FanFic.nl

Verhuisd (TC)

5. Pauze

Tom pov
Na een lange les Duits, waar ik niks hoefde te doen, en een les wiskunde, waar ik niks van begreep (het was allemaal Nederlands) is het pauze.
Bill en ik zoeken een plekje in de kantine en gaan zitten.
“Wat vind jij er tot nu toe van?”�
“Ik snapte niks van de vorige les, en ik voelde me zo bekeken.”�
“Dat komt doordat wij zo knap zijn.”�
“Whaha, jij en je ego ook altijd.”� Zegt Bill lachend.
Er komen een paar jongens op ons af. Ze vragen iets aan Bill maar ik versta ze niet. Bill ook niet. Ze beginnen te lachen. Waar hebben ze het over?

Anouk pov
Ik kan het niet geloven. Ik heb dé Kaulitz tweeling in mijn klas en als overburen. Het was dus geen verbeelding. De rest van de klas herkende hen duidelijk niet, wat op zich best logisch is, aangezien ze alleen nog in Duitsland bekend zijn. Ik vind het wel een beetje respectloos, ze begonnen gelijk te fluisteren met elkaar, en ik vind alleen maar beledigende woorden op. Ze noemden Bill een vrouw, een nicht en een emo. Tom noemden sommigen een witte neger, vanwege zijn wijde kleren.
Het is nu pauze en ik ben op zoek naar Bill en Tom. Ik ben nieuwsgierig naar waarom ze hierheen zijn verhuisd.
Chris komt me achterna gerend. “Wat ga je doen?”�
“Ik ga Bill en Tom zoeken.”�
“Wie? Die nieuwe tweeling? Waarom, het zijn losers.”�
Ik sta stil en draai me om. Chris let niet goed op en loopt gewoon door en botst tegen mij op. Samen vallen we op de grond.
“Het zijn geen losers en ga van me af.”� Zeg ik chagrijnig. Hij mag ze niet beledigen.
“Eerst vertel je me de reden waarom je ze op wilt zoeken.”� En hij blijft rustig liggen. Ik ga hem niet vertellen dat ze mijn idolen zijn. Ook niet dat ze hartstikke beroemd zijn. Dus ik houd mijn mond stijf dicht en probeer hem van me af te duwen.
“Aww, de tortelduifjes hebben ruzie.”� Hoor ik iemand zeggen.
“Wij zijn geen tortelduifjes!”� schreeuw ik nu echt kwaad, en Chris gaat van me af en staat op. Hij heeft een rood hoofd. Ik laat het maar voor wat het is, en ga verder zoeken.
Ik de hoek van de kantine zie ik een stelletje mensen staan met hun gezicht dezelfde kant op. Met mijn briljante brein concludeer ik dat Bill en Tom waarschijnlijk daar zijn.
Ik loop ernaartoe en hoor iemand (zo te horen Patrick) vragen “Ben jij nou een jongen of een meisje?”� de hele meute lacht.
“Volgens mij ben je gewoon een nicht.”� Er klinkt instemmend gemompel. “Wat is er, hebben jullie je tong verloren of kan je geen Nederlands?”�
Ik heb er genoeg van. Ik ben dan verlegen, maar ze mogen hen niet uitschelden of lastig vallen. Hiervoor zet ik mijn angst opzij, en ik ren het laatste eind ernaartoe. Ik ga voor Bill en Tom staan.
“Hij is niet homo, hij durft tenminste gewoon zichzelf te zijn, in tegenstelling tot jou! Jij moet altijd anderen afkraken en belachelijk maken om jezelf goed te voelen.”�
“Oooh,”� zegt hij spottend. “en hoe weet je zo zeker dat hij hetero is? Je hebt nog niet eens met hem gepraat. Heb je een oogje op hem?”�
“Ik weet dat gewoon en flikker nu een eind op! NU!”� schreeuw ik kwaad. Ik hoop dat mijn hoofd niet al te rood is geworden toen hij dat zei.
“Ach, we laten ons nieuwe stelletje wel even alleen.”� Zegt Patrick, en hij draait zich om en loopt weg met zijn vriendenclubje. De rest die stond toe te kijken gaat ook weer door met wat ze eerst deden.
“Was war das?”� hoor ik Tom achter me vragen.

Reacties: