FanFic.nl

Koordinaten Unbekannt

Antwoorden

Ik word weer wakker, dit keer schijnt de zon heel zwakjes. Ik zet mijn ellebogen in de grond en steun erop met mijn bovenlichaam, zodat ik kan zien wat er om me heen gebeurt. Het meisje dat me gisteren heeft gevonden, zit een paar meter van mij vandaan. Zo te zien is ze druk bezig. Ik sta stilletjes op en ga erheen. Ik zie dat ze vruchten aan het pellen is met een scherpe steen. Hoe bedoel je primitief?
‘Kan ik helpen?’ Besluit ik deze ochtend beter te beginnen dan afgelopen nacht. Ik moet haar zover krijgen dat we Bill gaan zoeken. Ze knikt en tovert nog een scherpe steen tevoorschijn. Ik krijg deze in mijn handen gedrukt, samen met een appel. Het duurt even voor ik door heb hoe ik de schil eraf moet schrapen, ik gebruik hier normaal gewoon een dunschiller voor. Of ik eet de vrucht met schil en al. Nadat ik de appel eindelijk van zijn schil heb ontdaan, moet ik hem in stukjes snijden om het klokhuis eruit te halen. Ik zet de steen in de appel en beweeg hem heen en weer. Langzaam komt er een inham in, maar dan schiet ik uit. Het is toch verbazingwekkend, dat als je probeert een appel te snijden, er in de appel zelf slechts een klein schrammetje zit, terwijl je vinger hevig bloedt omdat je daar wel in kan snijden. Lachend pakt het meisje de appel van me over. Zonder moeite krijgt ze het voor elkaar om hem in vier stukjes te snijden, soepel haalt ze ook het klokhuis eruit. Met een sip gezicht steek ik mijn vinger in mijn mond, in een poging het bloeden te stoppen.
‘Je zou me nog uitleggen hoe ik hier ben gekomen, waarom ik hier ben en waar ik ben.’
‘Laat ik beginnen met de tweede vraag, want dat antwoord is het makkelijkst: Ik heb geen flauw idee wat je hier doet. Ik krijg te horen wie hier komen, ik krijg een klein beetje informatie over ze mee en dat is het. Redenen krijg ik niet.’ Daar heb ik wat aan. Ik wacht geduldig af tot ze haar verhaal vervolgt.
‘Waar je bent weet ik eigenlijk ook niet precies. Je bent in een andere wereld, dat weet ik wel. Waar deze zich bevindt weet ik niet, hoe groot hij is weet ik ook niet. Ik woon hier al lang. Hoe lang weet ik niet, misschien heb jij ook wel gemerkt dat horloges en telefoons hier niet werken. Ik schat een paar jaar. Ik heb zo’n drie keer de overgang van winter naar zomer meegemaakt. Althans, ik denk dat het dat was. Ik was één van de eersten die hier kwamen wonen. Toen was het zelfs nog gedeeltelijk vrijwillig. Ik werd vreselijk gepest op school, wilde dolgraag weg. Ik had al op vier scholen gezeten, maar ik paste gewoon nergens tussen. Toen kreeg ik de dromen. Allemaal negatieve dromen, vooral over mijn toekomst. Steeds vaker kwamen er ook dromen over een andere wereld. Voor die wereld zou ik alles op moeten geven. De droom kwam regelmatig terug. Op een dag liep het zo uit de hand op school, dat ik huilend naar huis gerend ben. Onderweg heb ik gesmeekt voor die wereld, waarin niemand me kende, niemand me kwaad deed. Ik moest alles zelf doen, dat wist ik, maar ik had het er voor over. Toen ik de voordeur opentrok kwam ik niet thuis terecht, maar hier. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.’ Het is een poosje stil.
‘Maar dat is natuurlijk niet wat jij wilt weten. Jij wilt weten wat jij hier doet, hoe je hier gekomen bent. Heb jij ook dromen gehad?’ Ik knik.
‘Dus dat gebeurt nog. Je wordt in de gaten gehouden, al voor je die dromen krijgt. Een poosje later krijg ik mijn informatie toegestuurd en beginnen de dromen. We laten je een contrast zien tussen je grootste verlangens en je grootste angsten. Waar had jij voor gekozen? Deze wereld, of de vorige?’
‘Die waar mijn broertje zich bevindt.’
‘Dat is jammer, maar ik meen het, Tom. Op een gegeven moment wordt een doorgang, vaak een deur, verandert in een doorgang naar deze wereld. Jij bent erdoorheen gestapt. Geef jezelf niet de schuld, als je dat op dat moment niet had gedaan, was het op een ander moment gebeurd. Er wordt op je gewacht, net zolang tot je op komt dagen.’
‘Kan het niet zijn dat Bill ook door die doorgang is gekomen? Dat de doorgang nog open was en hij er ook doorheen is geglipt?’
‘Nee. Het kan dat de doorgang niet onmiddellijk dicht ging, maar hij weet wie wel en wie niet doorgelaten mag worden. Daar houdt hij zich ook aan.’ Ik knik. Het klinkt allemaal zo hopeloos, maar toch geef ik niet op. Er is nog hoop.
‘Die dromen, waren die waar?’ Ik betrap mezelf erop, dat ik stiekem hoop van wel. Alle dromen hadden één ding gemeen: Ik was bij mijn broertje. Vooral de droom over onze zielen stelt me gerust, dat zou betekenen dat Bill en ik na onze dood weer samen komen.
‘Gedeeltelijk. Er wordt gedeeltelijk gebruik gemaakt van gebeurtenissen uit je verleden, gedeeltelijk uit de toekomst en soms zelfs uit het heden. Maar geheel waar zijn ze niet, niet naar mijn ervaring.’
‘En het hiernamaals?’ Vraag ik. Het meisje kijkt me niet-begrijpend aan.
‘Heeft deze wereld hetzelfde hiernamaals als de aarde?’

Reacties:

xSabinex zei op 14 maart 2010 - 0:10:
dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje dankje zoals ik al zei let nu even niet op mij

dat lijkt me echt super moeilijk, appels schillen met een steen.., zij(ja dat meisje ja ) liever dan ik
anyway verder

xxx

TomEnDoos zei op 13 maart 2010 - 19:42:
Tom moet bij bill zijn :'D
vind ik :'D
en hij moet geen appels schrillen :'DD
Ik ben weer blij dat Boo terug is n_n

xjeszell zei op 13 maart 2010 - 19:42:
OH, I like it.
Serieus, ik zou niet willen weten hoe ik zou reageren als ik daar was. ;o

I want more!<3

xx

&Danke.<3