FanFic.nl

Me and Vince (US5)

Hoofdstuk 2.

Joyce PoV
‘Jullie zijn laat,’ zegt mijn moeder als we eindelijk aankomen bij de feestzaal.
‘Ja, sorry. Vince zat in de knoop met zijn stropdas,’ antwoord ik.
‘Maar hij heeft geen stropdas om!’
‘Nee, omdat we anders veel te laat zouden komen.’
‘Okay. Nou, ga zitten of pak wat te drinken.’
‘Is goed,’ eindig ik het gesprek.

‘Wat wil je drinken?,’ vraagt Vince lief. ‘Doe maar een cola,’ antwoord ik.
‘Ik neem een biertje. Vind je dat erg?’ ‘Nee, maar niet te veel, hè? Ik wil niet met een dronken iemand thuis komen vanavond.’ En ik lach naar hem. Hij knipoogt terug.

Even later komt hij terug met twee glazen met drinken. ‘Asjeblieft,’ en hij zet het glas voor me op de tafel. ‘Dank je.’ Ik geef hem een kusje.
‘Kom we gaan even dansen,’ zegt Vince na een tijdje.
‘Maar dat kan ik niet!’
‘Maakt niet uit, laat je gewoon gaan.’
‘Ja, jij hebt gemakkelijk praten, met dat boybandje van je.’
‘Tsss.’ En hij lacht.
‘Vince, ik wil niet dansen. Ik sta compleet voor paal.’
‘Zullen we dan eventjes naar buiten gaan? Ik wil niet de hele tijd hier blijven zitten, hoor.’
‘Is goed.’
Dus we lopen naar buiten. ‘Brrr, het is wel koud hoor,’ klaag ik.
‘Had dan ook je jas aangetrokken, muts.’
‘Wacht die ga ik even halen. Ik ben zo terug.’ Dus ik loop naar binnen.
Als ik het gangetje binnenloop hoor ik de stemmen van twee tantes van mij. ‘Dat vriendje van Joyce vind ik maar een raar persoon hoor.’ ‘Inderdaad, ik vertrouw hem niet helemaal...’
Snel pak ik mijn jas van de kapstok en ren weer naar buiten. Daar aangekomen merkt Vince gelijk dat er wat aan de hand is. ‘Wat is er?’ En hij kijkt me bezorgd aan.
‘Mijn tantes vinden je maar niks...,’ zeg ik zachtjes.

Reacties: