FanFic.nl

Verhuisd (TC)

1. Nieuwe buren

Ik zit op mijn kamer te chatten met een van mijn beste vrienden.
Ik zeg:
Hoi
Chris zegt:
Hallo daar, hoe is het daar in het verre oosten? Moet ik binnenkort nog eens langskomen, dan kunnen we gezellig gamen
Ik zeg:
Jaja ¬.¬ “gamen”� zeker. Ik weet wel wat je eigenlijk bedoelt, en het antwoord is nog steeds nee. Bovendien kan je die 10 km’s naar het “verre oosten”� vandaag beter niet overbruggen. Sneeuw @#$!@%$!@#
Chris zegt:
Leuk toch kunnen we gezellig sneeuwpop bouwen.
Ik zeg:
Nee, het is echt gevaarlijk glad buiten. Misschien volgende week
Chris zegt:
Tsss. Je wil me gewoon niet zien. *pruillipje*
Zachtjes grinnik ik. Misschien had dat pruillipje gewerkt als ik hem zag, daar kan ik niet tegen.
Ik zeg:
Ga nou niet zielig doen, vandaag gewoon even niet, oké?
Chris is bezig met een nieuw bericht typen zie ik. Vast weer iets om me over te halen.

Plotseling klinkt buiten het geluid van een vrachtwagen in de straat, met daarop een luide knal. Snel ren ik naar het raam, vergetend dat iemand op de computer mijn aandacht wil. Wie gaat er dan ook in zo’n smalle straat rijden met en vrachtwagen met deze gladheid?
Buiten zie ik iemand schreeuwen tegen de chauffeur, het is een vrouw die zo te zien razend is. Al snel zie ik waarom: de vrachtwagen heeft haar auto “een tikje”� gegeven. De achterkant van een klein zwart autootje ligt aan diggelen.

Snel ren ik naar beneden om te kijken of ik kan helpen.
“Dit ga jij mooi vergoeden! En die vervoerskosten kun je ook wel vergeten! Ik had wel dood kunnen zijn!”� schreeuwt de vrouw in het Duits naar de vrachtwagenchauffeur.
“Sorry mevrouw, ik hoorde u schreeuwen, zou ik u ergens mee kunnen helpen misschien?”� vraag ik (in mijn beste Duits) aan de vrouw.
“Huh, wat?”� verdwaasd kijkt ze me aan. Zo te zien is ze verrast dat er iemand is die haar zelfs in het Duits aanspreekt.
“Sorry, deze man heeft net mijn auto geramd. Ik ben Simone, ik kom hier wonen.”� En ze steekt haar hand uit om de mijne te schudden.
“Ik ben Anouk, ik woon hier aan de overkant. Kan ik u een kop koffie of thee aanbieden?”� vraag ik beleefd. Eigenlijk ben ik wel heel nieuwsgierig waarom een Duitser hier komt wonen, ik bedoel, er zijn veel Nederlanders die net over de grens gaan wonen, maar die doen dat omdat dat goedkoper is. Duitsers die hier komen wonen heb ik nog niet gezien.
“Op dit moment moet ik de spullen naar binnen brengen, voordat de chauffeur weer met ze weg rijdt, maar daarna is goed.”� Antwoordt ze.
“Ik help u wel even, al u dat wilt.”�
“Graag.”�
Samen slepen we de dozen naar binnen, en met de hulp van een paar sterke verhuizers, was dat al snel klaar.

Reacties: