FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 33: A spy in my own house

‘Dus.’ zei Fred. We waren naar mijn huis verdwijnseld.
‘Bedankt. Ik ga dan maar, mijn moeder vermoordt me als ik niet snel naar binnen ga.’ Zei ik. Ik draaide me om en liep naar de voordeur.
Fred pakte mijn pols en draaide me om.
Voor ik het wist, plaatste hij zijn lippen op de mijne.
Ik verstarde, dit had ik niet verwacht. Snel schakelde ik om en gooide mijn handen in zijn nek.
‘Vera ben jij dat? God kind! Wat denk je… O, sorry.’ Geschrokken draaide ik me om.
Mijn moeder stond verbaasd in de deurpost.
‘Kom je naar binnen?’ Vroeg ze en ze stapte opzij om plaats te maken.
‘Doei.’ Zei ik tegen Fred. Wat moest ik anders? Ik kan echt niet tegen mijn moeder op, en al helemaal niet na het telefoontje van haar. Ze is laaiend, dat is aan alles te zien.
Fred zwaaide onhandig en verdween.
‘Eerst naar een toverschool en nu een tovenaar zelf? Veer je moet hier mee ophouden! Ik verbied het je. Je weet wat er in die brief stond, als je wordt betrapt dan…’
Ze maakte haar zin niet af, in plaats daarvan slaakte ze een zucht. ‘Dan ga ik naar Askaban.’ Vulde ik haar aan.
Mijn moeder schudde haar hoofd, alsof ze het niet wilde horen.
‘Je hebt huisarrest.’ Zei ze vastberaden. ‘Mí í í m! Je weet hoeveel de Weasley’s voor me betekenen.’ ‘Geen gemaar! Hup naar je kamer jij en ik wil je de rest van de dag niet meer zien.’ Ze leek erg vermoeid.
Onder haar ogen waren dikke wallen te zien en ze had geen kracht meer om haar stem te verheffen.
‘Waar is pap?’ De vraag schoot eruit voordat ik het kon beseffen.
Zijn jas hing er niet, zijn schoenen stonden er niet en het was doodstil in het huis.
Hij had toch geen werk vandaag?
‘Hij is tijdelijk ergens anders.’ Mijn ogen schoten vol tranen.
‘Wat?’ Maar meer uitleg kreeg ik niet. Ze stond op en liep naar de keuken.
Erachter aan gaan heeft geen zin, ze zou me negeren. Zo gaat het altijd bij haar.
Ik strompelde de trap op en liep door naar mijn kamerdeur. Even twijfelde ik of dit wel goed was, maar mijn nieuwsgierigheid overwon.
Ik draaide me om en liep naar de kamer van mijn ouders. Voorzichtig deed ik de deur open.
Ik liep normaal elke dag de kamer binnen, maar dit was anders, veel spannender.
Plots voelde het alsof ik in een film zat. Ik als spion op jacht naar hints.
Wat was er gebeurd tussen mijn ouders, dat mijn vader weg is gegaan.
Tijdelijk, yeah right. Ik wist gewoon dat hij alleen maar terug zou komen voor zijn spullen.
Of had hij die al gehaald? Alleen deze kamer kon het zeggen.
Ik keek achterom, om de kust veilig te stellen.
Niemand.
Langzaam liep ik de kamer binnen.
Mijn mond zakte open.

Reacties: