Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Verhuisd (TC) » 4. Ken ik jou?
Verhuisd (TC)
4. Ken ik jou?
Anouk pov
Ik hoorde net een auto de straat in rijden. Nieuwsgierig als ik ben (ik weet dat rond deze tijd de overbuurjongens zouden moeten aankomen) kijk ik naar buiten. Ik zie een lange jongen met zwart haar Simone omhelzen. Waarschijnlijk een van haar zoons. Een andere jongen in wijde kleding pakt koffers uit de kofferbak. Een derde persoon stapt uit de auto en helpt de jongen met de wijde kleding met de koffers sjouwen.
De zwartharige jongen kijkt om en even lijkt het alsof hij me recht aankijkt. Een schok gaat door me heen…
Ik ken die blik!
De volgende ochtend word ik wakker en heb mezelf ervan overtuigd dat ik het me maar verbeeld had. Toch blijft er iets knagen… De moeder heette in ieder geval Simone, dat klopte. Maar het zou te groot toeval zijn als zij hier echt zouden komen wonen. Bovendien zou het toch wel in de roddelbladen of op internet staan? Een grote kop zoals “Kaulitz tweeling vertrekt naar Nederland”¯.
Na lang rondkijken op internet zie ik nergens dergelijke nieuwsberichten staan. Het is vast niks. “Morgen zie je ze op school, en dan zul je zien dat het gewoon compleet ander mensen zijn. Niks aan de hand.”¯ Spreek ik mezelf toe.
Tom pov
Het is maandagochtend. Bah wat moeten we pokkevroeg opstaan voor school. En we hebben nog geeneens boeken! En dan vertelt Simone zonet ook nog even dat na vandaag Bill en ik elke dag mogen fietsen naar school. Nóg vroeger op.
Mam en ik staan al te wachten bij de voordeur op -hoe kan het ook anders- Bill.
“Schiet nou eens op, Bill! We moeten weg!”¯ schreeuwt Simone naar boven.
“Ik kom eraan! Ik kom eraan!”¯ hij komt naar beneden gerend met zijn tas in zijn hand. God wat is hij mooi. Stop! Zo mag je niet over hem denken, Tom! Ach, ik dacht het vast alleen maar omdat hij zoveel op mij lijkt en ik ook zo mooi ben. Ik grinnik om mijn eigen gedachte, en stap in de auto.
Bill pov
Ligt het aan mij of keek Tom mij net met bewonderende ogen aan? Ach, vast niet. Ik heb het me gewoon verbeeld. Waarom zou hij eigenlijk? We zijn broers. Toch voel ik me ergens wel gevleid.
Na lang gezeur van een of andere man (de directeur?) krijgen we boeken en een rooster. We worden naar onze klas gebracht. De man klopt op de deur en een leraar doet open. “Kom binnen, kom binnen. Ik geef hier het vak Duits.”¯ Dat is ook toevallig, dat dat het eerste uur is. De leraar wendt zich naar de klas. “Klas, dit zijn de nieuwe leerlingen Bill en Tom Kaulitz, zij komen uit Duitsland en zijn hier net heen verhuisd.”¯
Er ontstaat allemaal gefluister (waarschijnlijk in het Nederlands, want ik versta er niks van) en er wordt naar mij gewezen.
“Jongens Duits graag! Dat hoort tijdens deze les en bovendien kunnen deze heren jullie dan verstaan.”¯ Ik kijk rond. De meesten grinniken en kijken me spottend aan. Bij één meisje denk ik een blik van herkenning te zien, maar zij kijkt gauw blozend weg. Ze kent ons toch niet? Nee, dat kan niet. We zijn hier in Nederland.
Ik en Tom gaan vooraan zitten op de enige vrije plekken.
Reacties:
en toch is het zo Billy, je bent herkent!!!
Haha, snel verder, ik lieft dit verhaaltje
En, je mag me altijd blijven waarschuwen hoor
Me likes <3.
Help :p ik zit hier helemaal te hyperen omdat ik je verhaal zo leuk vind. Echt ik ben soms een ramp zo erg als ik in verhalen op ga. Maar oké, het is weer fantastisch. En en en als je wil, ik zou het heel fijn vinden als je me op de hoogte kan houden van een volgend deeltje! Kan namelijk steeds niet wachten tot er een bij is, ja nu al.. Oops
.Xxx3.
Oeh, ze herkent je toch. ^^
Me likes <3
Meer!