Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Twilight » Hartenbreker. » Eindelijk ben ik vrij.

Hartenbreker.

Geschreven door:
MidnightLuna

Onderdeel van:
Hartenbreker.

Laatst bijgewerkt:
30 maart 2010 - 20:50

Aantal woorden:
403

Aantal reacties:
3

Aantal keer gelezen:
239



Eindelijk ben ik vrij.

[i]Wat er vooraf gebeurde: Ik heb namelijk geen enkel idee waar de reis me naartoe gaat brengen, misschien kom ik geen eens bij Washington uit? Omdat ik niet weet hoe de treinen werken.. Doordat ik te veel over dingen nadacht hoorde ik niet wat de vrouw naast me als antwoord zei. Dan kijk ik even vaag naar haar op, en ze herhaalt wat ze zei. "Waar woont je vriendin?" Shit.. Daar heb je het al, wat moet ik zeggen? Ik heb hier geen antwoord op.. "Washington" zeg ik dan maar eerlijk. En dat is wel waar. Ik heb twee beste vriendinnen die in Washington wonen. "Oh dat is ver, weet je hoe je moet reizen?" Ze is wel erg nieuwschierig, het begint een beetje irritant te worden, denk ik bij mijzelf. "Ja, ik weet het wel. Alleen soms weet ik niet hoe de treinen werken. Ben daar niet zo handig in" zeg ik dan ook maar eerlijk. Als ik zo door blijf gaan dan kan ik net zo goed mijn hele leven vertellen, denk ik dan weer. "Wat een geluk dat ik ook naar Washington moet, je wilt zeker niet met een oude vrouw samen reizen of wel?"[/i]

Ik kijk met verbazing op, wat een rare vraag.. Of ik met haar samen wil reizen? Bestaat dat eigenlijk wel: dat je zomaar iemand tegenkomt en meteen met diegene kunt samenreizen omdat je diegene wel aardig vindt? En wat als het niet te vertrouwen is, dat je wordt overvallen door diegene? En in mijn geval, is het een oude vrouw rond de 65 jaar. Dat kan niet gebeuren toch, dat kan nooit.. Ik kijk nog eens even naar haar, gewoon om te checken of ze het meent. Ze wilt het antwoord nou wel weten, denk ik dan. En dan net op dat moment vraagt ze het, om te checken of ik het wel goed gehoord heb zeker. "Nou, wat denk je daarvan?" met een afwachtend, maar zacht gezicht. "Hmm, nou ik weet het niet echt.. Ik bedoel, het gebeurt niet zo vaak dat je met een wildvreemde op reis gaat, en diegene dan ook 'soort van' meteen moet vertrouwen." Ik maak haakjes met mn vingers, als ik 'soort van' zegt. Hopelijk begrijpt ze wat ik bedoel.
"Ach ja, ik begrijp het wel hoor. Het was ook wel een beetje raar om te vragen, sorry daarvoor. Ik ben een alleenstaand iemand, en ik zocht naar gezelschap ookal is het van iemand die 16 is, schat ik." met dat gezegd te hebben kijkt ze meteen uit het raam, ze voelde zich vast afgewezen omdat ik niet mee wilde. "Het maakt niks uit, ik wil wel mee" floept het er dan uit. "En ik ben 17, btw."
Dan kijkt ze meteen weer op. "Echt waar?" vraagt ze ongeloofwaardig. "Ja natuurlijk, ik zoek ook gezelschap."
"Ik heb het ook wel eerder aan mensen gevraagd, en je bent de eerste die zegt dat met me mee wilt reizen. Niemand wilt natuurlijk met een oude taart mee reizen" moppert ze dan. "Nee, mij juist niet. Mij lijkt het juist erg gezellig" zeg ik oprecht. "Nou dat is mooi, dan gaan we samenreizen." En ze kijkt een stuk gelukkiger, dan dat ik haar als eerst zag. "Nu we toch samenreizen, ik ga niet naar Washington omdat ik bij een vriendin blijf logeren. Ik loop weg, van huis.."

Dat was de allereerste keer voor mij, dat ik zó open en eerlijk was over mijzelf tegen een wildvreemd iemand. Ik wist niet wat me was overkomen, maar ze was zo rustig.. Ik voelde me op me gemak bij iemand. Voor het eerst.


Reacties:


adoring
adoring zei op 4 april 2010 - 21:54:
erg leuk geschreven!
meer graag. (AA)


Lisaa
Lisaa zei op 31 maart 2010 - 6:47:
Meer?
x


MyReflection
MyReflection zei op 30 maart 2010 - 20:56:
heey,
dit lijkt me echt een leuk verhaal,
wil je me laten weten wanneer je weer een stukje hebt geplaatst,
xx



Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen