FanFic.nl

Could it be different ?

the dag it all happend

Ik weet het nog heel goed, de dag dat ik zonder Daniel door moest :
Ik krijg een onverwachts smsje van Daniel. Het eenigste wat er in staat is, "het spijt me." Ik snap het niet. Ik pak mijn fiets en fiets naar Daniel zijn huis. Als ik aanbel, doet zijn moeder open. Ze huilt. Ze omarmt me. We zijn altijd al goed bevriend geweest. Ik voel een Kille sfeer in het huis hangen. Ze loopt voor me naar zijn kamer. Op zijn kamer ligt een briefje met mijn naam erop :
" Lieve Dajly
Je moet weten, dat ik dit nooit wou doen om jouw pijn te doen, Ik hou van je, jij bent mijn alles, mijn beste vriend. Ik kan gewoon niet verder leven in deze beklemde sfeer. Je weet hoe mijn ouders zijn. Je moet weten, dat ik je geen pijn wil doen. Je moet niet te lang huilen. Dat ben ik niet waard!
heel veel liefs, daniel"
Ik zak neer op de grond. tranen rollen over mijn wangen. "heeft hij..." verder kom ik niet. "Ze denken van wel, maar hij is nog niet gevonden" zegt zijn moeder. Ik knik. Ik loop het huis uit, met de brief in mijn hand. Op mijn fiets ga ik naar het meertje, diep in het bos.
Dat was de ergste dag van mijn leven. Dat was 2 jaar geleden. De brief heb ik veilig bewaart in mijn dagboek. De hoop dat hij nog leeft, is bijna vervlogen. Voor mij blijft het, de dag dat Daniel zelfmoord heeft gepleegt. Niemand heeft het er meer over. Iedereen is hem vergeten, maar ik niet. Hij zal voor altijd in mijn hart zijn. Hem kon ik altijd alles vertellen. Hij hielp me als ik problemen had. Ik hielp hem andersom ook. ik hem nog nooit iemand vertrouwd behalve hem. Ik woon nu 10 jaar bij mijn ouders. Ze hebben me geadopteerd. De eerste dag dat ik Daniel kende, was het meteen een hechte band.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.