Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Vergeet Mij Niet (SA) » Vergeet Mij Niet
Vergeet Mij Niet (SA)
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
13 dec 2008 - 14:09
Aantal woorden:
412
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
160
Vergeet Mij Niet
[Christine PoV]
Ik zit in een restaurant, met m'n familie. Reunie ofzo, doodsaai. Dan valt me een jongen op. Hij heeft lang zwart haar, met blonde highlights, veel eyeliner rond z'n ogen en een wenkbrauwpiercing die bijna niet opvalt doordat z'n haar ervoor zit.
Hij is niet alleen. Naast hem zit een jongen met blonde dreads met een petje, hiphop kleding en een zweetbandje.
Ook zitten er twee volwassenen aan tafel, vast hun ouders.
Ik kijk naar de jongen. Hij is knap.
Dan kijkt hij op van z'n menukaart en kijkt me aan. Even kijk ik om me heen of hij niet toevallig naar iemand anders kijkt. Als ik dan weer terug kijkt heeft de jongen zich alweer op z'n menu gericht.
"Bill, weet je al wat je wilt?", vraagt de vrouw die bij de jongen aan tafel zit. De jongen, die blijkbaar Bill heet, schudt van nee en kijkt weer naar mij.
Ik wil wegkijken, dalijk doe ik iets stoms, maar ik kan het niet. Die ogen, die mooie bruine ogen, die mooie blik die erin ligt, die kan ik niet loslaten.
"Christine?" Ik word opgeschrikt uit m'n gedachte door m'n moeder. "Wat wil je?"
"Doe maar een kipsaté", antwoord ik ongeinteresseerd.
Ik blijf maar naar Bill kijken, ik heb nog nooit zo'n mooie jongen gezien. Zelfs mijn vorige vriendjes waren lang niet zo knap.
Zo zitten we elkaar een tijdje aan te kijken.
Tot ons eten komt.
Ik heb helemaal geen honger. Vergeleken bij deze jongen is niks lekker, behalve hijzelf.
Bill staat op en loopt richting de WC's. Ik kan het niet laten op hem achterna te lopen, omdat ik zie dat hij me wenkt met zijn blik.
Ik zie 'm voor de meisjes-WC's staan. Er valt een stilte en Bill kijkt me aan.
"Hoe heet je?", vraagt hij zacht.
"Christine", fluister ik.
"mooie naam" Bills gezicht komt dichterbij terwijl hij me blijft aankijken. Er zit een twinkeling in z'n hazelnoot-bruine ogen.
Ik voel zijn lippen de mijne raken, ze zijn vol en zacht. Ik open m'n mond en alsof het zo hoort laat Bill zijn tong naar binnen glijden.
De zoen wordt verbroken en allebei lopen we terug naar onze tafels, alsof er niks gebeurd is.
Ik kijk naar Bill en hij kijkt naar mij. Hij grijnst en het steekt mij aan.
Ik zie dat hij, onopvallend voor de jongen die naast hem zit, op een servetje zit te kliederen.
Hij is klaar met eten en loopt richting mijn tafel.
Hij loopt erlangs en gooit een servetje naast m'n bord.
Er staat een e-mailadres op met daaroncer een tekst: Vergeet mij niet
Ik zit in een restaurant, met m'n familie. Reunie ofzo, doodsaai. Dan valt me een jongen op. Hij heeft lang zwart haar, met blonde highlights, veel eyeliner rond z'n ogen en een wenkbrauwpiercing die bijna niet opvalt doordat z'n haar ervoor zit.
Hij is niet alleen. Naast hem zit een jongen met blonde dreads met een petje, hiphop kleding en een zweetbandje.
Ook zitten er twee volwassenen aan tafel, vast hun ouders.
Ik kijk naar de jongen. Hij is knap.
Dan kijkt hij op van z'n menukaart en kijkt me aan. Even kijk ik om me heen of hij niet toevallig naar iemand anders kijkt. Als ik dan weer terug kijkt heeft de jongen zich alweer op z'n menu gericht.
"Bill, weet je al wat je wilt?", vraagt de vrouw die bij de jongen aan tafel zit. De jongen, die blijkbaar Bill heet, schudt van nee en kijkt weer naar mij.
Ik wil wegkijken, dalijk doe ik iets stoms, maar ik kan het niet. Die ogen, die mooie bruine ogen, die mooie blik die erin ligt, die kan ik niet loslaten.
"Christine?" Ik word opgeschrikt uit m'n gedachte door m'n moeder. "Wat wil je?"
"Doe maar een kipsaté", antwoord ik ongeinteresseerd.
Ik blijf maar naar Bill kijken, ik heb nog nooit zo'n mooie jongen gezien. Zelfs mijn vorige vriendjes waren lang niet zo knap.
Zo zitten we elkaar een tijdje aan te kijken.
Tot ons eten komt.
Ik heb helemaal geen honger. Vergeleken bij deze jongen is niks lekker, behalve hijzelf.
Bill staat op en loopt richting de WC's. Ik kan het niet laten op hem achterna te lopen, omdat ik zie dat hij me wenkt met zijn blik.
Ik zie 'm voor de meisjes-WC's staan. Er valt een stilte en Bill kijkt me aan.
"Hoe heet je?", vraagt hij zacht.
"Christine", fluister ik.
"mooie naam" Bills gezicht komt dichterbij terwijl hij me blijft aankijken. Er zit een twinkeling in z'n hazelnoot-bruine ogen.
Ik voel zijn lippen de mijne raken, ze zijn vol en zacht. Ik open m'n mond en alsof het zo hoort laat Bill zijn tong naar binnen glijden.
De zoen wordt verbroken en allebei lopen we terug naar onze tafels, alsof er niks gebeurd is.
Ik kijk naar Bill en hij kijkt naar mij. Hij grijnst en het steekt mij aan.
Ik zie dat hij, onopvallend voor de jongen die naast hem zit, op een servetje zit te kliederen.
Hij is klaar met eten en loopt richting mijn tafel.
Hij loopt erlangs en gooit een servetje naast m'n bord.
Er staat een e-mailadres op met daaroncer een tekst: Vergeet mij niet
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.