FanFic.nl

A place in this world

Lektion 3

Hier de hoek om en dan komt het basketbalveldje in mijn zicht. Ik zie niemand. Zou hij niet hier zijn? Ik loop een beetje dichterbij. Geen Sterre op het basketbalveldje. Ik zoek een beetje rond en zie hem na een paar minuten rondgezocht te hebben, zitten op het muurtje langs het basketbalveld dat achter een struik staat. Ik loop naar hem toe en ga voor hem staan. Hij kijkt van zijn houding waar zijn handen zijn gezicht verborgen en zijn ellebogen op zijn knieën leunden, omhoog naar mij.
‘Sorry.’ Zeg ik zachtjes. ‘Ik had niet zo mogen uitvliegen tegen je, ik weet dat je het goed bedoelt.’
Hij blijft kijken zonder enige verandering. Zijn ogen lijken wel kwaad op mij gericht, met de boodschap dat ik zo snel mogelijk weg moet gaan. ‘Sterre, het spijt me echt, ik …’
‘Ik hou van je’ onderbreekt hij me. ‘Ik ben niet kwaad, ik ben gewoon teleurgesteld. Ik wou alleen maar goed doen, weet je.’
Ik knik. ‘ik weet het. Daarom ben ik hier, ik wil me excuseren, het was niet de bedoeling zo tegen je te roepen.’ Ik ga naast hem zitten op het koude muurtje en voel hoe hij zijn hand op mijn knie legt. ‘Het is okee. Wil je een potje basketballen?’ Zijn lieve lach komt weer tevoorschijn.
Ik kijk hem lachend aan, hij staat op en dribbelt naar het pleintje. Ik volg hem.
‘Wie het eerst 10 punten scoort, wint. De verliezer betaalt de smoothies die we erna drinken.’
‘it’s on!’ roep ik als ik de bal wil afpakken. Mislukt. Sterre dribbelt het hele plein af en ik loop achter hem aan, zoals een kat achter een muis aan zou lopen. Ik weet eigenlijk al dat ik verloren ben, want tegen Sterre kan niemand op. Niemand van mijn niveau dan toch. Ik lach en besluit alles te geven om toch maar iets meer kans te maken dat ik zou winnen. Ik loop recht op hem af en probeer de bal uit zijn handen te slaan, maar hij heeft die al achter zich door gegooid en is weer aan het dribbelen gegaan. Ik geef niet op en blijf proberen, al weet ik na een half uurtje, als hij al met 8 tegen 2 op kop staat, dat ik geen kans meer maak.

-terug thuis-
We lopen lachend de keuken in. Papa en Kingston zitten nog aan de tafel, Kingston met zijn laptop voor zich, papa met de krant voor zich. Ze kijken ons aan.
‘Alles is terug goed veronderstel ik?’ Papa glimlacht.
‘Lente heeft met me gebasket, en is verloren met 10-2!’ roept hij terwijl hij Kingston een high five geeft. Kingston lacht mee en ook papa is een beetje aan het lachen.
‘Kingston, ik ben wel je zus he, je moet aan mijn kant staan!’ zeg ik lachend kwaad.
‘En Sterre is mijn vriend, en hij heeft jou dik ingemaakt!’ Hij plaagt me weer. Ik lach ook mee, en al snel is iedereen in de kamer verzeilt in deze lachbui.

Het is alweer avond en pap, Kingston, Sterre en ik liggen in de zetel voor de tv. Er is weer zo een grappige show op. De generatieshow, we kijken er elke keer naar. Deze keer kan ik me echter niet zo goed concentreren dan anders. Ik kijk namelijk uit naar Hamburg, Sterre en ik alleen. Nog twee nachtjes slapen, en dan zullen we het vliegtuig nemen naar Hamburg. We konden evengoed met de auto gaan, maar Sterre zijn basketbalploeg gaat met het vliegtuig, dus dan kan ik daar niet zo veel aan veranderen. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald en zie dat het einde van de show is aangebroken.
‘Ik ga slapen.’ Zeg ik als ik de zetel uit stap.
‘En ik ga naar huis.’ Zegt Sterre. ‘Slaapwel en tot morgen!’ Hij geeft me een kus. ‘Tot morgen Kingston en meneer Fray.’
‘Tot morgen!’ Een paar minuten later hoor ik zijn auto starten en wegrijden.
Ik kom op mijn kamer aan en leg mijn kleren op mijn bureaustoel. Ik ga nog snel naar de badkamer om mijn make-up af te doen en val direct in slaap als ik in mijn bed lig. Ik was moe.

-volgende dag-
‘Lente, opstaan! Sterre is hier en je moet je koffer nog pakken.’
Pap, het is pas ’s morgens, ik heb nog een hele dag tijd om mijn koffer te pakken, denk ik als ik me omdraai in mijn bed en mijn hand uitsteek naar mijn wekker om te kijken hoelaat het is.
12u30. Ohh, nog maar half 1. WAT?? HALF 1?? Nee dit kan niet! Is het al half 1? Snel spring ik uit mijn bed en loop naar de badkamer om me op te frissen. Ik gooi water in mij gezicht, kam mijn haren en doe mijn make-up op. Ik kleed me aan en loop naar beneden.
‘Goedemorgen, alles …’
‘Kon je me niet wat eerder wakker maken pap? Het is al half 1, HALF 1!’
‘Sorry liefje, ik dacht dat je wou uitslapen.’
Ik zucht. ‘Maakt niet uit, waar is Sterre?’
‘Hij zit in de woonkamer met Kingston.’
Ik loop naar de woonkamer. ‘Hallo.’ Ik geef Sterre een kus en ga langs hem in de zetel zitten.
‘Heb jij je koffer al gemaakt?’
‘Ja, hij staat klaar bij mijn thuis. Ik moet hem alleen nog in de auto zetten morgenvroeg.’
‘Okee, ik ga dadelijk beginnen met pakken. Hoelaat hebben we eigenlijk het vliegtuig morgenvroeg?’
‘6 uur. Ik weet dat het vroeg is, maar dan zijn we al om 7 uur in Hamburg en dan verliezen we geen halve dag zei de trainer.’
‘Okee, dan ga ik nu beginnen met pakken, blijf je hier of ga je naar huis?’
‘Ik ga hier blijven zitten en even gamen met Kingston.’ Zegt hij lachend.
‘Jongens en hun gamen.’ Zeg ik lachend als ik naar de deur loop en zo de trap op naar mijn kamer.
Ik neem mijn koffer vanonder mijn bed en leg hem er open op.
‘mhh, wat ga ik allemaal meenemen?’ ik doe mijn kleerkast open en ga ervoor staan. Ik neem shirtjes, truien en jeansbroeken mee. Ik leg ondertussen ook al klaar wat ik morgenvroeg aan ga doen. Ik neem uit de badkamer ook nog mijn make-up, shampoo, tandpasta, mijn tandenborstel en deodorant. Ik stop het allemaal in mijn toiletzak die ik in mijn koffer leg. Zo, dat moet alles zijn. Ik check nog eens of ik alles heb en doe mijn koffer dicht. Ik neem hem van bed af en zet hem klaar aan de deur.
‘Pap, mijn koffer is gepakt, kom je hem even naar beneden halen?’ roep ik door de gang naar beneden.
‘Natuurlijk, ik kom eraan.’ Even later is hij aan het sleuren met mijn koffer, die toch weer zwaarder is dan ik had gedacht. Hij zet hem klaar aan de deur en ik kan nu al niet meer wachten tot morgenvroeg.

Reacties: