FanFic.nl

Superstar >Falling for Sterling Knight {af}

6

Ik luisterde aandachtig. Hij zong het werkelijk prachtig. Ik hoorde een raam opengaan. Sterling zat er met zijn rug naar toe en had niets door. Ik zag dara mijn tweelingzus staan met open mond. Ze grijnzde breed en knipoogte overdreven. Ik grinnikte even. Inge ging haar weer in. Sterling keek om. Gelukkig, net op tijd. 'En wat vond je ervan?' vroeg hij aan mij. Ik glimlachte even. 'Het was geweldig.' zei ik eerlijk. Hij knikte dankbaar. 'Weetje, ik dacht misschien kan ik morgen nog wel een song schrijven.' merkte hij op. Ik knikte en gebaarde dat hij verder moest praten. 'En ik dacht, misschien kun jij me helpen?' zei hij zenuwachtig. Ik glimlachte gelijk. Sterling Knight wou dat ik een song met hem ging schrijven! 'Ja, leuk. Op een voorwaarde.' zei ik grijnzend. 'Wat?' zie hij uitdagend. 'Als je hier komt eten.' zie ik. Hij glimlachte even. 'Kijk, mijn moeder wordt achterdochtig dat ik steeds stiekem weg sneak, dus, als jij morgen gewoon hier komt, hoef ik ook niet weg te sneaken.' zei ik nonchalant. Ik wachtte zenuwachtig op zijn antwoord. Hij knikte tevreden. 'OKé. Is goed.' zie hij glimlachend. Ik grijnzde blij. 'Mogen je ouders mij wel dan?' vroeg hij een beetje angstig. 'Waarschijnlijk niet, ze haten popsterren.' zie ik zo serieus mogelijk. Zijn glimlach verdween. Ik tikte hem aan. 'Grapje toch, natuurlijk mogen ze jou wel.' zijn glimlach verscheen flauwtjes terug. 'Oké, dan.' zei hij opgelucht. 'Ik hoop dat ik kan zingen morgen.' lachte ik. 'Kom op, iedereen kan zingen.' zei hij lachend. 'Haha, dan heb je mij nog nooit op de Wii horen zingen, ik heb nog nooit hoger gehaald dan een 8.' lachte ik. Hij grinnikte even. 'Zien we morgen wel.' grinnikte hij even. Hij stond op. 'Ik moet maar eens naar huis, mijn manager vraagt zich vast af waar ik ben.' merkte hij op. Ik knikte. Hij wou zich net omdraaien. 'Hé, Ster, bedankt. Het was super lief van je om langs te komen.' zie ik snel. Hij draaide zich om en wierp me een glimlach toe. Hij liep weg. Ik bleef grijnzend achter op het terras. Ik hoorde een deur openvliegen. Mijn zus kwam gelijk naar buiten gestormd. 'OMG! Hij komt morgen!' schreeuwde ze. Ik susste haar tot stilte. 'Ja, ja, hij komt.' zie ik terwijl ik nonchalant met mijn ogen rolde. 'Whaha, ik blijf morgen zeker thuis.' grijnzde ze vals. Ik grinnikte even.

Ik sliep die avond bij Inge. Zij had tenslotte het twee persoons bed en ze stopte maar niet met het vragen naar Sterling, dat ik net zo goed bij haar kon slapen. 'Wat voor kleur ogen heeft ie? Ze zeggen dat ze echt abnormaal blauw zijn.' zei mijn zus hyper. Dit was al de 14e vraag die ze mij toewierp. 'Ja, zijn ogen zijn blauw, en dan ook echt helemaal, echt, heel mooi.' zei ik afwezig. Ik dacht aan wat we morgen zouden gaan doen. Ik had hem beloofd een song met hem te gaan schrijven. Ik zuchtte even. Schrijven vond ik leuk, maar ik had nog nooit een songtekst geschreven. Ik had wel vaak gezongen, maar nooit echt voor een publiek. Ik was super zenuwachtig. Mijn zus riep me al jaren toe hoe slecht ik was in zingen, maar dat riep ze deze avond niet. Het enige wat ze deed was tips geven hoe ik hem kon krijgen. Nadat ik haar voor de derde had aangemoedigd om te gaan slapen ging ze ook liggen. Ik lag nooit stil in bed, daar was ik veel te druk voor. Inge schopte zachtjes met haar voeten tegen de mijne. Expres pakte ik extra dekens af. Binnen een aantal seconden was ik alle dekens kwijt. Inge had haarzelf in een keer in de dekens gewikkeld. Ik had het niet eens koud. Ik viel al snel in slaap. Ik was doodmoe van het snowboarden en het shoppen. Ik zette mijn wekker van te voren op 8 uur. Ik was vergeten mijn ouders nog te vertellen dat Sterling morgen langs zou komen. Ik zou het ze morgenochtend gelijk vertellen. Ik hoopte dat ze het goed vonden.

Reacties: