FanFic.nl

Blauw (afgelopen)

11.

Jög vertelde aan tafel meer over mijn verleden. Ik wist niet goed hoe ik erop moest reageren. Alles klonk zo vredevol. “En toen kwam de dag dat ze je van me wegnamen,”� zei Jög. Hij had het er nog steeds moeite mee. Ikzelf herinnerde me alles ook nog. Ik had er wel nooit echt met iemand over gesproken, over die dag, zelfs niet met Audrey. Ze wist de ergste details niet. Na het eten gingen we met ons drieën op de bank zitten en we keken nog foto’s en haalde leuke herinneringen op. Audrey vertelde over mij tegen Jög. Over wat wij twee allemaal hadden uitgehaald de laatste tijden. Jög moest vaak lachtranen wegpinken. Als ik nu nadacht over alles, had ik toch ook goede dingen meegemaakt. En dat stelde me ook wel gerust. Het was best laat toen we gingen slapen. Audrey en ik lagen op bed. Ik staarde naar het plafond. “En?”� vroeg Audrey. Ik keek haar aan. “Wat en?”� vroeg ik. Audrey ging rechtop zitten. “Hoe voel je je?”�
“Goed, denk ik, ik weet het niet, het is zo raar om hier weer te zijn na al die jaren,”� zuchtte ik. “Laten we gaan slapen,”� stelde Audrey voor. “Ja, goed idee,”� zei ik.

Het was vroeg in de morgen toen ik wakker werd. Audrey sliep nog. Ik besloot om alleen naar Tom toe te gaan en het hem te vertellen. Ik stond op en trok mijn kleren aan en deed mijn ochtendrituelen. Ik schreef een briefje en legde die op tafel. Ik nam mijn belangrijkste spullen en nam de bus naar Magdeburg. Jög had Frank en Carla ingelicht dat ik bleef slapen dus ik had niets te vrezen. Ik zocht naar de straat waar Tom woonde. Ik durfde dit keer wel aan te bellen bij nummer negentien. Een vrouw deed open. Ze had lange blonden haren tot op de schouders. De vrouw droeg een jurk tot aan de knie. Ze glimlachte wat. “Kan ik iets voor je doen?”� vroeg ze. “Is Tom er?”� vroeg ik. “Ja, hij is hier, ik zal hem even halen,”� zei de vrouw. Ik nam aan dat zij dus ook mijn moeder was. Tom kwam aangesloft. “Bill, wat doe jij hier?”� vroeg Tom verbaasd. “Ik moet je spreken,”� zei ik. “Wacht even, ik kom zo,”� zei Tom en hij verdween even. Ik keek om me heen. Ik was best nerveus. Stel dat hij me begon uit te lachen als ik het hem vertelde. Misschien begon hij me dan weer te pesten. Tom kwam terug en hij droeg nu schoenen en een veels te grote vest. Hij trok de voordeur achter zich toe. Haast automatisch liepen we naar dat afgelegen ‘speeltuintje’. We gingen op dat ene bankje zitten. “Wat moet je zeggen?”� vroeg Tom. “Wel, ik ging dus naar mijn echte vader en hij vertelde me over mijn moeder en dat ik een broer had,”� begon ik. Tom keek me nu aan. “Ik weet wie je broer is,”� zei Tom.“Ik ben je broer.”�
“Dat wilde ik je net vertellen,”� zei ik. “Mijn moeder zei het me een week geleden, ik wilde het je maandag zeggen, maar dat durfde ik niet goed,”� zei Tom. Ik zuchtte en keek voor me uit. “Raar hè, dat jij mijn broer bent,”� zei ik. “Ja, ik kon het eerst niet geloven, maar toen ik foto’s vergeleek van ons, zag ik dat we ook echt zo veel op elkaar lijken,”� zei Tom. Ik glimlachte nu. Ik was best blij dat ik eindelijk echte familie van me had gevonden. “Waarom lach je nu?”� vroeg Tom verbaast. “Ik ben blij dat ik eindelijk echte familie heb,”� zei ik. Tom lachte. “Ik ben blij dat ik eindelijk een broer heb,”� zei hij. Hij legde zijn hand op mijn schouder. “Kom broertje ik stel je voor aan je moeder,”� zei hij. Een raar gevoel ging door me heen. Hij noemde me broertje. Ik gniffelde. Samen liepen we terug naar Tom zijn huis. We gingen langs achter naar binnen. “MAAAAM!”� gilde Tom. De vrouw, van toen straks, kwam naar de keuken. “Mam, hem ken je wel, kijk maar eens goed,”� zei Tom. De vrouw bekeek me van top tot teen. “Tis niet waar,”� zei ze. Ik hield mijn hoofd schuin. De vrouw begon me te omhelzen en ze liet me niet meer los. Tom lag plat van het lachen om mijn gezicht.

Mijn moeder heette dus Simone. Ze had Jög op gebeld. Hij kwam naar hier. Onderweg zou hij Audrey weer thuis brengen. Simone kon me nog steeds niet loslaten en dat vond Tom erg prettig. Hij lachte me uit en ik stak mijn tong uit. Zo erg was Tom nog niet. Je moest hem eerst nog beter leren kennen. Na een tijd was Jög er. Simone en Jög startten een gesprek over mij en over wat er met me zou gebeuren. Tom vond dat we hier er het beste niet bij konden zijn, dus nam hij me mee naar zijn kamer. Ik zat nu op zijn bed rond te kijken. Alles was rommelig maar toch mooi. “Jou kamer is leuk,”� zei ik. Tom gniffelde en ging op zijn bureaustoel zitten. “Toen ik jou kamer zag, vond ik die toch leuker,”� zei Tom. Ik stond nu recht en keek in Tom zijn boeken rek. “Je leest niet zoveel,”� zei ik. “Hoe weet je dat?”� vroeg Tom die langs me kwam staan. “Gewoon, omdat hier maar een leesboek in ligt,”� zei ik. Tom lachte. “Ik doe liever actievere dingen dan lezen,”� zei hij. “Zoals?”� vroeg ik. “Eeuhm, pas,”� lachte Tom. “Slapen zeker,”� raadde ik. “Bijvoorbeeld ja,”� gniffelde Tom. Ik keek uit het raam. Tom had best een grote tuin. Er liep een hond in rond. “Heb je een hond?”� vroeg ik. “Ja, hij heeft de naam Scotty,”� zei Tom. “Ooh ik houd van honden, ze zijn zo lief,”� zei ik. “Ik wil je wat laten zien,”� zei Tom. We gingen de gang op en liepen toen naar rechts, we stopten bij de allerlaatste deur. “Dit was jou kamer, toen je hier nog woonde,”� zei Tom. Hij ging met zijn hand door zijn dreadlocks. “Ik heb hier gewoond?”� vroeg ik. “Ja, tot je twee was,”� zei Tom. Ik knikte en ging naar binnen. Er stond een klein bedje in het midden van de kamer en alles was wit geschilderd. Ook de meubels waren wit. “Mam wilde het niet weg doen omdat ze je miste,”� zei Tom. Ik was zeer onder de indruk van alles. Ik kon nog steeds niet realiseren, dat ik echte familie had gevonden.

Reacties: