FanFic.nl

A place in this world

Lektion 2

Ik duw mijn wekker af die altijd 10 minuten vroeger afgaat dan dat ik hem instel. Wekkers zijn nooit mijn beste vrienden geweest, en dat zullen ze ook nooit worden. Die vervelende geluiden, die je uit je dromen wakker maken en zorgen dat je een rothumeur hebt om de dag te beginnen. Nee, duidelijk niets voor mij. Sterre is anders wel een ochtendmens. Hij hangt elke ochtend boven me, en als ik mijn ogen opendoe zie ik een grote smile en zijn lippen zeggen: ‘goedemorgen schatje, goed geslapen?’ terwijl hij weet dat ik daar niet tegen kan. Maarja, hij bedoelt het goed. Dus elke ochtend maakt hij me wakker - als de wekker dat nog niet gedaan heeft - met goede bedoelingen, al word ik er soms kwaad van. Dan lacht hij, en dat jaagt me nog meer op. ‘Je hebt een lief en schattig gezichtje als je kwaad bent’, zegt hij dan, waarbij ook ik in de ochtend begin te lachen. Zo verdwijnt mijn ochtendhumeur. Vandaag loopt het echter ietsje anders. Zoals altijd hangt hij weer boven me, nadat mijn wekker al twee keer is afgegaan en ik al twee keer op snooze heb gedrukt. Ik draai me om en trek de deken nog wat extra over mijn hoofd, hopend dat hij de hint doorheeft en me beter kan laten doorslapen.
‘Lente liefje, het is al 10uur. Tijd om op te staan!’ Ik hoor hem lachen, al heb ik er niet zo’n plezier in. ‘Komaan Lente, als je nog lang blijft liggen is je dag voorbij.’
‘Mhh’ is het enige wat hij van mij te horen krijgt. ‘Laat me slapen.’
‘Lente komaan, je moet …’
’laat me slapen! Op een zaterdag sta ik niet om 10uur op hoor!’ Roep ik luid als ik rechtschiet vanonder mijn deken, mijn ogen nog half dicht en mijn stem redelijk hees. Sterre schrikt van mijn onverwachte reactie en deinst een beetje achteruit. ‘Wow, sorry, ik wou gewoon iets leuks met je gaan doen vandaag.’
‘Ik ben niet in de mood, je weet dat ik geen ochtendmens ben, en zeker niet in het weekend.’ Zeg ik nog altijd redelijk luid, maar toch stiller als juist. Sterre kijkt me aan en loopt dan naar de deur.
‘Dan niet, maakt mij niet uit.’ Hij verlaat de kamer na die woorden.
Geweldig. Dat kon weer niet beter. En het is eigenlijk ook nog mijn eigen fout. Soms begrijp ik mezelf gewoon echt niet. Ik snauw de mensen waarvan ik hou gewoon af als ze iets doen. Iets wat ze goed bedoelen, en ik weet dat ze het goed bedoelen, ik besef het gewoon niet op het moment zelf. Dat tripje naar Hamburg zal me goed doen, even weg van alles hier en alleen Sterre rond me hebben. Dat zal goed doen voor mij, voor ons, voor onze relatie. Ik ben blij dat we overmorgen al vertrekken.
Na deze heftige ochtend, besluit ik om toch maar op te staan. Nu kan ik de slaap ook niet meer vatten. Ik loop naar de badkamer en neem een korte douche. De lekker warme waterstralen masseren mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen. Ik voel het water mijn haren raken die daardoor zwaarder worden, zo doorstromen naar mijn nek over mijn schouders naar mijn buik, langs mijn benen af en zo de grond bereiken. Ik zet de kraan uit na 10 minuten en droog me af. Uit mijn kast neem ik een jeans en een shirt dat ik aandoe. Ik zoek nog een mooie stoere ketting uit en mijn all stars trek ik ook aan. Ik rommel een beetje in mijn bureaulade waar ik gisterenavond mijn make-up heb gelegd, en loop daarna naar de badkamer. Ik schmink me, kijk nog eens in de spiegel, poets mijn tanden en kijk opnieuw in de spiegel of alles in orde is.
‘Zo, dat ziet er weer goed uit.’ Zeg ik tegen mezelf als ik de badkamer uitloop. Mijn jas die op mijn bed ligt neem ik op en loop mijn kamer uit. Sterre, waar zou hij zijn? Ik moet hem vinden en sorry zeggen. Misschien kunnen we dan toch nog iets gaan doen. Waar kan hij zijn? Ik loop naar de keuken, misschien heeft mijn vader hem wel een ontbijt aangeboden en zit hij daar nu lekker te eten. Ik hoop het. Ik kom aan in de keuken.
‘goedemorgen pap, alles goed? Heb je Sterre gezien?’
‘goedemorgen meid. Sterre heb ik juist weg zien gaan. Scheelt er iets? Hij leek niet zo blij.’
‘Nee, hoor. Ik heb gewoon een beetje kwaad gedaan tegen hem juist, toen hij me wakker maakte. Daarom wil ik nu sorry zeggen, als ik hem vind natuurlijk.’
‘Hey Zussie, alles goed met jou?’ Kingston komt de keuken binnenlopen.
‘Hey!’ en ik geef mijn broer een knuffel en een kus op zijn wang. ‘Ja en met jou?’
‘Met mij alles prima!’ zegt hij terwijl hij een stoel achteruitschuift en er zich inzet, wachtend op zijn ontbijt.
‘Zeg, weet jij misschien waar Sterre naartoe is?’
‘Hoe zou ik dat moeten weten? Scheelt er iets?’ Hij kijkt me vragend aan.
‘Nee, uhm, we hadden deze morgen een kleine ruzie, maar dat stelt niet zoveel voor hoor. Ik wil hem nu gewoon vinden om mijn excuses aan te bieden. Weet je echt niet waar hij kan zijn?’
‘Wel zussie, hij kan op zoveel plaatsen zijn. Heb je hem al proberen te bellen, of naar zijn thuis geweest?’ Voor ik kan reageren gaat Kingston verder met praten. ‘Ik denk dat er een kans is dat hij op het basketbalveldje is. Daar vind ik hem immers meer als hij kwaad is.’
‘Dan ga ik daar meteen kijken.’ Ik neem een croissant en een slok van mijn fruitsap en ik loop de deur uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.