Ik houd het in de palm van mijn hand en kijk ernaar.
"Het is net de kleur van je haar." fluistert ze in mijn oor en klemt haar armen om me heen. Als ik nog kon ademen, dan had dat nu niet meer gekunnen, zo fijn word ik fijngeknepen. Ik wrijf even over haar handen en bevrijd me dan uit haar martelknuffel.
"Ik heb ook een cadeautje." zegt Huyen glunderend en laat iets zwaars op mijn benen vallen. Laat me raden, een boek? Ik zeg het maar niet hardop, wie weet kwets ik hem wel.
Als ik het papier eraf scheur, merk ik pas op hoe stil het eigenlijk om me heen is geworden. Met mijn vinger wenk ik Tom, die meteen naar me toebuigt.
"Kan er weer muziek aan?" vraag ik. Hij knikt glimlachend en loopt dan om mijn stoel heen. Niet veel later hoor ik weer muziek. Veel beter!
Het boek is in donkerbruin leer gebonden, met sierlijke letters dansend over de kaft. Ze hebben een vaalgoude kleur, en ik vermoed dat het boek al een tijdje bestaat want het leer vertoont vlekken en de bladzijden zijn nog van oud perkament en niet van papier. Daarom ga ik er met uiterste voorzichtigheid mee om.
Op de eerste bladzijde staat me een enorme verrassing te wachten. Een stamboom. En niet zomaar één. Ik zie mezelf, helemaal onderaan. Een vertakking, en daar staan mijn ouders. Tranen prikken in mijn ogen terwijl ik met mijn vinger langs hun namen ga. Naast mijn naam staat die van mijn broer, en ik hap gewoon om het dramatische effect naar adem. Als ik nog adem moest halen, had ik dat op dit moment ook zeker gedaan.
Ik kijk naar de gifgroene letters die de naam 'Mitch' vormen. Wat mis ik hem. Ik besef het nu pas echt. Ik mis hem. Mijn maatje. Maar niet alleen hem. Iedereen. Alles. Alles van mijn leven. Mijn echte leven. Het vorige.
Ik kijk naar de delen van mijn familie die ik nog niet kende, en het gaat vreselijk ver terug. Ik zie namen waarvan ik niet wist dat die ooit namen hadden kunnen zijn, en dan stuit ik op iets vreemd. Maar ik krijg de kans niet om het te onderzoeken want Tom knielt voor me neer en houdt zijn handen voor mijn ogen.
"Sorry." mompelt hij en pakt voorzichtig het boek over, om het dan dicht te klappen en weg te leggen. Dan neemt hij me bij mijn handen en trekt me overeind. Ik zie dat hij me weer richting de dansvloer manoeuvreert, en net als ik denk dat we weer gaan dansen, trekt hij me de gang in en daarna door de glazen deuren naar buiten.
"Kom." zegt hij en zet het op een lopen. Ik volg hem op de voet op eenzelfde, hoge tempo en vraag me af waar we heen gaan. Moest hij Demitri zijn, dan zou ik vrezen voor mijn leven - ook al kunnen vampiers niet sterven door geweldig of iets anders, maar ik bedoel het eerder figuurlijk. Maar bij Tom voel ik me - gevaarlijk - veilig. Alsof hij me niets zou willen aandoen. Misschien is dat ook gewoon zo. Misschien is Tom inderdaad zo lief van nature.

Ik zie een soort parkje, met in het midden een bankje dat overdekt wordt door een dak, dat ondersteund wordt door vier dikke, houten palen. De palen en het dak zijn van wit hout, tussen de palen zijn stutbalken, waarop rode kaarsjes branden.
"Ga maar zitten."
Een enorme glimlach van oor tot oor op mijn gezicht als ik ga zitten, Tom verdwijnt de bosjes in.
Oké, dit is niet hoe ik het me voorstelde. Wat doet hij in de bosjes?
Zacht gitaarspel afkomstig van de struik waarin Tom net verdween, dan zie ik hem met een akoestische gitaar het gras opstappen. De zwarte band is om zijn schouder heen geslagen en zijn vingers glijden over de snaren.
"Sorry, ik ben niet zo'n zangtalent als Bill, maar ik hoop dat je mijn versie ook mooi vindt." zucht hij en komt naast me zitten. Zijn vingers verschuiven, een andere melodie begint. Hij kijkt me niet aan, zijn ogen zijn vast gepind aan de gitaar.
Dan begint hij te zingen, zacht en verlegen maar met zijn hele ziel erin gelegd.

I hate my life
I can't sit still for one more single day
I've been here waiting for something
To live and die for

Let's run and hide
Out of touch
Out of time
Just get lost without a sign
As long as you stand by my side

In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
Shine

You see my soul
I'm a nightmare
Out of control
I'm crashing into the dark
Into the moon
Into the world of our cocoon
You're the sun
And I'm a moon

In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
Shine

Don't let go
Oh, oh no
Don't you know

In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
Shine, shine, shine
In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
In your shadow I can shine
Shine, shine, shine
In your shadow I can shine

De laatste 'shine' sterft zachtjes weg, net als de noten van zijn gitaar.

Reacties: